What do you think?
Rate this book
Caligrafía de los sueños
La nueva novela de Juan Marsé después del Premio Cervantes. Una historia de amor imposible en la Barcelona de posguerra.
A mediados de los cuarenta, Ringo es un chiquillo de quince años que pasa las horas muertas en el bar de la señora Paquita, moviendo los dedos sobre la mesa, como si repasara las lecciones de piano que su familia ya no puede pagarle.
En esa taberna del barrio de Gracia, es testigo de la historia de amor entre Vicky Mir y el señor Alonso: ella, una mujer entrada en años, masajista de profesión, ingenua y enamoradiza; él, un cincuentón apuesto que empezó frecuentando a la mujer para curarse de una lesión en el pie y ha acabado instalándose en su casa. Allí viven junto a Violeta, la hija de la señora Mir, hasta que sucede algo inesperado: un domingo por la tarde, Vicky se echa a las vías de un tranvía intentando un suicidio imposible y patético, mientras el señor Alonso desaparece para no volver. Lo único que queda de él es una carta que prometió escribir y que Vicky estará esperando y deseando hasta la locura, mientras Violeta mueve sus espléndidas caderas por el barrio, hosca e indiferente a los halagos.
La vida entera discurre por el bar de la señora Paquita y bajo la mirada de Ringo, que escucha, lee, y finalmente empezará a escribir, llenando de luz esa triste caligrafía de toda una generación que alimentó sus sueños en los cines de periferia y en las calles grises de una ciudad donde el futuro parecía algo improbable.
La obra más autobiográfica de Juan Marsé.
A mediados de los cuarenta, Ringo es un chiquillo de quince años que pasa las horas muertas en el bar de la señora Paquita, moviendo los dedos sobre la mesa, como si repasara las lecciones de piano que su familia ya no puede pagarle.
En esa taberna del barrio de Gracia, es testigo de la historia de amor entre Vicky Mir y el señor Alonso: ella, una mujer entrada en años, masajista de profesión, ingenua y enamoradiza; él, un cincuentón apuesto que empezó frecuentando a la mujer para curarse de una lesión en el pie y ha acabado instalándose en su casa. Allí viven junto a Violeta, la hija de la señora Mir, hasta que sucede algo inesperado: un domingo por la tarde, Vicky se echa a las vías de un tranvía intentando un suicidio imposible y patético, mientras el señor Alonso desaparece para no volver. Lo único que queda de él es una carta que prometió escribir y que Vicky estará esperando y deseando hasta la locura, mientras Violeta mueve sus espléndidas caderas por el barrio, hosca e indiferente a los halagos.
La vida entera discurre por el bar de la señora Paquita y bajo la mirada de Ringo, que escucha, lee, y finalmente empezará a escribir, llenando de luz esa triste caligrafía de toda una generación que alimentó sus sueños en los cines de periferia y en las calles grises de una ciudad donde el futuro parecía algo improbable.
La obra más autobiográfica de Juan Marsé.
440 pages, Hardcover
First published January 1, 2011
About the author
Juan Marsé
66 books153 followersJuan Marsé Carbó nació el 8 de enero de 1933 en Barcelona. Publica su primera novela en 1961. En 1961 se traslada a París y trabaja como ayudante de laboratorio junto a Jacques Monod. En 1965 logra el Premio Biblioteca Breve. En 1978 consiguió el Premio Planeta. Sus novelas también han ganado el premio Ciudad de Barcelona, el premio Ateneo de Sevilla, el Premio de la Crítica y el Premio Europa y Rabos de lagartija. En 1997, recibió el Premio Juan Rulfo, máximo galardón de la letras de México, y en 2008, el Premio Cervantes.
Las obras de Marsé se sitúan en Barcelona, y más en concreto el barrio de El Guinardó, donde pasó su infancia, que coincidió con la posguerra, lo que ha influenciado el modo de escribir del autor a lo largo de toda su vida. Las obras de Marsé están, pues, ambientadas en El Guinardó o en barrios barceloneses próximos a éste, y en época de postguerra o durante el franquismo; en ellas, Marsé analiza la degradación moral y social de la posguerra, las diferencias de clase, la memoria de los vencidos, los enfrentamientos entre trabajadores y burgueses universitarios y la infancia perdida, casi siempre apelando a las técnicas del realismo social, pero experimentando a veces con otros mecanismos narrativos más vanguardistas, siempre con varios grados de ironía.
Las obras de Marsé se sitúan en Barcelona, y más en concreto el barrio de El Guinardó, donde pasó su infancia, que coincidió con la posguerra, lo que ha influenciado el modo de escribir del autor a lo largo de toda su vida. Las obras de Marsé están, pues, ambientadas en El Guinardó o en barrios barceloneses próximos a éste, y en época de postguerra o durante el franquismo; en ellas, Marsé analiza la degradación moral y social de la posguerra, las diferencias de clase, la memoria de los vencidos, los enfrentamientos entre trabajadores y burgueses universitarios y la infancia perdida, casi siempre apelando a las técnicas del realismo social, pero experimentando a veces con otros mecanismos narrativos más vanguardistas, siempre con varios grados de ironía.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 40 reviews
March 16, 2019
"ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΕΚΛΕΠΤΥΣΜΕΝΑ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.
ΧΟΡΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΜΑΖΕΨΑΜΕ ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΕΙΠΙΩΝ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ.
ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΜΕ ΣΤΑ ΜΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ ΜΑΣ.
ΕΠΙΜΗΚΗ ΦΥΛΛΑ ΑΠΟ ΔΕΝΤΡΑ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΑ ΠΟΥ ΚΟΥΝΟΥΝ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΟΧΘΕΣ ΤΩΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΩΝ ΠΟΤΑΜΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ".
*Pessoa Fernando «Το βιβλίο της ανησυχίας»
•Το πρώτο απόσπασμα που σκεφτηκα τελειώνοντας την «Καλλιγραφία των ονείρων».
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Ποιητικός, πνευματώδης μυστηριώδης και μαγεμένα ρεαλιστικός, ο Καταλανός,Χουάν Μαρσέ,γράφει με τα καλλιγραφικά γράμματα των αναμνήσεων, γεμίζοντας «ροζ» σελίδες αλληλογραφίας, με όνειρα λιωμένα και απογοητευμένα, νεκρά και επαναστατημένα, που τα νίκησαν οι εφιάλτες πριν ακόμη ξημερώσει κάποιος επινοημένος ήλιος.
Στην μεταπολεμική Βαρκελώνη, υπό το καθεστώς του Φράνκο, παρέα με τον φόβο και την καταπίεση του φασισμού οι άνθρωποι προτιμούν το επίπλαστο, το φανταστικό και επινοημένο όνειρο προκειμένου να μετατρέψουν το σκληρό χωροχρονικό πλαίσιο της ζωής τους σε ποιητικά ρεαλιστικό και βιώσιμο.
Ήταν εποχή που όλα τα σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε μια χυδαία κωμωδία μαύρης φτώχειας σε κάθε αναπνοή, σε όλους τους αναστεναγμούς, μέχρι τα τελευταία μεθυσμένα βογγητά της παράκρουσης.
♥️🎈♥️🎈
Καλή ανάγνωση!!!
Πολλούς ασπασμούς.
ΧΟΡΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΜΑΖΕΨΑΜΕ ΣΤΙΣ ΓΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΕΙΠΙΩΝ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ.
ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΠΑΡΟΥΝΕΣ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΜΕ ΣΤΑ ΜΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ ΜΑΣ.
ΕΠΙΜΗΚΗ ΦΥΛΛΑ ΑΠΟ ΔΕΝΤΡΑ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΑ ΠΟΥ ΚΟΥΝΟΥΝ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΑΚΟΥΣΤΙΚΕΣ ΟΧΘΕΣ ΤΩΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΩΝ ΠΟΤΑΜΩΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ".
*Pessoa Fernando «Το βιβλίο της ανησυχίας»
•Το πρώτο απόσπασμα που σκεφτηκα τελειώνοντας την «Καλλιγραφία των ονείρων».
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Ποιητικός, πνευματώδης μυστηριώδης και μαγεμένα ρεαλιστικός, ο Καταλανός,Χουάν Μαρσέ,γράφει με τα καλλιγραφικά γράμματα των αναμνήσεων, γεμίζοντας «ροζ» σελίδες αλληλογραφίας, με όνειρα λιωμένα και απογοητευμένα, νεκρά και επαναστατημένα, που τα νίκησαν οι εφιάλτες πριν ακόμη ξημερώσει κάποιος επινοημένος ήλιος.
Στην μεταπολεμική Βαρκελώνη, υπό το καθεστώς του Φράνκο, παρέα με τον φόβο και την καταπίεση του φασισμού οι άνθρωποι προτιμούν το επίπλαστο, το φανταστικό και επινοημένο όνειρο προκειμένου να μετατρέψουν το σκληρό χωροχρονικό πλαίσιο της ζωής τους σε ποιητικά ρεαλιστικό και βιώσιμο.
Ήταν εποχή που όλα τα σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε μια χυδαία κωμωδία μαύρης φτώχειας σε κάθε αναπνοή, σε όλους τους αναστεναγμούς, μέχρι τα τελευταία μεθυσμένα βογγητά της παράκρουσης.
♥️🎈♥️🎈
Καλή ανάγνωση!!!
Πολλούς ασπασμούς.
December 8, 2017
Αργός ρυθμός μελωδικού μπολερό...Cabaretera, mi dulce arrabalera.. Κ πίστη στον ζωογόνο έρωτα
August 22, 2021
too slow for me 💅
δε ξέρω εάν θέλω να του βαλω 2 *2.7* ή 3. ξεκίνησε καλά αλλά από ένα σημείο και μετά απλά περίμενα να με πάρει ο χάρος.
δε ξέρω εάν θέλω να του βαλω 2 *2.7* ή 3. ξεκίνησε καλά αλλά από ένα σημείο και μετά απλά περίμενα να με πάρει ο χάρος.
July 18, 2020
https://www.vintagestories.gr/h-kalli...
Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από τον Juan Marsé, αρχικά μου φάνηκε πολύ ελκυστικός ο τίτλος του και προσέχοντας τη βιβλιογραφία και τη βιογραφία του με έκανε να το διαβάσω. Ένα βιβλίο με φόντο τη Βαρκελώνη του 40 και κυρίως τη γειτονιά της Gracia, μας καλωσορίζει σε έναν κόσμο με οικείο αέρα και νοσταλγία που αν και γεμάτο αναφορές σε δρόμους, μαγαζιά και μέρη της εποχής, δεν θα αφήσει αδιάφορο και τον αναγνώστη που δεν τα γνωρίζει.
Ο ήρωας του βιβλίου, ένα 15χρονο παιδί, ο Ringo έχει πάθος με τη μουσική και ειδικά το πιάνο. Τις περισσότερες ώρες του τις περνάει στο γειτονικό μπαρ της Paquita μαζί με τις παρτιτούρες του, καθώς οι γονείς του δουλεύουν πολύ. Εκεί κουνάει με τις ώρες τα δάχτυλά του στο τραπέζι σαν να παίζει πιάνο, καθώς οι γονείς δεν έχουν τα χρήματα να του αγοράσουν ένα.
Ο καιρός περνάει και όλο και περισσότερο το μπαρ της Paquita γίνεται το κέντρο όλων των χαρακτήρων του βιβλίου. Εκεί λοιπόν ο Ringo θα γίνει ο μάρτυρας του έρωτα μεταξύ της Vicky και του Alonso. Η Vicky, γυναίκα πολύπλευρη με ταμπεραμέντο, γειτόνισσα επίσης περνάει και αυτή αρκετές ώρες στο μπαρ της Paquita. Μια μέρα όλοι εκπλήσσονται όταν η Vicky ξαπλώνει στις ράγες του τραίνου, προσπαθώντας να βάλει τέλος στη ζωή της. Ή μήπως όχι; Καθώς το τραίνο πέρασε από τις διπλανές ράγες και όχι πάνω της...
Ναι, αυτή είναι η Vicky, σε σημείο που δεν ξέρεις αν το έκανε για να προκαλέσει εντύπωση ή αν το ήθελε πραγματικά και είχε την «τύχη» να επιζήσει.
Η πόλη αρχίζει και αποκτά όλο και περισσότερες επιρροές από το εξωτερικό, ταινίες έρχονται από την Αμερική και οι ήρωες μας αισθάνονται ότι είναι ελεύθεροι να ανοίξουν τα φτερά τους στον κόσμο.
Από τις πιο σημαντικές στιγμές του βιβλίου αφορά ένα γράμμα αγάπης που δεν στάλθηκε ποτέ και θα καθορίσει τη ζωή του Ringo και θα τον κάνει μετά από το διάβασμα πολλών βιβλίων να ανακαλύψει ότι η συγγραφή είναι αυτό που θα πρέπει να ακολουθήσει.
Ο τίτλος του βιβλίου είναι το τέλειο θέμα της συγγραφής του Ringo, ναι, γράφει για την καλλιγραφία των ονείρων, των ονείρων μιας ολόκληρης γενιάς που έζησε στην πόλη. Οι γονείς του Ringo, η ιστορία αγάπης του Alonso και της Vicky, της κόρης της Violeta, οι φίλοι του Ringo και τέλος το μέλλον του...
Αξίζει να πούμε ότι ο Juan Marsé περιέγραψε το συγκεκριμένο βιβλίο ως το πιο αυτοβιογραφικό του.
Η γλώσσα του είναι τόσο ονειρική που σε ταξιδεύει αμέσως σε μια δεκαετία γεμάτη από φωνές στη γειτονιά, σινεμά κατάμεστα από τις τελευταίες κυκλοφορίες του Hollywood της δεκαετίας του 40...
Το διάβασα στη αρχική του έκδοσή στα ισπανικά με τίτλο Caligrafía de los sueños, εκδόσεις Lumen. Το publishing του βιβλίου είναι από τα αγαπημένα μου, αντιπροσωπεύει στο βέλτιστο την ιστορία, και δεν είναι τυχαίο ότι αποτέλεσε και ένα από τα λογοτεχνικά bestseller του 2011 στην Ισπανία.
Το βιβλίο δεν υπάρχει στα ελληνικά, ελπίζω να εκδοθεί σύντομα. Υπάρχουν όμως 2 βιβλία του Juan Marsé που με τα χαράς θα διάβαζα. Είναι «Η ουρά της σαύρας» και «Η μαγεία της Σαγκάης».
https://www.vintagestories.gr/h-kalli...
Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από τον Juan Marsé, αρχικά μου φάνηκε πολύ ελκυστικός ο τίτλος του και προσέχοντας τη βιβλιογραφία και τη βιογραφία του με έκανε να το διαβάσω. Ένα βιβλίο με φόντο τη Βαρκελώνη του 40 και κυρίως τη γειτονιά της Gracia, μας καλωσορίζει σε έναν κόσμο με οικείο αέρα και νοσταλγία που αν και γεμάτο αναφορές σε δρόμους, μαγαζιά και μέρη της εποχής, δεν θα αφήσει αδιάφορο και τον αναγνώστη που δεν τα γνωρίζει.
Ο ήρωας του βιβλίου, ένα 15χρονο παιδί, ο Ringo έχει πάθος με τη μουσική και ειδικά το πιάνο. Τις περισσότερες ώρες του τις περνάει στο γειτονικό μπαρ της Paquita μαζί με τις παρτιτούρες του, καθώς οι γονείς του δουλεύουν πολύ. Εκεί κουνάει με τις ώρες τα δάχτυλά του στο τραπέζι σαν να παίζει πιάνο, καθώς οι γονείς δεν έχουν τα χρήματα να του αγοράσουν ένα.
Ο καιρός περνάει και όλο και περισσότερο το μπαρ της Paquita γίνεται το κέντρο όλων των χαρακτήρων του βιβλίου. Εκεί λοιπόν ο Ringo θα γίνει ο μάρτυρας του έρωτα μεταξύ της Vicky και του Alonso. Η Vicky, γυναίκα πολύπλευρη με ταμπεραμέντο, γειτόνισσα επίσης περνάει και αυτή αρκετές ώρες στο μπαρ της Paquita. Μια μέρα όλοι εκπλήσσονται όταν η Vicky ξαπλώνει στις ράγες του τραίνου, προσπαθώντας να βάλει τέλος στη ζωή της. Ή μήπως όχι; Καθώς το τραίνο πέρασε από τις διπλανές ράγες και όχι πάνω της...
Ναι, αυτή είναι η Vicky, σε σημείο που δεν ξέρεις αν το έκανε για να προκαλέσει εντύπωση ή αν το ήθελε πραγματικά και είχε την «τύχη» να επιζήσει.
Η πόλη αρχίζει και αποκτά όλο και περισσότερες επιρροές από το εξωτερικό, ταινίες έρχονται από την Αμερική και οι ήρωες μας αισθάνονται ότι είναι ελεύθεροι να ανοίξουν τα φτερά τους στον κόσμο.
Από τις πιο σημαντικές στιγμές του βιβλίου αφορά ένα γράμμα αγάπης που δεν στάλθηκε ποτέ και θα καθορίσει τη ζωή του Ringo και θα τον κάνει μετά από το διάβασμα πολλών βιβλίων να ανακαλύψει ότι η συγγραφή είναι αυτό που θα πρέπει να ακολουθήσει.
Ο τίτλος του βιβλίου είναι το τέλειο θέμα της συγγραφής του Ringo, ναι, γράφει για την καλλιγραφία των ονείρων, των ονείρων μιας ολόκληρης γενιάς που έζησε στην πόλη. Οι γονείς του Ringo, η ιστορία αγάπης του Alonso και της Vicky, της κόρης της Violeta, οι φίλοι του Ringo και τέλος το μέλλον του...
Αξίζει να πούμε ότι ο Juan Marsé περιέγραψε το συγκεκριμένο βιβλίο ως το πιο αυτοβιογραφικό του.
Η γλώσσα του είναι τόσο ονειρική που σε ταξιδεύει αμέσως σε μια δεκαετία γεμάτη από φωνές στη γειτονιά, σινεμά κατάμεστα από τις τελευταίες κυκλοφορίες του Hollywood της δεκαετίας του 40...
Το διάβασα στη αρχική του έκδοσή στα ισπανικά με τίτλο Caligrafía de los sueños, εκδόσεις Lumen. Το publishing του βιβλίου είναι από τα αγαπημένα μου, αντιπροσωπεύει στο βέλτιστο την ιστορία, και δεν είναι τυχαίο ότι αποτέλεσε και ένα από τα λογοτεχνικά bestseller του 2011 στην Ισπανία.
Το βιβλίο δεν υπάρχει στα ελληνικά, ελπίζω να εκδοθεί σύντομα. Υπάρχουν όμως 2 βιβλία του Juan Marsé που με τα χαράς θα διάβαζα. Είναι «Η ουρά της σαύρας» και «Η μαγεία της Σαγκάης».
https://www.vintagestories.gr/h-kalli...
November 10, 2019
Kamaszregény a 40-es, 50-es évek Barcelonájából, amit ugyan megtört Franco félfasiszta rendszere, de a hamu alatt izzik még a vörös parázs. Központi szereplője, Ringo, a prolik lakta Virágos patak utcában lakik, és mint Tutajostól Luke Skywalkerig minden emberfia, aki a gyerekkorból lábalna át a felnőttlétbe, az identitását keresi. Számára még a lepukkant környék az apacsok vadászmezeje, a verebek a Kilimandzsáró lejtőinek keselyűi, a szomszéd lány pedig lenge szűz, akit hol a vérszomjas indiánoktól, hogy az oroszlánoktól kéne megmenteni – a külvilág tragédiái, a felnőttek érthetetlen szerelmei és összeesküvései csak a kamaszálmok ködén keresztül szűrődnek át hozzá egyre tolakodóbban. Marsé könyve finoman megrajzolt, filmszerű jelenetekkel dolgozik, amik lassan állnak össze történetté, láthatóan jobban szereti a visszafogott utalásokat, mint a határozott kijelentéseket és drámai robbanásokat – sok szempontból inkább tűnik skandináv, mint mediterrán prózának. Nagy tudással megírt, elegáns könyv, kedvvel olvastam.
April 2, 2017
This is my second Marsé book read and I really enjoyed his style, his topics and characters. I would give it a 4.5. My first book read, Últimas tardes con Teresa was written in 1966; this book in 2011. Últimas tardes con Teresa is set in the 1950s; this one is actually earlier in 1940s. Both in his native Barcelona.
What makes this book tick?
Here is the opening. Our main character, ten-year old Ringo sees Vicky Mir, an older woman neighbour, dressed in a bathrobe throw herself to the tram rails in the plaza. All the neighbours mutter something about that crazy woman but no one raises a finger to help her. One of her friends announces that the trams run every hour and she just missed the last one. A black comedy?
Marsé weaves a fabulous story of why this woman tried to kill herself -all seen through the eyes of Ringo. At the same time he paints a bleak image of Barcelona during the war years. The characters in this book really stand out. Ringo's father is an exterminator, teaching his son to kill the "blue rats" of Barcelona. Vicky Mir has a daughter, Violeta and the tension between them is great. Violet wants to be a nurse; her mother sits in the bar drinking. And there is the mysterious señor Alonso.
The stories about Ringo, with his vivid imagination are fun to read, especially the chapter entitled, "The Apaches galloping on the beaches of Arizona." That was a hoot. As Ringo becomes sixteen, things really start to change (both good and bad) and we understand the tram incident better. No spoiler here but the comedy takes on a more sombre tone. The dreams are written in handwriting. The ink barely dries and live changes.
Definitely a good read. Need to read more of Marsé.
Read in Spanish.
What makes this book tick?
Here is the opening. Our main character, ten-year old Ringo sees Vicky Mir, an older woman neighbour, dressed in a bathrobe throw herself to the tram rails in the plaza. All the neighbours mutter something about that crazy woman but no one raises a finger to help her. One of her friends announces that the trams run every hour and she just missed the last one. A black comedy?
Marsé weaves a fabulous story of why this woman tried to kill herself -all seen through the eyes of Ringo. At the same time he paints a bleak image of Barcelona during the war years. The characters in this book really stand out. Ringo's father is an exterminator, teaching his son to kill the "blue rats" of Barcelona. Vicky Mir has a daughter, Violeta and the tension between them is great. Violet wants to be a nurse; her mother sits in the bar drinking. And there is the mysterious señor Alonso.
The stories about Ringo, with his vivid imagination are fun to read, especially the chapter entitled, "The Apaches galloping on the beaches of Arizona." That was a hoot. As Ringo becomes sixteen, things really start to change (both good and bad) and we understand the tram incident better. No spoiler here but the comedy takes on a more sombre tone. The dreams are written in handwriting. The ink barely dries and live changes.
Definitely a good read. Need to read more of Marsé.
Read in Spanish.
June 20, 2012
Adorei! Faz algum tempo que não "comia" um livro tão saboroso. Mas que prato tão bem servido! Depois deste livro, apareceu a vontade da corrida impulsiva às livrarias para comprar tudo o que há deste autor.
Excelente.
Excelente.
November 10, 2019
Furcsán megtéveszt, végül mégis célra vezet a regény címe. Az álmok kalligráfiája valami szürreális, mágikus-misztikusba hajló, áttetszően lebegő képi világot ígér, amihez képest meglehetősen tiszta, nyíltszíni leíró-emlékező realizmust kapunk, csodásan őszinte, kitárulkozó önéletrajzi elemekkel dúsan meghintve. És mégis… Pontosan a kölyök-szemszög teszi, hogy a történetmesélő emlékezet nem lehet pusztán realista. Az emlékek szaggatottan váltakozó, öntörvényükben szinte követhetetlenül, az idősíkok között szabadon fickándozva fel-felbukkanó képei, minden reális, nyers logikát nélkülözve teremtenek egyes történéseknek különös jelentőséget, másokat pedig kommentár nélkül veszejtenek a feledés homályába. Hiszen gondoljunk csak vissza saját gyermeki énünkre, a kilenc-, vagy tizenkét éves korunkból felsejlő képek foszlányaira, a fájdalom, az öröm, vagy szépség érzetének, felnőtt énünkbe kötött, természetszerűleg torz, elferdült, a már felnőtt szubjektum által irányított manifesztálódására. Mindezt átgondolva, minderre ráérezve, bizony hogy álom az a cseppet sem nosztalgikus gyermeki emlékezet. Mingo (vagy éppen Ringo) emlékeiben kétségbeesett védekezésként helyezi önmagát az amerikai Vadnyugat, vagy a vadromantikus Afrika szavannájának helyszíneire, hogy akár visszatekintve is elviselhetővé tegye a megénekelt gyermekkor száraz, szélfútta pusztaságát, szeretetlenségét, minden korok kiskamaszának magányát, elárvultságát, önnön maga megismerésének, felnőtté válásának teljesíthetetlen feladványát.
Juan Marsé leíró, mesélő prózája közel sem olyan könnyed és magába szippantó erejű, mint Maríasé, mondatszerkezetei, dialógusai egészen töredezettnek, fragmentáltnak tűnnek Zafón mágikus, szinte a szélben libbenő mondataihoz képest. Mégis, van valami (talán sajátosan katalán?) jellegzetesség az írás hangulatában, amivel hosszú távon magával ragad, lebilincsel.
Marías Rossz kezdetének szalon-fasizmusához képest, Az álmok kalligráfiája Franco rendszerének kezdeti éveibe kalauzol, ráadásul nem a tehetősebb rétegek, hanem az egymás „kirakatában” élő, néhol Mária Valéria-telepet idéző környezetben küszködő, alsóvárosi szegények fortélyos félelem által igazgatott életébe nyújt szomorkás, melankolikus hangulatú betekintést. Egy ilyen világban százszorta nehezebb feladat a kamaszfiúnak felnőni, emberré válni, majd egyszer csak visszatekintve, saját ellentmondásos gyökereivel szembesülni. Ezért is mesteri, ahogy a szerző valóban több rétegű álmokat vonultat fel, csodásan színezve és árnyalva a főbb motívumok kalligráfiáját, hol romantikusan idealizált, hol pedig durcásan dacos, csibészesen vagány képet festve a múltbéli kisfiúról. …önmagáról. Megállapítható tehát, hogy jól eltalált az a bizonyos – kezdetben megtévesztőnek tűnő – cím.
A szöveg magyarítása ugyancsak rendkívül igényes mestermunka, Isten áldja érte a fordítót, legyen Néki könnyű a föld!
Még csak ismerkedem a kortárs spanyol epikus prózával, de eleddig szinte csak kiválóságokba botlottam.
Marsé alkotása is ezt a sort erősíti. Feltétlenül ajánlom.
Volt az 4,5 csillag is.
Juan Marsé leíró, mesélő prózája közel sem olyan könnyed és magába szippantó erejű, mint Maríasé, mondatszerkezetei, dialógusai egészen töredezettnek, fragmentáltnak tűnnek Zafón mágikus, szinte a szélben libbenő mondataihoz képest. Mégis, van valami (talán sajátosan katalán?) jellegzetesség az írás hangulatában, amivel hosszú távon magával ragad, lebilincsel.
Marías Rossz kezdetének szalon-fasizmusához képest, Az álmok kalligráfiája Franco rendszerének kezdeti éveibe kalauzol, ráadásul nem a tehetősebb rétegek, hanem az egymás „kirakatában” élő, néhol Mária Valéria-telepet idéző környezetben küszködő, alsóvárosi szegények fortélyos félelem által igazgatott életébe nyújt szomorkás, melankolikus hangulatú betekintést. Egy ilyen világban százszorta nehezebb feladat a kamaszfiúnak felnőni, emberré válni, majd egyszer csak visszatekintve, saját ellentmondásos gyökereivel szembesülni. Ezért is mesteri, ahogy a szerző valóban több rétegű álmokat vonultat fel, csodásan színezve és árnyalva a főbb motívumok kalligráfiáját, hol romantikusan idealizált, hol pedig durcásan dacos, csibészesen vagány képet festve a múltbéli kisfiúról. …önmagáról. Megállapítható tehát, hogy jól eltalált az a bizonyos – kezdetben megtévesztőnek tűnő – cím.
A szöveg magyarítása ugyancsak rendkívül igényes mestermunka, Isten áldja érte a fordítót, legyen Néki könnyű a föld!
Még csak ismerkedem a kortárs spanyol epikus prózával, de eleddig szinte csak kiválóságokba botlottam.
Marsé alkotása is ezt a sort erősíti. Feltétlenül ajánlom.
Volt az 4,5 csillag is.
November 20, 2016
Kaligrafie snů je jedním z těch románů, u kterých se moc nedá vyprávět děj knihy ale úžasně vás strhnou atmosférou a prostředím ve kterém se odehrávají. V tomto případě je to poválečná Barcelona. Především její dělnické čtvrti, kde obyčejní lidé bojují s nepřízní osudu a nedostatkem peněz.
-- Jak jsem zmiňoval, tak román neobsahuje moc děje ale staví na perfektně prokreslených postavách, pečlivě a košatě zbudované atmosféře a pomalém a valivém tempu vyprávění se spoustou odboček a spodních tónů. Kdyby se jednalo o hudbu, tak by styl knihy ve svém názvu obsahoval slovíčko gaze (shoegaze, blackgaze...), kdy je posluchač zaplavován nekonečnými variacemi zdánlivě stále stejných rifů, které se mění velice pomalu a téměř na pozadí.
-- Román má velmi autobiografické prvky a vypráví o pocitech dospívajícího chlapce, který se dozvídá o tom, že je adoptovaný a potýká se nejen s komplikovaným vztahem s dosti problematickým otcem ale i se svou probouzející se sexualitou a složitou situací nejen ve svém osobním životě ale i v poválečném Španělsku obecně. Mísí se v něm poetika se spoustou květnatých obratů s realistickým až cynickým pohledem na svět.
-- Kniha není vůbec špatná ale chce aby byl čtenář správně naladěn a také aby také měl už za sebou nějaké umělečtější romány. Čtenáři, který čte hlavně pro zábavu a s ambicioznějšími díly nemá zkušenosti se bude asi zdát tento román příliš rozvleklý a bude postrádat přímou a jednoduchou dějovou linku, akci a napětí.
-- Jak jsem zmiňoval, tak román neobsahuje moc děje ale staví na perfektně prokreslených postavách, pečlivě a košatě zbudované atmosféře a pomalém a valivém tempu vyprávění se spoustou odboček a spodních tónů. Kdyby se jednalo o hudbu, tak by styl knihy ve svém názvu obsahoval slovíčko gaze (shoegaze, blackgaze...), kdy je posluchač zaplavován nekonečnými variacemi zdánlivě stále stejných rifů, které se mění velice pomalu a téměř na pozadí.
-- Román má velmi autobiografické prvky a vypráví o pocitech dospívajícího chlapce, který se dozvídá o tom, že je adoptovaný a potýká se nejen s komplikovaným vztahem s dosti problematickým otcem ale i se svou probouzející se sexualitou a složitou situací nejen ve svém osobním životě ale i v poválečném Španělsku obecně. Mísí se v něm poetika se spoustou květnatých obratů s realistickým až cynickým pohledem na svět.
-- Kniha není vůbec špatná ale chce aby byl čtenář správně naladěn a také aby také měl už za sebou nějaké umělečtější romány. Čtenáři, který čte hlavně pro zábavu a s ambicioznějšími díly nemá zkušenosti se bude asi zdát tento román příliš rozvleklý a bude postrádat přímou a jednoduchou dějovou linku, akci a napětí.
January 6, 2020
Krasne vykreslene postavy, avsak dej velmi vlacny, pomaly....
August 17, 2014
Set in 1940s Barcelona
‘The arsehole of the world’ is how the Rat Catcher (the father of Ringo, the main character of The Calligraphy of Dreams) describes the Barcelona of the 1940s – a very far cry from the present day chic, tourist capital of Catalonia. And I guess Marsé should know – he was born in Barcelona in 1933 and educated at the College of the Divine Master in the city. He then went on to be an apprentice jeweller (exactly as Ringo in the book…) before leaving the city for thirteen years to complete his national service and a spend timel in Paris. He returned in 1962.
Ringo is the son of the Rat Catcher and Alberta. They live is a seedy and run down part of Barcelona. The Rat Catcher is often away (catching rats). One of their close neighbours is a lady called Victoria Mir who, in modern parlance, is a care assistant and part time masseuse. Señora Mir has a daughter called Violeta (who Ringo fancies in a experimental teenage sort of way). The book opens with Señora Mir trying to commit suicide by laying herself across a few yards of tram track (on which a tram has not travelled in years) on the road outside her flat. She is humoured by the passers by… most of whom think she is quite mad. Much of the book is taken up by describing what brought her to this point…
In fact she is obsessed by Abel Alonso, a mysterious character who is a slightly limping ex-footballer with a face and a presence described by Ringo as being a bit like Fagan. Her infatuation began when Alonso came to her for treatment – the last in a line of unsuitable liaisons she has made. Alonso seems sinister, but it is hard to say exactly why. Much of the story is based around the teenage exploits of Ringo and his friends and, in particular, Ringo’s propensity for day dreaming and storytelling. One night they head to the red light district of Barcelona (just to watch…) and get separated. Ringo meets up by chance with Alonso who gives him a letter to give to Victoria – a letter she has been obsessively been waiting for to be delivered to Rosales Bar in the street where they live. Alonso buys Ringo too much to drink, and we suspect some sort of foul play – but our suspicions come to nought. Alonso safely sees Ringo to the tram to take him home…
The Calligraphy of Dreams has a somewhat dark aura. You are never sure quite what is going to happen and why, but you feel it may not be good. It is a book where you always wonder exactly what is around the next corner – and that is a great compliment to the storytelling powers of Marsé. He can build tension and suspicion. Yet it is also a very observant book. The characters are well drawn and believable, and we have a great deal of sympathy for both Ringo and Señora Mir.
The setting is, of course, a long way from the Barcelona of today – but I would imagine it paints a pretty good picture of the city as it was 70 years ago in Franco’s time. Parts, at least, were sordid and rough and it offers echoes of footsteps past to understand the present.
Oh, and the Rat Catcher’s frequent travels and periods away from home play into a much bigger picture, and form a sub plot for the book. All is not as it seems in pest control land…
‘The arsehole of the world’ is how the Rat Catcher (the father of Ringo, the main character of The Calligraphy of Dreams) describes the Barcelona of the 1940s – a very far cry from the present day chic, tourist capital of Catalonia. And I guess Marsé should know – he was born in Barcelona in 1933 and educated at the College of the Divine Master in the city. He then went on to be an apprentice jeweller (exactly as Ringo in the book…) before leaving the city for thirteen years to complete his national service and a spend timel in Paris. He returned in 1962.
Ringo is the son of the Rat Catcher and Alberta. They live is a seedy and run down part of Barcelona. The Rat Catcher is often away (catching rats). One of their close neighbours is a lady called Victoria Mir who, in modern parlance, is a care assistant and part time masseuse. Señora Mir has a daughter called Violeta (who Ringo fancies in a experimental teenage sort of way). The book opens with Señora Mir trying to commit suicide by laying herself across a few yards of tram track (on which a tram has not travelled in years) on the road outside her flat. She is humoured by the passers by… most of whom think she is quite mad. Much of the book is taken up by describing what brought her to this point…
In fact she is obsessed by Abel Alonso, a mysterious character who is a slightly limping ex-footballer with a face and a presence described by Ringo as being a bit like Fagan. Her infatuation began when Alonso came to her for treatment – the last in a line of unsuitable liaisons she has made. Alonso seems sinister, but it is hard to say exactly why. Much of the story is based around the teenage exploits of Ringo and his friends and, in particular, Ringo’s propensity for day dreaming and storytelling. One night they head to the red light district of Barcelona (just to watch…) and get separated. Ringo meets up by chance with Alonso who gives him a letter to give to Victoria – a letter she has been obsessively been waiting for to be delivered to Rosales Bar in the street where they live. Alonso buys Ringo too much to drink, and we suspect some sort of foul play – but our suspicions come to nought. Alonso safely sees Ringo to the tram to take him home…
The Calligraphy of Dreams has a somewhat dark aura. You are never sure quite what is going to happen and why, but you feel it may not be good. It is a book where you always wonder exactly what is around the next corner – and that is a great compliment to the storytelling powers of Marsé. He can build tension and suspicion. Yet it is also a very observant book. The characters are well drawn and believable, and we have a great deal of sympathy for both Ringo and Señora Mir.
The setting is, of course, a long way from the Barcelona of today – but I would imagine it paints a pretty good picture of the city as it was 70 years ago in Franco’s time. Parts, at least, were sordid and rough and it offers echoes of footsteps past to understand the present.
Oh, and the Rat Catcher’s frequent travels and periods away from home play into a much bigger picture, and form a sub plot for the book. All is not as it seems in pest control land…
July 1, 2016
Knížka to byla hrozně zajímavá, ale přiznám se, že jsem ji nejspíš nedokázala úplně vstřebat a tím pádem ani docenit. Byla chyba rozečítat ji v období, kdy jsem byla zavalena učením. Mezi čtením jsem měla několikadenní rozestupy, což mi neumožnilo se úplně vžít do postav a atmosféry. Jednou se k příběhu určitě ráda vrátím a věřím, že napodruhé se mi bude líbit víc.
August 2, 2020
Me ha gustado mucho. Lástima que lo haya leído a raíz de haber muerto su autor. Debería de haberlo hecho mucho antes. Es una gozada leer a un maestro y Juan Marsé lo era en vida y seguirá siéndolo siempre porque ya forma parte de la historia eterna e inmortal de la literatura española.
Barcelona. Los años 40. El racionamiento. De fondo, la represión. Las dificultades para sacar la familia adelante. Las ilusiones y fantasías infantiles. La escapada a través de los tebeos. La invención de 'aventis'. La adolescencia. Los primeros escarceos amorosos. La llamada del sexo; su urgencia mayor en unos (Quique) que en otros (el mismo Ringo). Las relaciones de vecindad. Las ilusiones y desilusiones de los mayores. Los bailes de los domingos. Las calles y los barrios: el Guinardó, el Carmelo, la Travesera de Salt, Paseo de Gracia, Barranco de las Flores... Los héroes novelescos y de los cómics casi más reales que la propia realidad. El Cine y los cines. Los artistas del celuloide. Los grandes personajes cinematográficos. Toda una época reflejada en la vida diaria de unos personajes populares, vitales, auténticos. Más que costumbrismo realismo tierno, melancólico, incluso nostálgico, de un tiempo fenecido, irrecuperable ya... La vida en suma.
El nacimiento de la escritura en un ser humano. La vena artística presente desde el principio y desarrollándose poco a poco a golpe de observación, de recreación mental, de fantasía, de imaginación... Recuerdos, quizás, de la propia experiencia vital de Juan Marsé tanto en el terreno personal (su condición de niño adoptado) cuantl en el terreno del nacimiento del escritor .
Barcelona. Los años 40. El racionamiento. De fondo, la represión. Las dificultades para sacar la familia adelante. Las ilusiones y fantasías infantiles. La escapada a través de los tebeos. La invención de 'aventis'. La adolescencia. Los primeros escarceos amorosos. La llamada del sexo; su urgencia mayor en unos (Quique) que en otros (el mismo Ringo). Las relaciones de vecindad. Las ilusiones y desilusiones de los mayores. Los bailes de los domingos. Las calles y los barrios: el Guinardó, el Carmelo, la Travesera de Salt, Paseo de Gracia, Barranco de las Flores... Los héroes novelescos y de los cómics casi más reales que la propia realidad. El Cine y los cines. Los artistas del celuloide. Los grandes personajes cinematográficos. Toda una época reflejada en la vida diaria de unos personajes populares, vitales, auténticos. Más que costumbrismo realismo tierno, melancólico, incluso nostálgico, de un tiempo fenecido, irrecuperable ya... La vida en suma.
El nacimiento de la escritura en un ser humano. La vena artística presente desde el principio y desarrollándose poco a poco a golpe de observación, de recreación mental, de fantasía, de imaginación... Recuerdos, quizás, de la propia experiencia vital de Juan Marsé tanto en el terreno personal (su condición de niño adoptado) cuantl en el terreno del nacimiento del escritor .
August 20, 2015
Mňam! Juan Marsé, toho já můžu. Škoda, že česky toho zatím vyšlo tak málo. Řekl bych, že to nebude autor pro každého - přece jenom, jeho styl je dost specifický a náročný. Ale pro mne má samé dobré přísady - (moje milovaná) Barcelona, velmi lehké erotično, krásný jazyk a vybroušená pointa, která mne překvapila.
Tématicky se Kaligrafie snů hodně blíží Ještěrčím ocáskům - Barcelona v dobách bezbřehé Francovy diktatury, příběh z pohledu dospívajícího chlapce, výrazná postava chlapcovy matky atd. A přece je tenhle příběh jiný a mě osobně se líbil víc než Ocásky.
Zmínil jsem krásný jazyk. Tady bych vyzvedl překlad Marie Jungmannové. Marsého jazyk je složitý, se spoustou drobných nuancí, které se postupně skládají v masu příběhu. Možná bych to, až nerozumně, přirovnal ke zvukovým plachtám Johna Coltranea. A Jungmannová to zvládá přeložit tak, že to oku lahodí.
Zmínil bych ještě jednu věc, která je společná, jak Ocáskům, tak Kaligrafii a kterou Marsé mistrně umí - vykreslit, jak je věk dospívání magický. A z toho je tkaná velmi jemná, ale velmi silná ingredience... nostalgie.
Tématicky se Kaligrafie snů hodně blíží Ještěrčím ocáskům - Barcelona v dobách bezbřehé Francovy diktatury, příběh z pohledu dospívajícího chlapce, výrazná postava chlapcovy matky atd. A přece je tenhle příběh jiný a mě osobně se líbil víc než Ocásky.
Zmínil jsem krásný jazyk. Tady bych vyzvedl překlad Marie Jungmannové. Marsého jazyk je složitý, se spoustou drobných nuancí, které se postupně skládají v masu příběhu. Možná bych to, až nerozumně, přirovnal ke zvukovým plachtám Johna Coltranea. A Jungmannová to zvládá přeložit tak, že to oku lahodí.
Zmínil bych ještě jednu věc, která je společná, jak Ocáskům, tak Kaligrafii a kterou Marsé mistrně umí - vykreslit, jak je věk dospívání magický. A z toho je tkaná velmi jemná, ale velmi silná ingredience... nostalgie.
July 13, 2012
Não conhecia este autor, foi o primeiro livro do Juan Marsé que li.
Confesso que comprei o livro porque me senti atraída pela capa e pelo título e, apesar de ser diferente daquilo que imaginei inicialmente, é uma óptima obra.
Fala da vida de Ringo, um rapaz de 15 anos com algumas peculiaridades, nomeadamente relacionadas com o seu nascimento, com a sua paixão pela música, e com os seus relacionamentos.
O livro mostra-nos a perspectiva (ainda) inocente da vida de um rapaz que vive a juventude na altura pós-guerra civil espanhola, com todas as dificuldades inerentes a esta época. Ringo tem uma imaginação fértil, que alimenta e que o alimenta...refugia-se tanto nela que, por vezes, acaba por misturar os seus sonhos com a realidade, não percebendo bem as fronteiras de cada uma.
A construção da personagem da Srª Mir está deliciosa...
Gostei muito da forma de escrever do autor, com algumas liberdades literárias que, considero, foram muito bem conseguidas e nada forçadas.
Muito bom, recomendo!
Confesso que comprei o livro porque me senti atraída pela capa e pelo título e, apesar de ser diferente daquilo que imaginei inicialmente, é uma óptima obra.
Fala da vida de Ringo, um rapaz de 15 anos com algumas peculiaridades, nomeadamente relacionadas com o seu nascimento, com a sua paixão pela música, e com os seus relacionamentos.
O livro mostra-nos a perspectiva (ainda) inocente da vida de um rapaz que vive a juventude na altura pós-guerra civil espanhola, com todas as dificuldades inerentes a esta época. Ringo tem uma imaginação fértil, que alimenta e que o alimenta...refugia-se tanto nela que, por vezes, acaba por misturar os seus sonhos com a realidade, não percebendo bem as fronteiras de cada uma.
A construção da personagem da Srª Mir está deliciosa...
Gostei muito da forma de escrever do autor, com algumas liberdades literárias que, considero, foram muito bem conseguidas e nada forçadas.
Muito bom, recomendo!
June 2, 2015
Juan Marsé conquistou em 2008 o Prémio Cervantes, que é a mais importante distinção para a literatura de lingua castelhana. Muitos consideram-no um dos maiores escritores actuais de Espanha. António Lobo Antunes que escreve o prefácio diz ser «um dos maiores escritores espanhóis vivos, [e acrescenta:] e não digo o maior porque não os li todos».
Não sei, este é o primeiro livro dele que leio (uma rara distinção hoje em dia que tento dar primazia, em boa gestão do tempo, aos escritores de lingua portuguesa, sejam eles europeus, africanos ou sul-americanos) mas sei que é um daqueles livros em que a leitura flui e não apetece deixar de lado. Acho que esses são os meus principais critérios de apreciação. A acção passa-se em Barcelona no final dos anos 40. Ringo, que tem 15 anos, é um rapaz muito bom observador que passa as tardes a ler na taberna Rosales. Daí assiste a vários dramas do quotidiano de vários personagens. E são essas pequenas histórias que nos prendem ao livro até ao fim.
Paulo Caiado
Um Momento Meu
(página)
Não sei, este é o primeiro livro dele que leio (uma rara distinção hoje em dia que tento dar primazia, em boa gestão do tempo, aos escritores de lingua portuguesa, sejam eles europeus, africanos ou sul-americanos) mas sei que é um daqueles livros em que a leitura flui e não apetece deixar de lado. Acho que esses são os meus principais critérios de apreciação. A acção passa-se em Barcelona no final dos anos 40. Ringo, que tem 15 anos, é um rapaz muito bom observador que passa as tardes a ler na taberna Rosales. Daí assiste a vários dramas do quotidiano de vários personagens. E são essas pequenas histórias que nos prendem ao livro até ao fim.
Paulo Caiado
Um Momento Meu
(página)
January 28, 2018
Krásně nadhozený příběh z Barcelony z pohledu patnáctiletýho kluka. A překvapení v závěru. Při čtení jsem pociťoval úplně fotografickou euforii a tiše záviděl, že jsem v té době tam nebyl a nemohl fotit. Autor je fotografem slova.
April 25, 2019
Novela ambientada a finales de los 40 en Barcelona. La vida en la calle de gente de a pie con los problemas y las alegrías de la gente menos pudiente.
Me encanta cómo relata Marsé. Por algo es Premio Cervantes
Me encanta cómo relata Marsé. Por algo es Premio Cervantes
October 11, 2022
The Spanish/Catalan autor Juan Marsé (Carbó) was born in Barcelona in 1933 (his mother died in childbirth and he was adopted), following which he grew up in a working class family of anti-Franco elements during the 1940s; this period clearly marked him and his writing to a significant degree. In the two books I have read, he returns to similar themes and, indeed, incidents - but in somewhat different ways. It seems clear that many of these incidents are either autobiographical or describe news stories or rumours from that period. There is a degree of obsessiveness about his approach to these formative experiences which makes for some powerful writing; judging by blurbs/summaries, the same incidents are revisited in some of his other works (novels and screenplays).
Following The Snares of Memory, I recently completed The Calligraphy of Dreams which - as I say - reflects on some of the same incidents, but in a very different style. 'Snares' tells the tale of the murder of a prostitute, and a writer's attempts to adapt this true story as a screenplay; the chapters are short and some are in the form of interviews, conversations and extracts from the screenplay itself... it is somewhat experimental in style; I enjoyed it very much.
'Dreams' is far more traditional, with longer chapters and no deviations into other forms; at first, I wondered if I would like it as much, but soon I was drawn into the rhythm of the writing, excellently translated by Nick Caistor*. (*I am judging this by the way in which the text flows in English; I have no Spanish and can't comment on the accuracy of the translation.) The story unfolds both in the present and with references to the past.
Our main protagonist is the youthful 'Ringo', a bookish lad who lives in a working class district. He observes his neighbours, including the eccentric Victoria Mir who is distraught at the ending of a love affair with an ageing ex-footballer. At some point, Ringo becomes entangled with the relationships between Victoria and her daughter, the footballer, and Victoria's friend who runs the local bar.
Ringo's father is purportedly a ratcatcher - and maybe is one; it took me some time to understand, though, that the 'blue rats' he complains about so bitterly are in fact the Falangists (on account of their blue shirts) and that the 'spiders' are Falangist symbols:https://www.alamy.com/clothes-detail-...
The father is frequently absent on 'ratcatching' duties, which probably means, in effect, smuggling contraband and people across the border to and from France.
The great joy of the book, though, lies not in its plot - interesting though it is - but in the quality of the writing. The author clearly has a love of literature:
He secretly cultivates a nostalgia for the future, and a growing hostility towards his surroundings. He has the time and the freedom to live intensely every word of the books he reads...from Karl May to Balzac and Dostoevsky, from Jules Verne to Edgar Wallace and Papini, Zane Grey, Curzio Malaparte, Stefan Zweig and Knut Hamsun.
and as a result is deeply affected by a book-burning, carried out not by the Falangists but by his father and his friends, for fear of being exposed and punished:
Some of the men are staring into the bonfire with grim, solemn expressions, and the glow is printed on their faces like a plaster mask... The faces pucker and say things he doesn’t understand: they talk in low voices about a surprise police raid on Señor Oriol’s house, of the large number of books impounded, a disgraceful abuse... The thick, swirling smoke reminds him of the genie Djinn springing from the bottle after the sea waves have thrown it up onto the beach, the black smoke against the sky that suddenly turns into a giant, whose booming laughter astonishes the tiny Sabu... He thinks he can see that the fire is separating the words from the pages, which then fly up for a moment before turning into whirling embers, words and embers joined together as they rise into the night.
(The author/protagonist is also very much affected by his love of the cinema - in this case referring to the 1940 film 'The Thief of Baghdad'. The clip included in this link includes the Djinn's appearance: https://www.imdb.com/video/vi12808182...
Sabu's own story is also remarkable:
https://en.wikipedia.org/wiki/Sabu_(a... )
To sum up: this is a remarkable and brilliant book, which completely won me over. It has a much stronger finish than 'The Snares of Memory' which despite also being outstanding for the most part, finished rather weakly. It's the best thing I've read this year, and I strongly recommend it.
Following The Snares of Memory, I recently completed The Calligraphy of Dreams which - as I say - reflects on some of the same incidents, but in a very different style. 'Snares' tells the tale of the murder of a prostitute, and a writer's attempts to adapt this true story as a screenplay; the chapters are short and some are in the form of interviews, conversations and extracts from the screenplay itself... it is somewhat experimental in style; I enjoyed it very much.
'Dreams' is far more traditional, with longer chapters and no deviations into other forms; at first, I wondered if I would like it as much, but soon I was drawn into the rhythm of the writing, excellently translated by Nick Caistor*. (*I am judging this by the way in which the text flows in English; I have no Spanish and can't comment on the accuracy of the translation.) The story unfolds both in the present and with references to the past.
Our main protagonist is the youthful 'Ringo', a bookish lad who lives in a working class district. He observes his neighbours, including the eccentric Victoria Mir who is distraught at the ending of a love affair with an ageing ex-footballer. At some point, Ringo becomes entangled with the relationships between Victoria and her daughter, the footballer, and Victoria's friend who runs the local bar.
Ringo's father is purportedly a ratcatcher - and maybe is one; it took me some time to understand, though, that the 'blue rats' he complains about so bitterly are in fact the Falangists (on account of their blue shirts) and that the 'spiders' are Falangist symbols:https://www.alamy.com/clothes-detail-...
The father is frequently absent on 'ratcatching' duties, which probably means, in effect, smuggling contraband and people across the border to and from France.
The great joy of the book, though, lies not in its plot - interesting though it is - but in the quality of the writing. The author clearly has a love of literature:
He secretly cultivates a nostalgia for the future, and a growing hostility towards his surroundings. He has the time and the freedom to live intensely every word of the books he reads...from Karl May to Balzac and Dostoevsky, from Jules Verne to Edgar Wallace and Papini, Zane Grey, Curzio Malaparte, Stefan Zweig and Knut Hamsun.
and as a result is deeply affected by a book-burning, carried out not by the Falangists but by his father and his friends, for fear of being exposed and punished:
Some of the men are staring into the bonfire with grim, solemn expressions, and the glow is printed on their faces like a plaster mask... The faces pucker and say things he doesn’t understand: they talk in low voices about a surprise police raid on Señor Oriol’s house, of the large number of books impounded, a disgraceful abuse... The thick, swirling smoke reminds him of the genie Djinn springing from the bottle after the sea waves have thrown it up onto the beach, the black smoke against the sky that suddenly turns into a giant, whose booming laughter astonishes the tiny Sabu... He thinks he can see that the fire is separating the words from the pages, which then fly up for a moment before turning into whirling embers, words and embers joined together as they rise into the night.
(The author/protagonist is also very much affected by his love of the cinema - in this case referring to the 1940 film 'The Thief of Baghdad'. The clip included in this link includes the Djinn's appearance: https://www.imdb.com/video/vi12808182...
Sabu's own story is also remarkable:
https://en.wikipedia.org/wiki/Sabu_(a... )
To sum up: this is a remarkable and brilliant book, which completely won me over. It has a much stronger finish than 'The Snares of Memory' which despite also being outstanding for the most part, finished rather weakly. It's the best thing I've read this year, and I strongly recommend it.
March 28, 2020
“Acredita que só nesse território ignoto e abrupto da escrita e suas ressonâncias encontrará a passagem luminosa que vai das palavras aos fatos, um lugar propício para repelir o ambiente hostil e se reinventar. Queria ser capaz de proclamar que na maior parte do tempo seu espírito não está onde ele costuma ser visto em pessoa, sentado na praça ondulada do parque Güell com um livro nas mãos ou nesta mesa ao lado da janela de um bar sombrio, e sim bem longe do bairro e da cidade, em paragens muito diferentes e muitas vezes no equilíbrio sentimental precário, cultivando seu estranhamento em longos e solitários passeios pela neve crepitante da Perspectiva Nevski, por exemplo, ou viajando numa diligência pelos caminhos de Yormoulth, ou talvez perambulando pelas brumosas ruelas de Blackfriars à beira do Tâmisa, pelos desolados páramos de Yorkshire onde o vento sempre assobia, ou entrando na pensão Vauquer da rue Neuve-Sainte-Geneviève, ou deitado nas pradarias do Quênia próximas ao Kilimanjaro, sob as sombrias árvores de Thornfield ou talvez vagando pelas colinas de Balaklava cobertas de projéteis e de cavaleiros mortos
[…]
Vai ser por pouco tempo, sua mãe lhe disse, não há mal que dure para sempre. Por pouco tempo, sim, quantas vezes ele ouviu estas bem- intencionadas palavras, em casa e no bar e em tantos lugares, mas a verdade é que no final tudo dura até deixar a gente totalmente arrasado; mais forte que qualquer outra coisa, mais que a carga cotidiana de desejos e carências, mais até que o temor ou a incerteza do amanhã, é este vago desgosto por não ter feito o certo, o mais conveniente e o melhor, mesmo sabendo que o melhor é mais conveniente também não serviria para merda nenhuma.”
[…]
Vai ser por pouco tempo, sua mãe lhe disse, não há mal que dure para sempre. Por pouco tempo, sim, quantas vezes ele ouviu estas bem- intencionadas palavras, em casa e no bar e em tantos lugares, mas a verdade é que no final tudo dura até deixar a gente totalmente arrasado; mais forte que qualquer outra coisa, mais que a carga cotidiana de desejos e carências, mais até que o temor ou a incerteza do amanhã, é este vago desgosto por não ter feito o certo, o mais conveniente e o melhor, mesmo sabendo que o melhor é mais conveniente também não serviria para merda nenhuma.”
December 1, 2019
Having read his "Shanghai Nights", I expected a similar magic but it did not work this time. "The Calligraphy of Dreams" is similar in a way but I did not warm to any of the characters, did not feel curious, did not really engage. I kept wondering that there must be a reason for the boy losing a finger very early on and the loss will become important as the story progresses, but it never came to anything. And so I am baffled as to why he had to lose a finger at all.
Postwar Spain is of course interesting enough to keep reading but the narrative structure is fragmented, as the title suggests, and that seriously diluted my interest, made reading difficult at times. This has not, however, put me off Marse; I might still pick up his next translated book because he has a way of weaving Spanish history into stories about boys growing up.
Do read "Shanghai Nights" though.
Postwar Spain is of course interesting enough to keep reading but the narrative structure is fragmented, as the title suggests, and that seriously diluted my interest, made reading difficult at times. This has not, however, put me off Marse; I might still pick up his next translated book because he has a way of weaving Spanish history into stories about boys growing up.
Do read "Shanghai Nights" though.
December 25, 2018
Tipikus felnövéstörténet, amiben összeütközik Ringo még gyermeki szemlélete a háborúban megcsömörlött felnőttek kegyetlenségével és világának brutalitásával. Érinti a képzelet és a valóság világát, a felnőttek és gyerekek világa s még sorolhatnam.
'' Csak ezt mondhatom neked: ne várj rám, hagyd, hogy én várjalak téged mindenütt, minden létező dologban. Az országot, ahová most megyek, Shangrilának hívják, és azt mondják, képzeletbeli ország. De ha egyszer megálmodtuk, mit számít, ha hazugság!''
Szerettem ezt a könyvet.
'' Csak ezt mondhatom neked: ne várj rám, hagyd, hogy én várjalak téged mindenütt, minden létező dologban. Az országot, ahová most megyek, Shangrilának hívják, és azt mondják, képzeletbeli ország. De ha egyszer megálmodtuk, mit számít, ha hazugság!''
Szerettem ezt a könyvet.
December 15, 2020
Una novela extraordinaria de quien para mí ha sido una de las voces más importantes, originales y literarias de la literatura española de los últimos 60 años: Juan Marsé.
Siguiendo los sueños, pasos, caminatas, lecturas, películas y vida de un joven adoptado en la Barcelona de los años 40, el lector descubre una ciudad mágica donde putas, taberneros, trabajadores, niños desolados y mujeres despechadas y abandonadas, sobreviven en una posguerra dura, tamizada por esa visión tan mágica y peculiar que Marsé otorga a todas sus novelas.
Siguiendo los sueños, pasos, caminatas, lecturas, películas y vida de un joven adoptado en la Barcelona de los años 40, el lector descubre una ciudad mágica donde putas, taberneros, trabajadores, niños desolados y mujeres despechadas y abandonadas, sobreviven en una posguerra dura, tamizada por esa visión tan mágica y peculiar que Marsé otorga a todas sus novelas.
May 19, 2019
Subscrevo cada palavra do prefácio de Lobo Antunes: “ ...a prosa é trabalhada, calibrada, medida numa precisão de relojoeiro. E consegue, como qualquer grande artista, que o leitor não sinta o trabalho, sinta apenas a alegria da obra acabada, em que da palavra, cada sílaba, cada vírgula, é minuciosamente pesada de modo a fluir numa simplicidade de água buscando o seu caminho nas frinchas do soalho”
August 20, 2020
While it does finish on time, this novel plods somewhat along the way. It concerns an adolescent who is not able to see what is before him when love and desire are turned inside out. And while truth may ultimately catch up with him, understanding too late how things stood seems to be the moment when regret takes hold of a life. Another “letter” novel, which ultimately feels a wee bit like a cheap trick.
August 15, 2018
Uno stile complicato a cui costa fatica abituarsi nei primi capitoli. Una storia triste e dolente. Alla fine si fa il tifo per i vinti e i deboli e si resta con un sapore dolce amaro, a suo modo piacevole. Sullo sfondo, di sfuggita ma non troppo, la Spagna repubblicana che perde e Franco che si impone. Come detto: si fa il tifo per chi perde.
October 4, 2018
No me ha gustado la forma de narrar, demasiado liosa.
Las descripciones eran eternas y más acciones muy lentas. No me ha producido ninguna intriga por conocer qué pasaba porque no le veía la lógica a la forma en la que se estaba armando el argumento.
Es mi primera lectura de este autor y no creo que repita, no es mi estilo.
Las descripciones eran eternas y más acciones muy lentas. No me ha producido ninguna intriga por conocer qué pasaba porque no le veía la lógica a la forma en la que se estaba armando el argumento.
Es mi primera lectura de este autor y no creo que repita, no es mi estilo.
November 15, 2022
Παρόλο που δεν είναι ακριβώς το στυλ των βιβλίων που θα διάβαζα, κατάφερε να με κρατήσει. Οι μακριές περιγραφές ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν για να ολοκληρωθεί η εικόνα κ το τοπίο. Η ανάδειξη των ηρώων μέσα, κυρίως, από τις σκέψεις τους ήταν ενδιαφέρουσα. Η περιγραφή μιας γενιάς, ενός τόπου, μιας εποχής, με έναν τρόπο που καταφέρνει να σε πάρει μαζί του.
September 23, 2017
The story is ok I guess but it took me a long time to finish this book as after each 5 pages I fell asleep.
June 15, 2015
Juan Marsé conquistou em 2008 o Prémio Cervantes, que é a mais importante distinção para a literatura de lingua castelhana. Muitos consideram-no um dos maiores escritores actuais de Espanha. António Lobo Antunes que escreve o prefácio diz ser «um dos maiores escritores espanhóis vivos, [e acrescenta:] e não digo o maior porque não os li todos».
Não sei, este é o primeiro livro dele que leio (uma rara distinção hoje em dia que tento dar primazia, em boa gestão do tempo, aos escritores de lingua portuguesa, sejam eles europeus, africanos ou sul-americanos) mas sei que é um daqueles livros em que a leitura flui e não apetece deixar de lado. Acho que esses são os meus principais critérios de apreciação. A acç��o passa-se em Barcelona no final dos anos 40. Ringo, que tem 15 anos, é um rapaz muito bom observador que passa as tardes a ler na taberna Rosales. Daí assiste a vários dramas do quotidiano de vários personagens. E são essas pequenas histórias que nos prendem ao livro até ao fim.
Paulo Caiado
Um Momento Meu
(página)
Não sei, este é o primeiro livro dele que leio (uma rara distinção hoje em dia que tento dar primazia, em boa gestão do tempo, aos escritores de lingua portuguesa, sejam eles europeus, africanos ou sul-americanos) mas sei que é um daqueles livros em que a leitura flui e não apetece deixar de lado. Acho que esses são os meus principais critérios de apreciação. A acç��o passa-se em Barcelona no final dos anos 40. Ringo, que tem 15 anos, é um rapaz muito bom observador que passa as tardes a ler na taberna Rosales. Daí assiste a vários dramas do quotidiano de vários personagens. E são essas pequenas histórias que nos prendem ao livro até ao fim.
Paulo Caiado
Um Momento Meu
(página)
Displaying 1 - 30 of 40 reviews