Lois is een jonge rechercheur Moordzaken, afdeling Noord-Holland Noord. Op het eerste gezicht leidt ze een overzichtelijk leven: ze heeft een eigen appartement in het centrum van Alkmaar en een uitdagende, spannende baan.
Als op een mistige novemberavond het verminkte lichaam van een man wordt gevonden, worden Lois en haar collega op een bizarre zaak gezet. De eerste naspeuringen lijken nergens toe te leiden. Het slachtoffer, David Hoogland, was een vrolijke basisschoolleraar met een leuke vriendin en een brandschoon verleden. Niemand kan echter het foldertje van de kunstexpositie van Maaike Scholten verklaren, dat wordt gevonden in Davids broekzak. En wie is Tamara - de vrouw zonder achternaam - die telkens opduikt? Het onderzoek strandt, tot een tweede en zelfs een derde moord nieuwe aanwijzingen opleveren. Lois weet zich meer en meer te verdiepen, in de psychologie van de moordenaar, geholpen door haar eigen moeilijke jeugd en een opbloeiende vriendschap met een psychiater. Kan zij voorkomen dat er nog meer doden vallen?
Simone van der Vlugt is an acclaimed Dutch author, well known for her young adult novels. The reunion was her debut novel for adults, it sold over 200,000 copies and was translated into German, French and English.
Lois is een rechercheur die te maken krijgt met een man die vermoord en verminkt is. Op het eerste zicht is er geen motief te bespeuren. Maar als de politie dieper onderzoek doet, blijkt dat de man in zijn jeugdjaren een meisje verkracht heeft, samen met enkele vrienden, na een spelletje strippoker. En inderdaad wordt even nadien ook een tweede van deze mannen op quasi dezelfde manier vermoord en verminkt. Nu duikt er al gauw een verdachte op, namelijk de vrouw die als meisje verkracht werd. De zaak neemt nog wel een onverwachte wending voor alles opgelost is. Het boek begint interessant, maar naarmate het vordert, wordt het minder spannend, volgens mij toch. Ik heb het natuurlijk uitgelezen, want als je al over de helft bent, wil je natuurlijk weten hoe het afloopt. Voordeel is dat het boek vlot leest.
Kende u dat verhaal al van die moordenaar met dat meervoudigepersoonlijkheidssyndroom? Ik ook. Hoewel er steevast bij verteld wordt dat de stoornis uiterst zeldzaam is, komt hij in een bepaald soort lectuur bovenmatig veel voor - zodanig zelfs, dat de aandoening ook in het mindere detectivegenre een cliché is. Wie er nu nog mee aan komt, moet er wel een bijzonder verrassende draai aan geven. Dat gebeurt in Aan niemand vertellen geenszins. Voeg daar een set al even voorspelbare karakters aan toe en het luie verhaal is compleet. Zou Microsoft al een wizard voor detectives als deze hebben?
Het begin vond ik echt supergoed! Daarna zwakt het een beetje af en is het redelijk voorspelbaar hoe het afloopt. Jammer, maar alsnog vond ik het verhaal prettig om te lezen.
2.5 stars Very early in the story it is obvious who is the murderer and why they are murdering. About half way through this "suspicion" is confirmed by the author and the story becomes more about how Lois discovers the truth and how they capture the perpetrator. It's an ok story, not very special but better than the latest Vermeers I have read. Therefore I will be rounding up my 2.5 stars to 3. I must say Irma Hartog, the narrator, didn't really help bring some suspense to the story because of her voice which is quite monotonous (2.5 stars).
In het begin vond ik dit boek super spannend. Je valt met een in een spannende situatie. Het verhaal is goed opgebouwd. Het wordt vanuit verschillende personen verteld. Halverwege wordt het echter wel wat voorspelaarder. Toch blijft het verhaal je boeien tot het eind. Spannend en orgineel
Lois is rechercheur Moordzaken, Afdeling Noord-Holland Noord. Als ze wordt geconfronteerd met een verminkt lichaam, lijken alle sporen dood te lopen. Totdat er een tweede moord gepleegd wordt….
Met Lois Elzinga heeft Simone een geweldig personage in handen. Leuk dat dit het begin is van een serie, hopelijk komt er volgende jaar een tweede deel met Lois. Ze is een gedreven rechercheur die haar privé leven geheel aan de kant schuift. Leuk is dat Simone er toch privé zaken door laat komen en ze Lois zou een menselijk persoon maakt. Met haar zus en zwager, die erg rijk is, heeft ze in mijn ogen een haatliefde verhouding, ze wil haar zus graag zien en spreken, maar de luxe houdt haar toch tegen. Door haar ontmoeting met Onno merk je een kleine verandering in de houding van Lois, ik ben benieuwd hoe dit verder gaat. Aan niemand vertellen heeft een goed verhaal, je komt snel achter de “waarheid” maar dat maakt het lezen alleen maar spannender. Je denkt het en een paar blz later is het bevestigd. Simone doet dit heel goed en het plot is spannend, ingenieus en zorgt dat je door blijft lezen. Het hele onderzoek wordt goed beschreven en is voor mij ook geloofwaardig. Dit zou kunnen gebeuren en dat maakt AAN NIEMAND VERTELLEN een geweldige thriller. Simone heeft zichzelf weer overtroffen en ik kijk uit naar de volgende delen met Lois Elzinga in de hoofdrol
4 sterren - Nederlandse paperback Eerste deel rond lois inspecteur bij de politie. Boek is in twee lagen, wat gebeurde er tussen Tamara en David en je leert Lois dus steeds beter kennen. Deze twee verhaallijnen zijn vervlochten tot één verhaal. Je bouwt een band op met de ene hoofdpersoon, waarbij je een beetje het grote geheel lijkt te vergeten. Vanaf het begin wordt je samen met Lois op een spoor gezet en lijk je zo de moord op David op te kunnen lossen, maar toch blijkt het iets anders in elkaar te zetten. Geniaal, want dat maakt dat je aan het einde helemaal verrast bent. Goede plot turns dus.
De stijl van Simone is een vlaag van herkenbaarheid, waar je als lezer op kunt bouwen. Vertellend, niet teveel details en veel vaart om het spannend te houden. Dat is aan de ene kant heel fijn. Vooral als je behoefte hebt aan iets herkenbaars en iets wat fijn wegleest. Aan de andere kant, de herkenbaarheid maakt het ook allemaal net wat voorspellend, want ik zag van ver af al aankomen hoe het verhaal zich zou gaan ontvouwen en wie er achter de moorden zat.
Stukje uit mijn leeservaring die terug te vinden is op mijn blog
Dit is Simone op haar best!!! Al vanaf de eerste bladzijde werd ik geboeid en heb het boek dan ook in een middag uitgelezen. Ik heb zelfs tijdens het koken en eten gelezen om maar zo snel mogelijk achter de ontknoping te komen. Halverwege het boek had ik wel ongeveer in de gaten hoe de vork in de steel zat, maar de uiteindelijke ontknoping geeft toch nog een heel andere wending aan het verhaal. Een goede Nederlandse politiethriller die absoluut het lezen waard is!!!
Simone Van der Vlugt stelt nooit teleur. Ook niet in haar laatste boek, dat het eerste moet worden uit een reeks met rechercheur Lois. Een spannend, vlot geschreven boek met een sterk verhaal. Hoe de vork aan de steel zat werd ongeveer halverwege het boek wel al duidelijk, toch blijft het boek boeien door onthullingen over het verleden en de bijzonder krachtige eindscène. Geweldig. Zoals altijd.
Vlot geschreven, goede verhaallijn. Je zit direct in het verhaal en het blijft boeien tot het laatst. Het privéleven en het werk van Lois worden op een aangename manier gewisseld. Verder met deel 2: Morgen ben ik weer thuis.
Grandiose Thriller-Idee der Autorin, leider zu viel Potenzial verschenkt... mehr dazu in meiner Video-Rezension auf YouTube: http://youtu.be/B3U1MJRSzrg
Ik vind het boek een hoog Baantjer-gehalte hebben, waardoor het me soms haast nostalgisch voorkwam. De schrijfstijl is vlot en ondanks dat de vaart er minder in zat dan bij eerdere literaire thrillers die ik deze maand las, wist ze mijn aandacht goed vast te houden en heb ik het boek met plezier gelezen ( net zoals ik vroeger Baantjer ook met veel plezier las ). Ik zag nu op Goodreads pas dat er blijkbaar meer over deze rechercheur zijn, dus ik zie mij die ook nog wel bij de bib ophalen.
Een paar zinnen die ik mooi vond:
"Uiteindelijk leerde ze bij de psycholoog accepteren dat haar jeugd niet ideaal was verlopen, dat die haar had getekend en dat ze het moest doen met de Lois die uiteindelijk overbleef."
"Hij heet Henk, zit in de ziektewet en is behoorlijk zwaarlijvig. Met zijn blauw-wit gestreepte, strak gespannen trui heeft hij wel iets van een strandbal, vindt Lois."
Ever since I was a kid, I loved Simone's writing. I grew up with her YA novels and now I enjoy her adult literature. For as far as I know, this is the first series that she's ever started.
The book sounds cliché enough. It's about a female detective, trying to solve a (as it later turns out to be) series of murders. This detective, Lois, is so caught in her job, that she doesn't really have a social life. She has one sister, who's married up, and Lois is having a rather difficult time to adjust to her sister's new status, which requires different (posh) behavior and possessions that she can't afford herself. She recently broke up with her ex-boyfriend, so she's not yet over him and hasn't entered the dating scene yet.
Now, the murders. Well, they are gruesome enough if your mind creates pictures of what you read. The men are stabbed and left in a uh...compromised state. The book has an excellent way of describing the scenes and the process of solving the murders. There's no blabla technical aspects; you follow the train of thought of a detective on and off work, her meetings with colleagues, suspects and superiors. They are portrayed very realistically, which makes it an easy and interesting read.
Though the plot sounds simple and one-in-a-dozen, it turns out to be something completely different from what you're expecting. Trust me, even seasoned readers will not see the twist coming. That is a good thing. There's also a consistent build up of tension towards the eventual climax. You notice through the dialogues how the atmosphere changes with every step forward into the murder investigation(s).
Recurring themes in this novel are psychology/psychiatry and youth experiences. There's a lot of talk and questioning into what makes a person tick. And with person, I mean the perpetrator. He or she is not just your average loon-on-a-spree taunting the police and frightening the locals. With youth experiences, I mean to say that they shed a lot of light onto every single character's past and how it influences the choices they make today. In my opinion, the writer sometimes goes a little overboard with this. Do we really need to know every character's history in so much detail? Is it important to know how popular one was in high school or how sweet she used to be until she met The One?
There is only one thing lacking in this book, which is the reason why this book got four stars instead of five. Characterization. A crucial part of every novel. Though you'll definitely learn all about one's history, you barely discover what they are like at present! This excludes the murderer; some chapters are written in his or her point of view, so you'll get to know this character intimately. I have a few examples of this: - Main character Lois is dedicated to the job, works extra hours and is always tired. Witnesses a suicide at the beginning of the novel. This event and the effect it takes on her, are not mentioned again until the end of the book. At that point, it just feels uninteresting compared to the unraveling of the case! You no longer care. She also rarely shows any emotions. For some characters, that is a characteristic on its own. For Lois, this just gets lost into all the dialogue and advancing of the investigation. - Sister Tessa went from an average, educated girl to the wife of a rich husband. Is she happy? Does she have trouble adjusting to a life of etiquette, a new 'vocabulary', staying at home full-time and throwing big and expensive parties? One can guess the answer, but it is not given in the book. - Colleague Fred is close to retirement. What are his plans and thoughts for the future? Does the case maybe influence his decision about the when and how? Who knows...? - Potential date-material Onno. A psychiatrist. He is interested in Lois. Yeah...that's pretty much all there is to say about him. - Ex boyfriend Brian. He's just a Facebook profile these days.
The lack of characterization caused me to feel rather apathetic towards most characters. They didn't come alive enough for me. I wish I was given more on the characters current state of minds rather than their pasts. And no, chronically tired is not a characteristic.
And now the summary for the bored people:
*Positives* - Lots of dialogue and interaction with the characters - Realistic story and ending - Unforeseeable plot twist - It's not just murders; psychological aspects are considered - Great and constant use of tension building and atmospheres
*Negatives* - Focusses a lot on characters' past rather than their present - Characters don't show (a lot of) emotions and therefore appear rather one-dimensional
Van Simone van der Vlugt heb ik inmiddels al heel wat boeken gelezen. Ook veel andere mensen vinden haar boeken goed, gezien het aantal prijzen, die zij al in de wacht heeft gesleept. Haar debuut “De Reünie” speelde zich af in Den Helder, op de middelbare school, waar ikzelf ook op gezeten heb. Nu is Simone begonnen aan een serie, over Lois. Aan niemand vertellen” speelt zich af in Alkmaar. Een lijk van een onderwijzer wordt gevonden in De Daalmeer, waar hij lesgaf aan een basisschool. Ik heb stage gelopen op een basisschool in De Daalmeer, dus dat is leuk om te lezen als je dingen herkent.
Lois Elzinga is een jonge vrouw, die als rechercheur werkt bij de afdeling Moordzaken Noord Holland Noord. Samen met Fred, die bijna met pensioen gaat, vormt ze een team. Ze woont in Alkmaar, waar ze een huisje heeft in het centrum. Op een avond wordt ze opgeroepen, omdat er een lichaam is gevonden in De Daalmeer, een nieuwbouwwijk buiten het centrum. Het blijkt van een onderwijzer te zijn, die woonde en lesgaf in de Daalmeer. Het is een moeilijk uit te zoeken zaak, omdat alle sporen dood lijken te lopen. Het slachtoffer David Hoogland, gaf les op een basisschool, heeft een vriendin en niemand kan zich voorstellen, waarom David vermoord zou kunnen zijn. Ontucht is niet aan de orde. Ze onderzoeken alle contacten van David. In de broekzak van David hebben ze een folder gevonden over een kunstexpositie van Maaike Scholten. Dat spoor gaan ze verder volgen. Ook is er pas een foto gemaakt van David en zijn vriendin, door een fotografe, die Tamara heet, maar zij is nergens meer te vinden. Het onderzoek strandt, tot een tweede en zelfs een derde moord nieuwe aanwijzingen leveren. Lois heeft pas kennis gemaakt met Onno, die psychiater is. Zij roept zijn hulp in om bepaalde ziektebeelden uit te zoeken.
Simone van der Vlugt weet mensen neer te zetten van vlees en bloed. Lois heeft nog steeds moeite met haar verleden. Haar moeder is inmiddels overleden en met haar vader heeft ze al jaren geen contact. Alleen heeft ze haar zus nog, die in Bergen woont. Haar relatie met haar vriend is over, hij is weer terug naar Amerika; ze houden alleen nog contact via Facebook. Ook de moeite, die Lois heeft met lijken, wordt goed omschreven. De schrijfstijl van Simone is eenvoudig en soepel. Het verhaal is heel gemakkelijk te lezen. Zij houdt constant de spanning erin, eerst om nog meer moorden te voorkomen, daarna is het spannend als Lois vastgehouden wordt, want hoe komt ze daar nu weer uit? Psychologisch zit het verhaal knap in elkaar. Het plot is actueel. Verder vond ik de herkenbaarheid voor mij een meerwaarde hebben, het Waagplein, waar we van de zomer nog waren. Ik heb genoten van “Aan niemand vertellen”, het was alleen jammer, dat het zo snel uit was.
Op een avond vindt een man die zijn hond uitlaat het stoffelijk overschot van David Hoogland, een 28 jarige onderwijzer van een basisschool. Hij staat goed bekend, is geliefd bij leerlingen en collega's en heeft een leuke vriendin. Ondanks dat blijkt David Hoogland te zijn vermoord. De klap met een hamer op zijn hoofd heeft hem niet gedood maar wel het afsnijden van zijn penis waardoor hij is doodgebloed. De moordenaar heeft de penis daarna in de mond van het slachtoffer gestopt als een soort handtekening. Rechercheur Moordzaken Lois Elzinga van het politieteam Noord-Holland Noord en haar partner Fred staan voor een raadsel. Er zijn bijna geen aanwijzingen. Het slachtoffer had een folder van een kunstexpositie in zijn zak maar een bezoek aan kunstenares Maaike Scholten brengt een oplossing niet dichterbij. Als er meer moorden volgen begint Lois langzaam maar zeker verbanden te zien. Voor het ontmaskeren van de dader neemt zij grote risico's waarmee zij haar eigen leven op het spel zet.
Aan niemand vertellen is het eerste boek met Lois Elzinga als protagoniste en het begin van een serie. Simone van der Vlugt heeft in het verleden bewezen een goede misdaadauteur te zijn. Zij is meerdere malen voorgedragen voor prijzen en heeft deze ook een aantal keren gewonnen. Met Aan niemand vertellen gaat zij voort op de ingeslagen weg. Het is een goede misdaadroman met een interessant gegeven, dat echter ook door andere auteurs is gebruikt en daardoor aan originaliteit verliest. Het verhaal zit prima in elkaar en het plot is goed uitgewerkt. De schrijfstijl is eenvoudig, nuchter en zonder tierelantijnen op de man af. De personages worden goed en beeldend uitgediept. Lois Elzenga is boeiend genoeg voor nog een aantal pakkende misdaadromans. De spanning is overal in het verhaal aanwezig.
Een groot nadeel is dat al vrij vroeg in het verhaal bekend is wie het heeft gedaan. Hoewel het leuk is om te ontdekken hoe Lois en haar collega's het plot uiteindelijk ontrafelen, wordt de spanningsboog daardoor wel minder. De uitleg over psychische fenomenen is duidelijk maar heel erg statisch beschreven. Het lijkt wel een op schrift gesteld college.
Met Aan niemand vertellen bewijst Simone van der Vlugt dat zij terecht een van de meest gelezen misdaadauteurs van Nederland is en dat zij in staat is een grote groep trouwe lezers aan zich te binden.
De laatste tijd heb ik voor mijn gevoel iets te veel fantasy gelezen. Op mijn to-read-next list, stond eigenlijk ook alleen nog maar fantasy, dus ik bleef een beetje hangen in een minileesdip. Daarom maar gewoon besloten om een boek te gaan lezen waar ik wél zin in had: een politiethriller. Af en toe heb ik haar ineens zin in. In zo'n lekkere, simpele, politiethriller. Niet echt eng, maar wel spannend!
Aan niemand vertellen is het eerste boek uit de serie over Lois Elzinga. Lois is rechercheur. Op een avond wordt ze gebeld. Er is een moord gepleegd. Zonder duidelijk aanleiding is er een man gevonden, vermoord tijdens het uitlaten van zijn hond. Bizar detail: zijn penis is afgesneden en zit in zijn mond. Het lijkt een zaak in de relatiesfeer, maar hiervoor zijn geen aanwijzingen. Hoe kan dit? Wie wil er David zomaar iets aandoen en dan ook nog op zo'n manier?
Ja, dit is best een cliché thriller. Vanaf halverwege het boek weet je wel ongeveer hoe het in elkaar steekt, maar toch heb ik er onwijs van genoten. Simone van der Vlugt is een hele goede schrijfster en dat merk je aan alles. Ze verbindt alles mooi, ze schrijft vlot, geen overdreven lange passages en geen nutteloze details. Je leert Lois kennen en geniet ook van de stukken over haar privé leven, maar deze worden zeer regelmatig afgewisseld met het werkelijke verhaal. Toch heb ik zo van Lois genoten, dat ik na het lezen van dit boek gelijk door ga in deel 2 uit deze serie.
Ik ben geen fan van Nederlandse literatuur maar deze boekenserie werd me zo vaak aangeraden dat ik het uiteindelijk maar ben gaan lezen.
Simone's schrijfstijl trekt mij niet zo. In sommige situaties worden er teveel onrelevante details beschreven. Persoonlijk hou ik daar niet van, maar ik begrijp dat anderen dit juist aantrekkelijk vinden.
Wat ik ook jammer vind is het verhaal beschreven vanuit Maaike/Tamara's point of view. De eerste keer wanneer je de geheimzinnige moordenaar 'ontmoet' is het interessant. Zodanig het verhaal verder gaat is het al snel duidelijk dat Maaike de moordenaar is, logisch, maar jammer.
Wat sommige lezers als een 'plottwist' ervaren, de meerdere persoonlijkheden van Maaike, was voor mij al duidelijk na slechts enkele hoofdstukken. Het was gewoon te obvious, een mens die eerder van dit fenomeen heeft gehoord heeft al snel door wat er aan de hand is. Jammer en ook weer clichè, hoeveel boeken/series/films maken tegenwoordig gebruik hiervan. Ik kan ze niet meer op twee handen tellen.
Ondanks mijn negativiteit heb ik toch van het boek genoten. Het leest lekker vlot weg. Ik zou het een 2,5e ster geven, maar omdat dit niet mogelijk is heb ik gekozen voor 3 sterren.
Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet vinden. De lezer wordt zo ontzettend aan het handje meegenomen, elk detail wordt beschreven zodat niets uit de lucht komt vallen, ook de twist niet, er ligt erg veel nadruk op de procedures bij het onderzoeken van een moord, alsof de schrijver zich ergerde aan andere boeken waarbij een loopje wordt genomen met de werkelijkheid...
En toch wilde ik het boek wel graag uitlezen. Niet omdat de personages nou zo bijzonder zijn, of het verhaal vernieuwend. Vroeger was ik fan van Simone's kinderboeken, maar die schrijfstijl zie ik niet echt terug in deze "literaire thriller".
En toch.
Misschien omdat ik wilde zien hoe het verhaal zou eindigen, omdat wat ik als twist verwachtte al halverwege duidelijk werd en het dus niet kon zijn. Ja, dat denk ik. In dat opzicht heeft ze het goed gedaan. Beetje jammer dat we er nog een lesje psychologie bijkregen, maar in ieder geval blij dat er geen mythes worden doorgezet.
Dus ja. Misschien dat ik ooit nog wel andere "Lois Elzinga"-boeken ga lezen, maar voorlopig niet.
Dit is een boek dat net als de andere boeken van Simone lekker wegleest! Ik heb het dan ook in een middag uitgelezen. Het verhaal (zonder dat ik de clou verklap) zit goed in elkaar, al kwam het thema me bekend voor: ik heb exact dezelfde situatie beschreven gezien in het korte verhaal 'Een goede buur' in de verhalenbundel Stille Getuigen. Dat verhaal is geschreven door Judith Visser en Simone staat er zelf ook in. Desalniettemin is het leuk om nu een boek te lezen waarin dit probleem wat verder wordt uitgediept. Het is boeiend en je kunt ook goed merken dat Simone goed research heeft gedaan! Dat is voor de lezer erg fijn. Het leukste vond ik de stukjes waar Lois bij haar zus op bezoek was, daar vond ik haar het meest 'menselijk' overkomen en dat maakte haar wat echter dan in haar rol als rechercheur waar het soms wat technisch is allemaal. Ik heb begrepen dat dit het eerste deel van een serie rondom Lois wordt en daar kijk ik wel naar uit. Kortom een lekker boek!
Plot is weer geweldig zoals je van Simone vd Vlugt gewend mag zijn, lekker spannend. Maar er zitten wat slordigheidsfoutjes in (blijf opletten, redacteur!) en regelmatig wordt er teveel uitgelegd. Vooral over politieprocedures. Ik kan mij niet voorstellen dat rechercheurs elkaar eraan herinneren wat de procedures zijn. Ikbegrijp dat de auteur het een en ander wil uitleggen, maar op deze manier lijkt het af en toe alsof ze handenwrijvend boven haar pc zat van: kijk wat ik allemaal heb geleerd over de recherche. Dat kan anders en vaak hoeft het ook niet zo. De kracht van Simon vd Vlugt ligt in haar verschillende perspectieven en de wisseling daartussen, plus haar gevoel voor plot. Dat doet ze in dit boek weer heel goed en daarom is het wel de moeite waard om te lezen. Het had alleen nog een krachtige redactieronde kunnen gebruiken.
Ik vind dit een erg goed boek van Simone van der Vlugt. Weliswaar weet je halverwege het verhaal wie de dader is, maar ik vind dat Simone zich ontzettend goed ingeleeft heeft in Maaike en Tamara. Dat vind ik zo ontzettend knap van haar. Ik kan hier niet teveel over uitwijden, omdat ik anders teveel ga prijsgeven. Normaal hou ik niet zo van boeken met rechercheurs en teveel politiezaken. In eerste instantie vond ik het dan ook jammer dat Simone met deze serie kwam, maar het privéleven van Lois is hierin betrokken en dat vind ik ontzettend prettig. Echt een vrouwenthriller! Het is geen "ik zit op het puntje van mijn stoel" boek, maar voor mij toch wel degelijk een boeiend intrigerend boek! Ik heb ervan genoten en kijk enorm uit naar het volgende deel.