What do you think?
Rate this book
The Century of the Detective #1
Век криминалистики
Wisława Szymborska, felieton z cyklu „Lektury nadobowiązkowe”:
Był czas, kiedy kochałam się w dwóch naraz: Bohunie i Sherlocku Holmesie. Bohun zobojętniał mi wcześniej. Sam sobie zresztą był winien, miał oczy tylko dla Heleny. Pozostał Sherlock, niezłomny kawaler, serce wolne. Niewinności mojej nie niepokoił jeszcze fakt, że Sherlock mieszka od lat z dr. Watsonem. Co prawda i ta miłość wkrótce mi przeszła, ale pozostał sentyment i przekonanie, że nikt już nigdy ani w powieści, ani w życiu genialnemu detektywowi nie dorówna. Tytan intuicji! Gigant dedukcji! Ze śladu stopy na piasku zgadywał, że morderca zapuścił sobie właśnie rude bokobrody, a ze sposobu, w jaki dama przykładała lorgnon do oczu, wnioskował nieomylnie, że jej dziadek zmarł pięćdziesiąt lat temu w Indiach. W porównaniu z sukcesami Sherlocka prawdziwe dzieje kryminalistyki wyglądają wręcz żałośnie. Przepastne kartoteki, tysięczne laboratoria, setki wciąż niedoskonałych aparatów, zespołowe mozoły nad identyfikacją zbrodniarza i jego ofiary, nierzadko długoletnie dociekania okoliczności i rodzaju śmierci i w bardzo wielu wypadkach ciągle jeszcze niepewność, czy ustalenia nie były błędne... Nawet odkrycie daktyloskopii nie przyszło bez trudu. Dziś wydaje się tak oczywiste, że aż dziwimy się, że nie dokonano go jeszcze w epoce jaskiniowych malowideł. Tymczasem ludzkość czekała z tym do połowy XIX wieku. W tym też dopiero czasie toksykologia, nauka o zatruciach i ich objawach, zyskała solidne doświadczalne podstawy. Również balistyka, czyli wszystko, co dotyczy strzelania, a szczególnie odkrycie, że pocisk pociskowi nierówny, choćby oba wystrzelone zostały z dwóch rewolwerów tej samej fabrykacji. W grubej książce Thorwalda każdy kolejny problem śledczy ilustrowany jest autentycznym wypadkiem kryminalnym, co sprawia, że czytamy to dzieło jak jeden wielki kryminał złożony z kilkudziesięciu mikropowieści detektywistycznych.
Stulecie detektywów przedstawia jedną z najbardziej fantastycznych, a zarazem prawdziwych historii, jakie zna świat - dzieje nowoczesnej kryminalistyki. Jej początki sięgają drugiej połowy ubiegłego wieku, kiedy to po raz pierwszy posłużono się odciskami palców w identyfikacji podejrzanych, zastosowano fotografię kryminalistyczną oraz zwrócono uwagę na ślady pozostawione na miejscu przestępstwa, wykorzystując je w skomplikowanym procesie wyświetlania zbrodni. Jest to również epoka, w której medycyna sądowa wydarła zmarłym ich tajemnice, toksykologia stała się skuteczną bronią przeciw truciznom i trucicielom, a balistyka osiągnęła pewność w identyfikowaniu broni palnej na podstawie wystrzelonych z niej pocisków.
Stulecie detektywów to bez wątpienia jedna z najważniejszych i najlepiej napisanych książek spoza literatury pięknej. Została ona nominowana w 1966 roku do nagrody im. Edgara Allana Poe.
Był czas, kiedy kochałam się w dwóch naraz: Bohunie i Sherlocku Holmesie. Bohun zobojętniał mi wcześniej. Sam sobie zresztą był winien, miał oczy tylko dla Heleny. Pozostał Sherlock, niezłomny kawaler, serce wolne. Niewinności mojej nie niepokoił jeszcze fakt, że Sherlock mieszka od lat z dr. Watsonem. Co prawda i ta miłość wkrótce mi przeszła, ale pozostał sentyment i przekonanie, że nikt już nigdy ani w powieści, ani w życiu genialnemu detektywowi nie dorówna. Tytan intuicji! Gigant dedukcji! Ze śladu stopy na piasku zgadywał, że morderca zapuścił sobie właśnie rude bokobrody, a ze sposobu, w jaki dama przykładała lorgnon do oczu, wnioskował nieomylnie, że jej dziadek zmarł pięćdziesiąt lat temu w Indiach. W porównaniu z sukcesami Sherlocka prawdziwe dzieje kryminalistyki wyglądają wręcz żałośnie. Przepastne kartoteki, tysięczne laboratoria, setki wciąż niedoskonałych aparatów, zespołowe mozoły nad identyfikacją zbrodniarza i jego ofiary, nierzadko długoletnie dociekania okoliczności i rodzaju śmierci i w bardzo wielu wypadkach ciągle jeszcze niepewność, czy ustalenia nie były błędne... Nawet odkrycie daktyloskopii nie przyszło bez trudu. Dziś wydaje się tak oczywiste, że aż dziwimy się, że nie dokonano go jeszcze w epoce jaskiniowych malowideł. Tymczasem ludzkość czekała z tym do połowy XIX wieku. W tym też dopiero czasie toksykologia, nauka o zatruciach i ich objawach, zyskała solidne doświadczalne podstawy. Również balistyka, czyli wszystko, co dotyczy strzelania, a szczególnie odkrycie, że pocisk pociskowi nierówny, choćby oba wystrzelone zostały z dwóch rewolwerów tej samej fabrykacji. W grubej książce Thorwalda każdy kolejny problem śledczy ilustrowany jest autentycznym wypadkiem kryminalnym, co sprawia, że czytamy to dzieło jak jeden wielki kryminał złożony z kilkudziesięciu mikropowieści detektywistycznych.
Stulecie detektywów przedstawia jedną z najbardziej fantastycznych, a zarazem prawdziwych historii, jakie zna świat - dzieje nowoczesnej kryminalistyki. Jej początki sięgają drugiej połowy ubiegłego wieku, kiedy to po raz pierwszy posłużono się odciskami palców w identyfikacji podejrzanych, zastosowano fotografię kryminalistyczną oraz zwrócono uwagę na ślady pozostawione na miejscu przestępstwa, wykorzystując je w skomplikowanym procesie wyświetlania zbrodni. Jest to również epoka, w której medycyna sądowa wydarła zmarłym ich tajemnice, toksykologia stała się skuteczną bronią przeciw truciznom i trucicielom, a balistyka osiągnęła pewność w identyfikowaniu broni palnej na podstawie wystrzelonych z niej pocisków.
Stulecie detektywów to bez wątpienia jedna z najważniejszych i najlepiej napisanych książek spoza literatury pięknej. Została ona nominowana w 1966 roku do nagrody im. Edgara Allana Poe.
Paperback
First published January 1, 1964
130 people are currently reading
1220 people want to read
About the author
Jürgen Thorwald
60 books94 followersJürgen Thorwald was a German writer, journalist and historian known for his works describing the history of forensic medicine and of World War II.
Thorwald was a native of Solingen, Rhenish Prussia, and attended the University of Cologne. He started his career in 1933 in Nazi Germany, writing for publications such as Die Braune Post ("The Brown Mail"), the SS journal Das Schwarze Korps ("The Black Corps") and the NSDAP paper National-Zeitung. During the war he worked as a propaganda writer focusing on the Luftwaffe, Kriegsmarine and the general German war effort.
After the war, he used the pseudonym Jürgen Thorwald in order to be able to work under Allied occupation. In 1947, he legally adopted the new name.
Thorwald's book 'The Century of the Detective' was nominated for the Edgar Allan Poe Award in 1966 in Best Fact Crime category, but he lost to Truman Capote's 'In Cold Blood'. In 1984 he was awarded the Order of Merit of the Federal Republic of Germany. Thorwald died in Lugano, Switzerland in 2006. He was 90 years old.
Thorwald was a native of Solingen, Rhenish Prussia, and attended the University of Cologne. He started his career in 1933 in Nazi Germany, writing for publications such as Die Braune Post ("The Brown Mail"), the SS journal Das Schwarze Korps ("The Black Corps") and the NSDAP paper National-Zeitung. During the war he worked as a propaganda writer focusing on the Luftwaffe, Kriegsmarine and the general German war effort.
After the war, he used the pseudonym Jürgen Thorwald in order to be able to work under Allied occupation. In 1947, he legally adopted the new name.
Thorwald's book 'The Century of the Detective' was nominated for the Edgar Allan Poe Award in 1966 in Best Fact Crime category, but he lost to Truman Capote's 'In Cold Blood'. In 1984 he was awarded the Order of Merit of the Federal Republic of Germany. Thorwald died in Lugano, Switzerland in 2006. He was 90 years old.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 63 reviews
February 23, 2021
This was really good. For a non fiction book about history of forensics this was truly entertaining. Well, of course only if you find stories of true crime with a lot of examples and dead bodies lying around entertaining... The book was never boring, there were facts and stories of brilliant minds that craved for truth and justice, even if sometimes some of them got carried away and blinded by ambitions or arrogance... By the way of mistakes and misconceptions they found keys to what became in future a real science.
Sometimes there was a sense of author's old fashioned naivety in writing - especially when he gives a criminal looks of, well, a "typical criminal" not too handsome and visibly dumb, and the detective is charismatic, sharp, truth seeking and unstoppable... This was before Ted Bundy and Ed Kemper era, obviously. But given that this was written in 1965 this book is really well done and interesting.
Sometimes there was a sense of author's old fashioned naivety in writing - especially when he gives a criminal looks of, well, a "typical criminal" not too handsome and visibly dumb, and the detective is charismatic, sharp, truth seeking and unstoppable... This was before Ted Bundy and Ed Kemper era, obviously. But given that this was written in 1965 this book is really well done and interesting.
October 13, 2021
Części poświęcone daktyloskopii i toksykologii - w mojej ocenie - najciekawsze. To chyba najlepsza książka w dorobku Thorwalda, a przynajmniej spośród tych, które udało mi się do tej pory przeczytać.
December 19, 2021
Mocno średnia. Trochę przydługa, miejscami nużąca. Trochę się zmęczyłem czytając tę pozycję. Moim zdaniem najciekawszy i jednocześnie najkrótszy rozdział to ten o balistyce, z kolei najnudniejszym jest ten najdłuższy o toksykologii. Ale co kto lubi.
February 3, 2019
Интересная книга, которая оказалась хороша не только по содержанию, но и по форме подачи. Откровенно говоря, я немного опасалась, что по стилю повествования она будет напоминать учебник, но нет - содержание изложено хорошим гладким языком, читается достаточно легко. В каком-то смысле это почти сборник детективных историй, только истории эти не вымышленные, а реальные.
Конечно, вряд ли информация из этой книги так уж необходима в повседневной жизни, но для общего развития, на мой взгляд, полезно. Ну и лично мне как любителю детективов и сериалов про криминалистов было, безусловно, любопытно узнать, откуда берёт своё начало криминалистика как наука и как она развивалась.
Словом, интересно и познавательно, очень порадовала эта книга.
Конечно, вряд ли информация из этой книги так уж необходима в повседневной жизни, но для общего развития, на мой взгляд, полезно. Ну и лично мне как любителю детективов и сериалов про криминалистов было, безусловно, любопытно узнать, откуда берёт своё начало криминалистика как наука и как она развивалась.
Словом, интересно и познавательно, очень порадовала эта книга.
January 15, 2018
It's probably the longest book about history of criminology. It took me a few months to read all chapters. Very interesting cases from crime world but also a lot of historical information. Hundrests of names, dates, events. Short way to lost a plot when you don't focus on it in 100%. It isn't easy journey through the history of criminology.
May 23, 2016
Very informative, but gory. Truth is definitely more terrifying than fiction. The stories of crimes committed are written without emotion, just the facts, Ma'am. It's for sure that with the advances happening in forensics, murderers are almost always caught,
February 9, 2021
Po co czytać kryminały, skoro można czytać Thorwalda? Fascynująca opowieść o wyjaśnianiu zbrodni bez pomocy komputerów, w świecie bez kamer, telefonów, a nawet bez dowodów osobistych.
August 10, 2023
Uwielbiam, chociaż np. balistyka średnio mnie interesowała (ale już identyfikacja i toksykologia - bardzo). Polecam (tak samo autor w posłowiu) wybierać sobie te części/rozdziały książki, które nas interesują.
April 6, 2024
top tier
nie dosc ze ciekawe, to jeszcze fajnie wprowadza w tajniki kryminalistyki
nie dosc ze ciekawe, to jeszcze fajnie wprowadza w tajniki kryminalistyki
October 24, 2024
Fascynująca książka z wielką ilością informacji i anegdotek. Thorwald nie zawodzi!
July 1, 2022
Bardzo ciekawa książka! Dużo ciekawych informacji
May 7, 2025
Zaskakująco słaba pozycja. Tłumaczom pozwolono na komentowanie tekstu, co nie uważam za dobre zagranie. Ani tego, że używają archaicznego sformułowania "wyświetlanie zbrodni", które można z powodzeniem zastąpić "dochodzeniem".
March 18, 2019
Ciekawie napisana książka, bardzo dobrze się czyta, aczkolwiek lektura rozdziału o toksykologii sprawiła, że jedną z niedawno przeczytanych książek podejrzewam o... plagiat.
-------
An interesting and well written book, pleasure to read... But...the toxicology chapter made me feel that "I've read that somewhere"...I honestly consider one recently read book as plagiarism...
-------
An interesting and well written book, pleasure to read... But...the toxicology chapter made me feel that "I've read that somewhere"...I honestly consider one recently read book as plagiarism...
December 19, 2024
3.25
Od części o toksykologii zaczęłam się męczyć 😐
Od części o toksykologii zaczęłam się męczyć 😐
May 20, 2022
Bardzo dobra i rzetelna książka - jak zawsze u Thorwalda.
Nie wszystkie rozdziały były dla mnie interesujące, przy niektórych bardzo się wynudziłam, ale to dotyczy moim personalnych zainteresowań a nie ujmuje charakteru książki.
Dla przykładu: bardzo ciekawe były rozdziały dotyczące daktyloskopii czy toksykologii. Natomiast ten o broni palnej mnie wynudził.
*Rozczarowanie bo do tej pory wszystko co czytałam od tego autora było dla mnie totalnie fascynujące, temat porywał mnie jak zły a tutaj było po prostu w porządku, rzetelnie, sumiennie ale bez fajerwerków i uniesień. To jest wysoce subiektywne odczucie.
Nie wszystkie rozdziały były dla mnie interesujące, przy niektórych bardzo się wynudziłam, ale to dotyczy moim personalnych zainteresowań a nie ujmuje charakteru książki.
Dla przykładu: bardzo ciekawe były rozdziały dotyczące daktyloskopii czy toksykologii. Natomiast ten o broni palnej mnie wynudził.
*Rozczarowanie bo do tej pory wszystko co czytałam od tego autora było dla mnie totalnie fascynujące, temat porywał mnie jak zły a tutaj było po prostu w porządku, rzetelnie, sumiennie ale bez fajerwerków i uniesień. To jest wysoce subiektywne odczucie.
November 23, 2019
Wydawało mi się, że nic nie przebije "Stulecia chirurgów", które podobało mi się bardzo. Okazuje się jednak, że "Stulecie detektywów" przypadło mi do gustu jeszcze bardziej.
Książka ma 700 stron, a ja ani razu się nie nudziłam, a nawet pod koniec czytałam na raty żeby się za szybko nie skończyła! Naprawdę fascynujące było wędrowanie przez początki kryminalistyki od problemów z identyfikacją przestępców po eksperymenty balistyczne. Kto dziś myśli o tym, że kiedyś odciski palców przestępców były traktowane jako wymyślne głupoty, a odróżnienie krwi ludzkiej od zwierzęcej było praktycznie niemożliwe i każdy morderca mógł bronić się przed karą twierdząc, że mordował właśnie swój niedzielny rosół, a nie sąsiadkę.
Książka nie jest przepełniona nudnymi faktami, często autor opisuje przestępstwa i śledztwa, w których wykorzystana została jakaś nowa metoda kryminalistyczna. Najciekawsze w tym wszystkim było dla mnie to, że naukowcy byli tak sceptycznie nastawieni do nowych technik i potrafili prowadzić prawdziwe batalie w sądach broniąc własnym honorem przestarzałych, błędnych metod. Chociaż z drugiej strony to co teraz dla mnie jest oczywiste wtedy było traktowane jak magia.
Najciekawsze moim zdaniem rozdziały dotyczyły początków medycyny sądowej i toksykologii. Identyfikacja i balistyka trochę odbiegają od moich zainteresowań, ale autor opisał to tak, że nie nudziła mnie ich historia.
Polecam tę książkę zainteresowanym historią kryminalistyki i medycyny sądowej - naprawdę warto po nią sięgnąć, nie jest suchym opracowaniem naukowym, a opowieścią pełną przygód i trudności, jakie przeżywali pierwsi medycy sądowi.
"Godzina detektywów" już na mnie czeka, a ja nadal zwlekam z jej czytaniem żeby się za szybko nie skończyła.
10/10
Książka ma 700 stron, a ja ani razu się nie nudziłam, a nawet pod koniec czytałam na raty żeby się za szybko nie skończyła! Naprawdę fascynujące było wędrowanie przez początki kryminalistyki od problemów z identyfikacją przestępców po eksperymenty balistyczne. Kto dziś myśli o tym, że kiedyś odciski palców przestępców były traktowane jako wymyślne głupoty, a odróżnienie krwi ludzkiej od zwierzęcej było praktycznie niemożliwe i każdy morderca mógł bronić się przed karą twierdząc, że mordował właśnie swój niedzielny rosół, a nie sąsiadkę.
Książka nie jest przepełniona nudnymi faktami, często autor opisuje przestępstwa i śledztwa, w których wykorzystana została jakaś nowa metoda kryminalistyczna. Najciekawsze w tym wszystkim było dla mnie to, że naukowcy byli tak sceptycznie nastawieni do nowych technik i potrafili prowadzić prawdziwe batalie w sądach broniąc własnym honorem przestarzałych, błędnych metod. Chociaż z drugiej strony to co teraz dla mnie jest oczywiste wtedy było traktowane jak magia.
Najciekawsze moim zdaniem rozdziały dotyczyły początków medycyny sądowej i toksykologii. Identyfikacja i balistyka trochę odbiegają od moich zainteresowań, ale autor opisał to tak, że nie nudziła mnie ich historia.
Polecam tę książkę zainteresowanym historią kryminalistyki i medycyny sądowej - naprawdę warto po nią sięgnąć, nie jest suchym opracowaniem naukowym, a opowieścią pełną przygód i trudności, jakie przeżywali pierwsi medycy sądowi.
"Godzina detektywów" już na mnie czeka, a ja nadal zwlekam z jej czytaniem żeby się za szybko nie skończyła.
10/10
August 22, 2016
Doskonale spisana historia stulecia kryminalistyki. Raczkujące badania nad doskonaleniem umiejętności wykrywania zbrodni, mistrzowskie posunięcia naukowców i wykorzystywanie nowych technik w praktyce. Nazwiska, daty, instytucje, świetny język i łatwość czytania, mozolnie budująca się machina zaplecza policji kryminalnej i w końcu lektura na wiele, wiele nietuzinkowych wieczorów. Jedno z najlepszych wznowień wydawniczych ostatnich lat.
dnf
August 5, 2023właściwie to skończyłam te książkę, ale przez to, że słuchałam jej w podróży, to dużą część przespałam, więc nie chce jej dodawać do kategorii przeczytanych.
bardzo szczegółowa, wypełniona ciekawymi informacjami, zwłaszcza z początków rozwoju kryminalistyki. świetnie napisana, czyta się ją jak powieść
bardzo szczegółowa, wypełniona ciekawymi informacjami, zwłaszcza z początków rozwoju kryminalistyki. świetnie napisana, czyta się ją jak powieść
November 6, 2014
Советский перевод с сокращениями, да и сама книга старомодная, ей лет 50.
Рассказывает про антропометрию в целях идентификации (т.н. бертильонаж), дактилоскопию, судебная паталогоанатомия, обнаружение минеральных и органических ядов.
Рассказывает про антропометрию в целях идентификации (т.н. бертильонаж), дактилоскопию, судебная паталогоанатомия, обнаружение минеральных и органических ядов.
June 1, 2022
Every single person has a backstory and the author decided to introduce all of them. Detectives & science sounds perfect to me but these 700 pages might have been squeezed into 300.
March 25, 2024
ciekawe ale w pewnym momencie już tak się nudziłem że słuchałem to na siłę
August 8, 2024
Mam trochę mieszane odczucia odnośnie „Stulecia detektywów”, sięgnąłem po nie trochę z rozpędu, niesiony moim zachwytem serią o chirurgach, ale sama kryminalistyka nie jest dla mnie aż tak fascynującym tematem jak chirurgia. Mimo to pierwszą połowę połknąłem praktycznie na raz, ale mniej więcej wtedy zaczęły się schody i to nie do końca związane z tematyką, ale z tym jak książka jest skonstruowana.
Seria o chirurgach miała tę zaletę, że była pisana z perspektywy dziadka autora, na podstawie jego dzienników i badań, co poza aspektami merytorycznymi dawało całości bardzo osobisty charakter i ubogacało całe obcowanie z książką. Tu z oczywistych względów tego nie ma, Thorwald nadal świetnie pisze, ale jest to jednak dużo bliższe klasycznego non-fiction i przez to nie angażuje już tak bardzo. „Chirurdzy” byli też dużo bardziej dynamiczni jeśli chodzi o tematykę. Różnorodność opisywanych doświadczeń i operacji sprawiała, że nie dało się od książki oderwać. Tutaj mamy podział na kilka głównych tematów - identyfikację przestępców, patologię sądową, toksykologię i balistykę. Podział jak najbardziej zrozumiały, ale niestety (szczególnie to czuć w najdłuższej części o toksykologii) sprawia, że przez dłuższy czas poruszamy się w ramach bardzo podobnych spraw i przestępstw. I o ile jeszcze w przypadków dwóch pierwszych części opisywane tematy były na tyle dynamiczne, że nie czuło się tego aż tak, w przypadku toksykologii i balistyki sprawa po sprawie to są wciąż te same okoliczności i motywy zbrodni oraz te same zagrywki obrony i oskarżenia. Rozumiem, że centrum nie są tu same zbrodnie, ale postępy dokonywane na polu analizy toksykologicznej, ale o ilu otruciach w celu zgarnięcia spadku można czytać zanim stanie się to nużące? Problemy pojawiają się też tam gdzie autor przechodzi z opisywania konkretnych spraw do zarysowywania ogólnego obrazu kryminalistyki w danym okresie. Nie idzie mu to już niestety tak sprawnie i pasjonująco.
Jest to nadal skarbnica wiedzy, z której bije ogrom reporterskiej pracy, ale przyznam, że od pewnego momentu trochę książkę męczyłem, czego nie mogę powiedzieć o „Chirurgach”.
Seria o chirurgach miała tę zaletę, że była pisana z perspektywy dziadka autora, na podstawie jego dzienników i badań, co poza aspektami merytorycznymi dawało całości bardzo osobisty charakter i ubogacało całe obcowanie z książką. Tu z oczywistych względów tego nie ma, Thorwald nadal świetnie pisze, ale jest to jednak dużo bliższe klasycznego non-fiction i przez to nie angażuje już tak bardzo. „Chirurdzy” byli też dużo bardziej dynamiczni jeśli chodzi o tematykę. Różnorodność opisywanych doświadczeń i operacji sprawiała, że nie dało się od książki oderwać. Tutaj mamy podział na kilka głównych tematów - identyfikację przestępców, patologię sądową, toksykologię i balistykę. Podział jak najbardziej zrozumiały, ale niestety (szczególnie to czuć w najdłuższej części o toksykologii) sprawia, że przez dłuższy czas poruszamy się w ramach bardzo podobnych spraw i przestępstw. I o ile jeszcze w przypadków dwóch pierwszych części opisywane tematy były na tyle dynamiczne, że nie czuło się tego aż tak, w przypadku toksykologii i balistyki sprawa po sprawie to są wciąż te same okoliczności i motywy zbrodni oraz te same zagrywki obrony i oskarżenia. Rozumiem, że centrum nie są tu same zbrodnie, ale postępy dokonywane na polu analizy toksykologicznej, ale o ilu otruciach w celu zgarnięcia spadku można czytać zanim stanie się to nużące? Problemy pojawiają się też tam gdzie autor przechodzi z opisywania konkretnych spraw do zarysowywania ogólnego obrazu kryminalistyki w danym okresie. Nie idzie mu to już niestety tak sprawnie i pasjonująco.
Jest to nadal skarbnica wiedzy, z której bije ogrom reporterskiej pracy, ale przyznam, że od pewnego momentu trochę książkę męczyłem, czego nie mogę powiedzieć o „Chirurgach”.
September 1, 2023
To druga książka Jurgena Thorwalda, za którą się zabrałem i niestety uważam, że jest gorsza niż Stulecie Chirurgów. Poziom szczegółowości jak dla mnie nieco przytłacza.
Książka Stulecie Detektywów przedstawia szczegółową historię czterech dziedzin kryminalistyki: daktyloskopii, medycyny sądowej, toksykologii i balistyki. Każda z tych dziedzin jest bardzo obszernie omawiana. Opisywane są morderstwa i procesy, które okazały się przełomowe w upowszechnianiu poszczególnych metod. Przytaczane są postacie, które wywarły szczególny wpływ na rozwój kryminalistyki, a także ukazywane są wzloty i upadki poszczególnych jej dziedzin. Autor z bardzo dużą, czasem aż za dużą, szczegółowością opisuje historię całego wymiaru sprawiedliwości. I mimo, że temat jest bardzo ciekawy i historia metod, które dziś uważamy za zupełnie normalne jest zaskakująca, to szczegółowość opisów sprawiała, że trudno było mi wszystko ogarnąć i się skoncentrować. Mnóstwo dat, mnóstwo nazwisk, opisy procesów -za dużo tego wszystkiego.
Tematyka jest bardzo ciekawa, ale uważam, że dla przeciętnego człowieka, któremu nie zależy na wszystkich szczegółach, a chce poznać ogólny rys historyczny kryminalistyki, wystarczą bardziej okrojone opracowania.
Książka Stulecie Detektywów przedstawia szczegółową historię czterech dziedzin kryminalistyki: daktyloskopii, medycyny sądowej, toksykologii i balistyki. Każda z tych dziedzin jest bardzo obszernie omawiana. Opisywane są morderstwa i procesy, które okazały się przełomowe w upowszechnianiu poszczególnych metod. Przytaczane są postacie, które wywarły szczególny wpływ na rozwój kryminalistyki, a także ukazywane są wzloty i upadki poszczególnych jej dziedzin. Autor z bardzo dużą, czasem aż za dużą, szczegółowością opisuje historię całego wymiaru sprawiedliwości. I mimo, że temat jest bardzo ciekawy i historia metod, które dziś uważamy za zupełnie normalne jest zaskakująca, to szczegółowość opisów sprawiała, że trudno było mi wszystko ogarnąć i się skoncentrować. Mnóstwo dat, mnóstwo nazwisk, opisy procesów -za dużo tego wszystkiego.
Tematyka jest bardzo ciekawa, ale uważam, że dla przeciętnego człowieka, któremu nie zależy na wszystkich szczegółach, a chce poznać ogólny rys historyczny kryminalistyki, wystarczą bardziej okrojone opracowania.
October 2, 2023
Dziś przychodzimy do Was z największym i najlepszym kompendium wiedzy dla fanów kryminałów, czyli "Stuleciem detektywów" Jürgena Thorwalda. Pozycja zdecydowanie należy do tych obszerniejszych, bo to aż 700 stron opisów historii spraw kryminalnych, przebiegu rozpraw sądowych oraz policyjnych dochodzeń. Autor poprzez autentyczne historie przeprowadza czytelnika przez początki daktyloskopii, toksykologii czy balistyki. Dowiadujemy się, jak kiedyś zdejmowano ślady na miejscu zbrodni, wykrywano truciznę w ciele zmarłego czy dowodzono, z jakiej broni korzystał zabójca podczas morderstwa. Mariusz właśnie zakończył słuchanie tej książki (to ponad 26 godzin!), a Kamil już kiedyś miał przyjemność ją czytać, ale zdecydowanie z czystym sumieniem obaj możemy ją polecić. 🤗
W sam raz na poszerzenie swojej wiedzy na temat historii kryminalistyki, przedstawionej w fabularyzowanych opowieściach prowadzonych w ciekawy i wciągający sposób - jak wszystkie dobrze opisane zagadki kryminalne ❤️
W sam raz na poszerzenie swojej wiedzy na temat historii kryminalistyki, przedstawionej w fabularyzowanych opowieściach prowadzonych w ciekawy i wciągający sposób - jak wszystkie dobrze opisane zagadki kryminalne ❤️
July 1, 2024
Kriminalistikos metodų istorija nuo pat Bertijono ir kūno matavimo laikų iki 7 dešimtmečio pasakojama per būtent tas bylas, kurių metu ir buvo pirmą kartą pritaikyti įvairūs metodai. Pvz., net ir nežinojau, kad pirštų antspaudų ėmimas nusikaltimams tirti pirmą kartą buvo plačiai pritaikytas Argentinoje. Aišku, trūksta DNR tyrimų panaudojimo aprašymo, nes jie dar nebuvo taikomi knygos parašymo metu.
Parašyta vaizdingai, visai ne sausai, įdomu skaityti, ypač jei domina kriminalistika ar patinka serialai "CSI kriminalistai" ir "Kaulai". Silpnų nervų/skrandžių skaitytojams nerekomenduoju, nes kai kurie aprašomi nusikaltimai yra tikrai kraupūs ir detaliai aprašomi, kaip juos ir matė policijos tyrėjai bei patologoanatomai.
Parašyta vaizdingai, visai ne sausai, įdomu skaityti, ypač jei domina kriminalistika ar patinka serialai "CSI kriminalistai" ir "Kaulai". Silpnų nervų/skrandžių skaitytojams nerekomenduoju, nes kai kurie aprašomi nusikaltimai yra tikrai kraupūs ir detaliai aprašomi, kaip juos ir matė policijos tyrėjai bei patologoanatomai.
May 5, 2021
It took a while to read it. At points I had to force myself, at times it went ok. Probably my interest was different in different aspects of the book. Why three stars? Because it is solid, because it shows - how difficult life must have been few ages back. This book also shows those stories, where some innovators did not acceppt the status quo and decided to act. Now what was probably difficult for me is that - in each case there was no hope, crime done, victim dead. And that felt entirely opposite to what I did read in surgeons by same author. All in all - really solid view of the subject for those who look to understand our history.
May 20, 2022
Крайне занимательное чтиво про отцов современной криминалистики и столпы, которые они заложили.
Отдельно доставляет вся та бюрократически-политическая канитель, которая сопровождала многолетние попытки внедрить и признать ряд крутых и эффективных решений. Воистину проклятье «и так работает, у нас так всегда было» - неотъемлемое свойство нашего ленивого мозга.
Чтение на свою аудиторию, но ей однозначно доставит.
Отдельно доставляет вся та бюрократически-политическая канитель, которая сопровождала многолетние попытки внедрить и признать ряд крутых и эффективных решений. Воистину проклятье «и так работает, у нас так всегда было» - неотъемлемое свойство нашего ленивого мозга.
Чтение на свою аудиторию, но ей однозначно доставит.
November 24, 2018
Ідея хороша, і цікаві моменти є, автор дійсно проробив величезну роботу.
Але стиль викладу просто жахливий. При тому, що в книзі ніби є багато детективних історій, написані вони прямо-таки енциклопедичною мовою. Частково це, мабуть, проблема перекладу; я ніби чула голос радянського диктора, коли читала. А ще це постійне "піонер" біля кожного другого прізвища... Словом, мені важко йшло.
Але стиль викладу просто жахливий. При тому, що в книзі ніби є багато детективних історій, написані вони прямо-таки енциклопедичною мовою. Частково це, мабуть, проблема перекладу; я ніби чула голос радянського диктора, коли читала. А ще це постійне "піонер" біля кожного другого прізвища... Словом, мені важко йшло.
Displaying 1 - 30 of 63 reviews