Goodreads helps you keep track of books you want to read.

Start by marking “Nessuno si salva da solo” as Want to Read:

Other editions

Enlarge cover

Rate this book

Clear rating

1 of 5 stars 2 of 5 stars 3 of 5 stars 4 of 5 stars 5 of 5 stars

Open Preview

Nessuno si salva da solo

Margaret Mazzantini

3.11 · Rating details · 3,096 ratings · 206 reviews

Delia e Gaetano erano una coppia. Ora non lo sono più, e stasera devono imparare a non esserlo. Si ritrovano a cena, in un ristorante all'aperto, poco tempo dopo aver rotto quella che fu una famiglia. Lui si è trasferito in un residence, lei è rimasta nella casa con i piccoli Cosmo e Nico. La passione dell'inizio e la rabbia della fine sono ancora pericolosamente vicine. D ...more

Get A Copy

Hardcover, Scrittori Italiani e Stranieri, 189 pages

Published February 1st 2011 by Mondadori (first published 2011)

More Details... Edit Details

Friend Reviews

To see what your friends thought of this book, please sign up.

Reader Q&A

To ask other readers questions about Nessuno si salva da solo, please sign up.

Be the first to ask a question about Nessuno si salva da solo

Lists with This Book

Nessuno si salva da solo by Margaret Mazzantini

The Swiss Family Robinson by Johann David Wyss

The Diary of Ellen Rimbauer by Joyce Reardon

From book to screen Part V

100 books — 1 voter

Il piccolo principe by Antoine de Saint-Exupéry

La fattoria degli animali by George Orwell

Il gabbiano Jonathan Livingston by Richard Bach

Letture in meno di 200 pagine

472 books — 153 voters

More lists with this book...

Community Reviews

Showing 1-30

Average rating 3.11 ·

Rating details

· 3,096 ratings · 206 reviews

More filters

Sort order

Start your review of Nessuno si salva da solo

Mar 24, 2020 Théodore added it · review of another edition

No one saves himself

The most sincere, painful, and depressing pages I have read, lately...

The book opens with a sequence that can easily be considered a cliché : D. and G. - a once happy couple, now divorced, are surprised at dinner, in a restaurant.
Two people who have nothing anymore to say, to each other, meet to fix the details of their children's summer vacantion.
The whole novel unfolds throughout this dinner, the action of the present is this , a simple protocol meeting between two peop ...more

flag 21 likes · Like · see review

Oct 06, 2016 Chiara rated it did not like it

Shelves: narrativa

Margaret Mazzantini è un curioso esempio di scrittrice che non riesco a inquadrare. Mi piace? Sì, ho apprezzato molto Venuto al mondo e anche Mare al mattino, anche se con qualche riserva su uno stile che trovo estremamente pesante ed un lessico fin troppo complesso e ridondante. Non mi piace? Mi trovo d'accordo anche a sostenere questo. Non ti muovere mi ha lasciata piuttosto indifferente, se non per alcuni punti che mi hanno provocato un leggero fastidio, un senso di noia latente ed un bramoso ...more

flag 18 likes · Like · see review

Aug 31, 2011 Maria Pallozzi rated it liked it

Sono commossa.
Non è il capolavoro del secolo, ma di certo non lascia indifferenti.
Entra a pieno titolo nella lista dei libri che questa estate mi ha dato un consiglio, una pacca d'incoraggiamento. Oltre le brume della solitudine e del disfattismo.
Nessuno si salva da solo. Vale la pena allora provare a ricostruire dalle macerie, e farsi salvare. ...more

flag 12 likes · Like · see review

Aug 15, 2015 Milena rated it liked it · review of another edition

На фона на "Да дойдеш на света" и дори на "Чуй ме", третата излязла на български книга на Маргарет Мацантини бледнее.
Мацантини е вярна на себе си с наситения, телеграфен стил, с кратките, като отсечени, описания на образи и ситуации. Удоволствие е да четеш метафори и алегории като "Делия се огъна до него, омекна като надуваем дюшек, на който е хвръкнала запушалката.", но и те не ми бяха достатъчно, за да харесам книгата. Струва ми се, че в тази книга Мацантини е по-кратка и пестелива на думи от На фона на "Да дойдеш на света" и дори на "Чуй ме", третата излязла на български книга на Маргарет Мацантини бледнее.
Мацантини е вярна на себе си с наситения, телеграфен стил, с кратките, като отсечени, описания на образи и ситуации. Удоволствие е да четеш метафори и алегории като "Делия се огъна до него, омекна като надуваем дюшек, на който е хвръкнала запушалката.", но и те не ми бяха достатъчно, за да харесам книгата. Струва ми се, че в тази книга Мацантини е по-кратка и пестелива на думи отвсякога, а образите й са се получили наистина силни и въздействащи, макар на мен да не ми стана искрено симпатичен нито един от тях.
И дотук се налага да свърща с хубавите думи :) Описаната ситуация е безкрайно отегчителна, ежедневна, скучна и битова. Дори имам усещане, че авторката нарочно е избрала това да е така, защото не искам да повярвам, че е толкова ялов писател, че да не успее да извлече и да ни покаже уникалността и различността във връзката на Делия и Гаетано. Двама съвсем обикновени италианци, чиито пътища се срещат, те се влюбват, раждат деца, след което тежестта на ежедневието ги смачква и любовта си отива необратимо. Може би единственото, с което Делия и Гае ми станаха симпатични, е, че са имали смелостта да признаят пред себе си, че вече няма любов между тях и да си дадат възможност един на друг да срещнат нови хора и да осмислят животите си по нов начин. Е, за това се иска искреност и смелост!
Финалът на книгата е повече от изтъркан, като отдавна неслушана и захвърлена най-отдолу в чекмеджето плоча. Дори е изненадващо, че някой може да реши да я извади и да я пусне отново, нима очаква, че това на нея все още е интересно някому?!
И все пак, за да не е такова хейтърско ревюто, ще кажа, че бих прочела и други книги на Мацантини, ей така, защото просто не вярвам, че жената, написала истинната и откровена до болка "Да дойдеш на света", е вече с пречупено перо. ...more

flag 9 likes · Like · see review

Sep 16, 2015 Chiara Cilli rated it it was amazing

Shelves: best-of-2016

Diretto, pieno di rancore e tanta passione.

CENERE E FIAMME DI UNA GRANDE STORIA D'AMORE. UN GROVIGLIO DI PASSIONI, BUGIE, VITA.

Quando ho liberato la custodia del dvd dall'involucro e ho letto questa frase sul retro, ho sorriso, perché racchiude in pochissime parole questo incredibile romanzo.
Era il 12 Febbraio 2015, se non sbaglio, quando, in sala per vedere un film, passò un trailer che tutt'oggi è una pugnalata al cuore, per me.
Forse furono le note di Creep dei Radiohead.
Forse fu la freddezza ...more

flag 8 likes · Like · see review

Sep 28, 2011 Marzia rated it did not like it

Come se non bastasse il fatto che la storia in sé lascia parecchio a desiderare, lo stile della Mazzantini distrugge completamente questo libro. Alcune frasi ben scritte, rare figure retoriche degne di nota, il tutto farcito di abbondanti volgarità, un linguaggio eccessivamente colloquiale... così colloquiale e volgare da diventare irreale.

I protagonisti del libro, Delia e Gaetano, sembrano figure di nebbia, contorni appena tracciati di 'ragazzi' di trentacinque anni, genitori, che si comportano ...more

flag 8 likes · Like · see review

Jul 17, 2015 Jacqueline Wagenstein rated it it was amazing · review of another edition

Shelves: colibri-contemporary-fiction

Когато любовта се е изпарила, е излишно да се полива с добро вино и да се прахосват жестове и пари. Може да ви звучи болезнено прозаично, но в тази книга ще разпознаете много от собствените си гримаси, случайни мисли, упреци и притеснения. А ако сте страдали от анорексия, по-добре не я четете. Маргарет Мацантини умее всичко друго, не и дa щади чувствата на читателите си.

Запознаваме се с Делия и Гаетано по време на вечеря за двама в италиански ресторант. Решили са да обсъдят нещо, свързано с деца Когато любовта се е изпарила, е излишно да се полива с добро вино и да се прахосват жестове и пари. Може да ви звучи болезнено прозаично, но в тази книга ще разпознаете много от собствените си гримаси, случайни мисли, упреци и притеснения. А ако сте страдали от анорексия, по-добре не я четете. Маргарет Мацантини умее всичко друго, не и дa щади чувствата на читателите си.

Запознаваме се с Делия и Гаетано по време на вечеря за двама в италиански ресторант. Решили са да обсъдят нещо, свързано с децата, а може би тайно искат да проверят дали между тях пак ще припламне искра. От авторовите субтитри „под линия” става ясно, че в началото страстта им е била изпепеляваща, а сюблимните им моменти на заедност винаги са били „неформални”, с дюнер в ръка или кестени в хартиена фунийка.

Тя е на 35, бивша анорексичка, по занятие нутриционист, но основното й занятие е да се бори с крехката си чувствителност. „Авангардно същество, пропито със съвременни страдания, ала с кротко сърце някъде под широките пуловери.” Той е начинаещ писател, сценарист със смешни идеали, които го карат да се чувства като „Франкенщайн, несретник, съшит от парчета тела, които не си пасват”. Делия се нуждае от разтърсващи емоции, мечтае си да посети Калкута, любимият й писател е Рабиндранат Тагор. Гаетано трупа цинизъм с годините, влюбва се в изчанчените филми, дето „с един ритник могат да те изпратят възможно най-далече от собствените ти лайна”.

На терасата мълком се питат кога са развили негативна емоционалност и са се превърнали в самоунищожителен тандем. В озлобени кучета. А дали хората не стават това, което така или иначе са били? В кой момент се ражда желанието да си клатиш ханша в чуждо легло? Толкова много живот. И веднага след това смърт.

„И това беше истинската ѝ грешка. Да се затвори само в една любов и да иска всичко от нея. Да се научиш на всичко отначало, да ходиш, да се обличаш, да правиш любов. И бяха си дали всичко, бяха се научили взаимно. Един нов съвместен живот, създаден от две мокри и несигурни същества, като две новородени жребчета, които се надигат на крака и се опитват да се задържат. Те обаче не се справиха. Раздели ги животът, кръвта, която все още пулсираше твърде силно.”

Не знам дали „Никой не се спасява сам” е на висотата на намеренията на Маргарет Мацантини, но книгата хваща за гърлото в най-неочаквания момент, стилът на авторката е експресивен, фразите са лаконични и ударни, а захаросаният финал отново ни е спестен. Нищо че историята предполага опит за хепиенд. Който е чел драматичните бестселъри „Да дойдеш на света” и „Чуй ме”, да се готви за още една доза от същото. Урокът тук е много прост: хората трябва да се разделят, преди да стигнат до положението на Делия и Гае. Защото после злото полепва по тях.

Материалът е публикуван в: http://lira.bg/?p=103514 ...more

flag 7 likes · Like · see review

Sep 03, 2018 Diana D rated it liked it · review of another edition

Хубава книга, но я няма онази дълбочина, присъща за Мацантини. Първият неин роман, който прочетох, беше " Да дойдеш на света", който носеше специфична атмосфера и сериозно вдигна летвата за всички нейни книги, които имах намерение да прочета след него.
Като цяло историята е обикновена и банална - любов, задушена от сивото ежедневие и двама човека, които се оказват в плен на рутината и семейните задължения. Едновремешната нежност е отстъпила място на потиснатата непоносимост. Уж са се събрали, за Хубава книга, но я няма онази дълбочина, присъща за Мацантини. Първият неин роман, който прочетох, беше " Да дойдеш на света", който носеше специфична атмосфера и сериозно вдигна летвата за всички нейни книги, които имах намерение да прочета след него.
Като цяло историята е обикновена и банална - любов, задушена от сивото ежедневие и двама човека, които се оказват в плен на рутината и семейните задължения. Едновремешната нежност е отстъпила място на потиснатата непоносимост. Уж са се събрали, за да се допълнят, а всъщност техните липси постепенно зейват като два големи кратера и създават още по- голяма бездна помежду им. Делия и Гаетано са се опитвали да съберат парчетата от счупеният им съвместен живот, да се хванат за сламката, която да ги свърже отново и да възродят тръпката, която ги е събрала навремето. Но...

" Когато любовта си е отишла, е излишно да се полива с добро вино и да се прахосват жестове и пари. "

" Никой не се спасява сам" е разказ за разпада на една двойка. Историята е доста хаотична и прескача от настоящето в миналото, от спомените към действителността. През цялото време Делия вдига стени около себе си, а Гаетано се опитва да ги прескача, за да достигне до нея отново.
В крайна сметка, колкото и тривиален да е сюжетът, Мацантини го е разказала сравнително вълнуващо и се е опитала максимално да навлезе в света на героите и да го изкара наяве.

" Никой не може да си представи колко безумно отчаяние, каква неподготвеност за живота има дълбоко вътре в хората."
...more

flag 6 likes · Like · see review

Jan 08, 2018 Maria Yankulova rated it really liked it · review of another edition

Shelves: colibri

Хареса ми първата среща с Мацантини. Хареса ми и романът, въпреки, че от фенове знам, че е най-слабият. Хареса ми, че въпреки баналната тема е успяла да изгради пълнолръвни образи и ме накара да се пренеса в центъра на емоциите им. До към 60-та страница имах усещане за хаос, но после си дадох сметка, че повествованието е тук и сега в тази вечеря и всичко останало са фрагмени от спомени и събития. Определено продължавам напред, като кулминацията ще ми е “Да дойдеш на света”

flag 6 likes · Like · see review

Mar 19, 2011 T4ncr3d1 rated it liked it

Shelves: italiani

"La disperazione rende più umani. Però non insegna a vivere."

Appena duecento pagine, margine molto ampio, carattere molto grande, diciannove euro, copertina presa in prestito a qualcuno dalle parti di Deviantart.
Tengo in mano il libro, soppesandolo, il pensiero si insinua nella testa e non se ne va via, come un virus si spande, conquista, si impone e domina. E lo riconosco: nemmeno Margaret Mazzantini è esente dalle marchette letterarie.
Come definire altrimenti un racconto tirato per le lunghe, "La disperazione rende più umani. Però non insegna a vivere."

Appena duecento pagine, margine molto ampio, carattere molto grande, diciannove euro, copertina presa in prestito a qualcuno dalle parti di Deviantart.
Tengo in mano il libro, soppesandolo, il pensiero si insinua nella testa e non se ne va via, come un virus si spande, conquista, si impone e domina. E lo riconosco: nemmeno Margaret Mazzantini è esente dalle marchette letterarie.
Come definire altrimenti un racconto tirato per le lunghe, allungato oltre la decenza, solo per apparire un romanzo meritevole di venti euro?
Spiace dirlo, ma questa è la triste verità. Non è la Mazzantini di sempre, perché non è la Mazzantini intera.
Ma veniamo alla storia: una sera, una sera qualunque, una coppia in crisi si ritrova a fronteggiarsi ai poli opposti del tavolo di un ristorante. E tra un pasto e l'altro, si costruisce l'intricato gioco di silenzi, mezze frasi, mezze bugie e mezze verità, mentre ogni occasione è buona per far partire un flashback. Così, di ricordo in ricordo, la Mazzantini ricostruisce il percorso di una coppia in crisi, di un amore finito, con lucidità e durezza. Senza poesia, senza metafore, senza immagini: la verità viene presentata nuda e cruda.
E' una storia triste quella che viene rievocata. Triste ed attualissima: la storia di Gae e Delia è la storia di un'intera generazione. E a riprova della indubbia capacità dell'autrice, le basta qualche parola, qualche sporadica riflessione per fare luce sulle ombre della nostra società. Non posso far a meno di citare:

Loro appartenevano alla generazione della patacca, del remake. Tutto era già stato provato, si trattava solo di rivisitare, senza un vero nerbo. Vecchie le ferite, le facce dipinte degli emo. Cosa c'era di nuovo? Il sushi da asporto, la festa di Halloween, Facebook. Il sogno di tutta la gente che conoscevano era quello di organizzare eventi. Di anelare a una festa continua sulle macerie di tutto.

Delia e Gaetano camminano per le strade di una Roma che la notte pare diversa, estranea, non notano un motorino in fiamme, non notano niente, ogni cosa li attraversa senza lasciarne traccia. Ma la vita è anche altro, è vero: ma quello che la Mazzantini vuole scrivere è solo la cieca disperazione senza via d'uscita, il ripiegamento in se stessi che porta al soffocameto.
Si può amare un romanzo (e sarebbe meglio dire, ancora una volta, racconto) del genere? Se ne siete stanchi, stanchi di queste tristi persone senza midollo, stanchi di persone che si piangono addosso, stanchi di persone che vedono solo quel che vogliono vedere, ecco, vuol dire che siete persone normali. Persone sane. O almeno, più sane di quelle descritte in questo racconto. Ma ciò non può in alcun modo togliere i meriti all'autrice. Sua la scelta di scrivere un racconto cieco, senza speranza, compassionevole; vostra la scelta di leggerlo, possibilmente con la giusta ottica. Non leggete Nessuno si salva da solo se vi aspettate veramente la salvezza. Non fatelo. Non sarebbe giusto.
Dunque, tre stelline. Una viene meno, perché è indecente lo sporco lavoro editoriale fatto dalla Mondadori: questo non è un romanzo, è un racconto annacquato. Un'altra stellina viene meno perché è una Mazzantini a metà, una Mazzantini incompiuta. Nulla a che vedere con Manola, Non ti muovere, nulla a che vedere soprattutto col mastodontico Venuto al mondo, vero romanzo totale. ...more

flag 5 likes · Like · see review

Aug 06, 2017 Malacorda rated it liked it

Molte recensioni definiscono questo libro volgare, scurrile, triste. Io non condivido questi aggettivi: spostando di un poco il punto di vista, direi che si tratta di un libro crudo, amaro, bello tosto. E il turpiloquio non rappresenta certo la parte più cruda del discorso, io l'ho letto piuttosto come semplice parte integrante della realtà, le parolacce nella letteratura come nel cinema come nella vita quotidiana direi che sono sdoganate da un pezzo.
C'è chi critica il senso di squallore che la Molte recensioni definiscono questo libro volgare, scurrile, triste. Io non condivido questi aggettivi: spostando di un poco il punto di vista, direi che si tratta di un libro crudo, amaro, bello tosto. E il turpiloquio non rappresenta certo la parte più cruda del discorso, io l'ho letto piuttosto come semplice parte integrante della realtà, le parolacce nella letteratura come nel cinema come nella vita quotidiana direi che sono sdoganate da un pezzo.
C'è chi critica il senso di squallore che la storia trasmette, ma insomma, guardiamoci intorno, lo squallore è - o comunque può essere - ovunque. Squallore inteso non come evento singolare ed eclatante ma come insieme di tutte quelle piccolezze, di quello sporco della quotidianità che si accumula nella vita di ognuno. Generalmente si tende a scansarlo e a negarlo, nella realtà come nella letteratura, e invece la Mazzantini lo guarda in faccia, lo chiama per nome, se lo rigira tra le mani per studiarne ogni minimo dettaglio. In questo è veramente tosta.
Non si tratta nemmeno di una vera e propria storia: sono solo i pensieri e le parole di due persone che non si amano più. La trama è tutta qui. Il discorso di tutti questi pensieri e parole è buttato giù in un corpo unico, senza capitoli e senza scansioni temporali, è sparato sulla pagina con veemenza, come una raffica di mitra, anzi come la raffica di parole che vengono fuori di getto quando si è arrabbiati o disperati. E nonostante questo, il discorso si regge perfettamente in equilibrio, il lettore non si perde nemmeno per un secondo.
Quanto al contenuto, certo non è una storia per adolescenti, e non è nemmeno indicata per chi in questo momento è entusiasta di amore o di passione. E' una storia che prova a raccontare di un amore che finisce, e dimostra che in realtà l'amore non finisce affatto, ma sono tutte le altre cose intorno che cambiano e che sottopongono gli amanti a diverse spinte come movimenti tellurici: la fiducia, il rispetto, l'intimità, e persino un certo tipo di odio che riesce a coesistere con l'amore. Il finale non è risolutivo, la vera morale, il senso profondo del racconto è solo nelle riflessioni che la vicenda può avere indotto nel lettore. Io personalmente ho sottolineato questo passaggio:
"- Perché non gli hai detto che non siamo credenti?
- Non m'andava di deluderlo... e poi in qualcosa credo
Delia gli chiede in cosa crede, Gaetano guarda in terra, le mani in tasca ai jeans, - boh - , dice...
- Nella catena umana... se stiamo qui insieme ci sarà un senso... tu e io piuttosto che altri due..." ...more

flag 5 likes · Like · see review

Nov 03, 2019 Mirela rated it liked it

Il messaggio di questo libro e questa storia ....
" La paura ci fotte la vita ... e perciò dobbiamo scacciarla in tempo per riuscire a vincere. "
Qualsiasi sia la situazione....
Troppo triste... non mi va di guardare il film ... non ancora... ...more

flag 5 likes · Like · see review

Oct 05, 2017 erigibbi rated it liked it

Dal mio BLOG www.erigibbi.it

I protagonisti di Nessuno si salva da solo sono Delia e Gaetano e una volta erano una coppia. Una coppia che si è amata tanto, che ha vissuto con passione la loro storia d’amore, che ha messo al mondo due bambini, Cosmo e Nico, e che ora si sputano veleno addosso. Non sanno dove hanno sbagliato, forse non lo capiranno mai. Si ritrovano a cena, in un ristorante all’aperto, poco tempo dopo aver rotto la famiglia che avevano creato.

Questo è il terzo libro che leggo della Dal mio BLOG www.erigibbi.it

I protagonisti di Nessuno si salva da solo sono Delia e Gaetano e una volta erano una coppia. Una coppia che si è amata tanto, che ha vissuto con passione la loro storia d’amore, che ha messo al mondo due bambini, Cosmo e Nico, e che ora si sputano veleno addosso. Non sanno dove hanno sbagliato, forse non lo capiranno mai. Si ritrovano a cena, in un ristorante all’aperto, poco tempo dopo aver rotto la famiglia che avevano creato.

Questo è il terzo libro che leggo della Mazzantini; i precedenti sono stati Venuto al mondo e Non ti muovere. Era da un po’ che non leggevo qualcos’altro di suo e devo dire che mi ero dimenticata di quanto cruda e violenta fosse la Mazzantini nel raccontare le cose, mi mette sempre addosso molto dolore e un velo di tristezza.

È stata una storia molto triste ma non perché succede qualcosa di particolare, bensì proprio per la tristezza dei personaggi. Delia e Gaetano sono sicuramente delle persone molto infelici ma ancora più deprimente è vedere come possano ridursi due persone che in passato si sono amate tanto. Non vorrei mai ridurmi così. Non vorrei mai arrivare ad odiare l’uomo che ho amato, che ho sposato, il padre dei miei figli.

I personaggi della Mazzantini, così come lo stile che utilizza, le storie che crea, non sono mai semplici. Forse, a volte, sono addirittura sono troppo complicati.

Lo stile poi è riconoscibilissimo. Se aprissi un libro a caso scritto da lei e non lo sapessi, non avrei dubbi sul fatto che riconoscerei il suo tratto, il suo modo di scrivere, di buttare su carta quello che pensa. Si tratta di uno stile particolare, non solo per il modo crudo di dire le cose ma anche per come sono costruite le frasi: risultano sempre molto brevi e non seguono per forza il giusto ordine della tipologia linguistica con soggetto, verbo e oggetto.

Sinceramente questo libro non mi è piaciuto tanto quanto gli altri due romanzi che ho letto. Sicuramente è stata una lettura dura da digerire, soprattutto per i personaggi che hanno toccato livelli umani molto bassi e non di certo invidiabili. Se ancora non avete letto nulla della Mazzantini di sicuro non vi consiglio di iniziare da questo ma da Venuto al mondo. Se invece avete già letto altre sue opere potete cimentarvi anche in questa, giusto per farvi un’idea e vedere se Nessuno si salva da solo vi piace più o meno degli altri suoi libri. ...more

flag 8 likes · Like · see review

Nov 26, 2020 Francy rated it liked it

“Nessuno si salva da solo”...ammetto di averlo letto solo per il titolo! L’ho sempre pensato e lo penso tutt’ora. È faticoso ammetterlo e forse si sbaglia la Mazzantini, forse mi sbaglio io e tutti quelli che la pensano così. È faticoso perché appena dietro l’idea romantica di questo “slogan” intravedo una fragilità, una mancanza, un’incompletezza, la pericolosa associazione mentale insieme-salvati, da soli-dannati. Poi forse mi dico che non si riduce a questo quel pensiero, che c’è dell’altro. ...more

flag 4 likes · Like · see review

Aug 27, 2015 Rozi Boracheva rated it it was amazing · review of another edition

Първата ми (и със сигурност не последната!) среща с Мацантини ме разтърси - романът не е много богат на действие, но за сметка на това те сграбчва за гърлото и ти позволява да изследваш спектър на емоциите си, за който досега може да не си и подозирал. Имах нужда от книга, която да ми повлияе по подобен начин, и и за секунда не съжалявам, че се спрях на "Никой не се спасява сам" за тази цел. Предполагам, че за да я оцениш по достойнство, трябва да си готов за сблъсъка с нея, да си в подходящо съ ...more

flag 4 likes · Like · see review

Apr 07, 2019 Shopen rated it liked it · review of another edition

Понякога прозата е поезия... Тогава разбираш,че в океана от емоции на тази планета не си сам....

flag 4 likes · Like · see review

Jun 27, 2020 Julian Lyubomirov rated it it was amazing · review of another edition

Shelves: favorites

"Спомня си вкуса ѝ. Има някои неща... Много неща може да направи, но никога вече няма да лиже така жена, като куче, което лекува с език. Приисква му се да коленичи на тротоара, да разтвори белите ѝ крака и да я лиже пред всички. Ще му ръкопляскат. Тя не, тя ще го погне с ритници." ♡

Хареса ми и то много!
Нямаше как да не ми направи впечатление как всички почитатели на Маргарет Мацантини казват, че ”Никой не се спасява сам” е най-слабата ѝ книга, но аз не усетих подобно нещо. Историята се различава ...more

flag 4 likes · Like · see review

Jan 04, 2020 Jaq rated it liked it

*2.5

Posso capirne l'intento, l'esecuzione non fa per me.
Delia, la protagonista del libro, ama le storie che non vanno da nessuna parte, ma a me piacciono quelle con una trama, grazie tante.
Non ho granché da dire sul romanzo, niente di che su tutti i fronti.
Leggerò altro della Mazzantini, sicuramente Venuto al mondo, per capire se può piacermi come autrice, malgrado questo libro. ...more

flag 3 likes · Like · see review

Dec 17, 2020 Melanie Magistro rated it liked it

Sincero e decisamente ben scritto.

flag 3 likes · Like · see review

Aug 16, 2015 Нина Божилова rated it really liked it · review of another edition

Рядко си позволявам да чета книги от един и същи автор, непосредствено една след друга. Страх ме е от пренасищане, от това, че няма да мога да се изненадам... Започнах "Никой не се спасява сам" на Мацантини веднага след "Чуй ме" и притесненията ми не се оправдаха.
Определено не носи емоционалния заряд на предишната, но това не означава, че е по-малко добра. Сюжет, необременен от шеметно действие. Просто мисли, чувства, страхове на една двойка, неуспяла да съхрани любовта си. Книга за съмнението. ...more

flag 3 likes · Like · see review

Sep 05, 2020 Maria Cristina rated it it was ok

Nono mi è piaciuto troppo... Appare il finale purtroppo 😌

flag 2 likes · Like · see review

Jul 10, 2012 Callie S. rated it really liked it

Dare un giudizio non è facile, perché la struttura del romanzo (che ho particolarmente apprezzato) è proprio quanto, di primo acchito, induce nel lettore la sindrome del pollice verso (detta anche ma che due palle).
Credo che il profilo tecnico della scrittura, questa volta, prenda il sopravvento sui contenuti, mostrando come un'opera possa essere scritta benissimo e, al contempo, fallire lo scopo per lo stesso motivo.
Il vero punto di forza di questo romanzo, non a caso, è dato dall'assenza d ...more

flag 2 likes · Like · see review

Jan 30, 2014 Bogdana Tihon rated it really liked it · review of another edition

O carte mult prea reala si cam trista...

flag 2 likes · Like · see review

Aug 08, 2017 Dolceluna rated it it was ok

Shelves: narrativa-italiana

No. No. E ancora no. Impossibile. Mi è bastato arrivare alla seconda pagina per capire che questo romanzo non può averlo scritto Margaret Mazzantini. Queste frasi brevi e secche infarcite di parolacce, questi personaggi vuoti e questa narrazione senza spessore non fanno parte del suo stile. Lo dico perchè, da sua grande ammiratrice, conosco l'ineguagliabile emozione che la sua scrittura, nei precedenti romanzi, mi ha lasciato, e della quale qui si è persa ogni traccia. Impossibile non accorgerse ...more

flag 1 like · Like · see review

Jan 05, 2021 agnieszka rated it liked it · review of another edition

przerażajace i smutne.
ta książka pokazuje jak szybko głębokie uczucia, miłość mogą zmienić się w nienawiść i obrzydzenie do drugiej osoby.

jak dwoje ludzi, którzy kiedyś uwielbiali jeden, drugiego zaczyna obwiniać się za totalne zniszczenie sobie życia.

pokazany jest tutaj tak przerażający i przykry przykład małżeństwa, że moje (zawsze naiwnie wierzące w prawdziwą, wielką miłość do końca życia) serce totalnie się łamie.

(bohaterowie tej historii tak strasznie irytowali mnie swoim zachowaniem, że p ...more

flag 1 like · Like · see review

Jan 20, 2021 Ermocolle rated it really liked it

La fine di una storia, un matrimonio che si sgretola, il guardarsi e capire che non funziona più. Nonostante il grande amore e la passione dell'inizio, nonostante il progetto di vita comune e i figli ci si trova ad ammettere il fallimento. Ritrovarsi a cena e ricordare i momenti belli, sereni e divertenti mentre si avverte covare sotto la pelle la rabbia della fine del rapporto.
Questo il tema del libro nella sua triste realtà, una storia di tutti e per tutti quelli che hanno voglia di rifletter ...more

flag 1 like · Like · see review

Jan 17, 2019 Maria Emanuela rated it it was ok

Un po' deludente questo libro della Mazzantini. Avrei potuto dare 3 stelle, ma considerata la genialitá della scrittrice in Venuto al Mondo o Non Ti Muovere, questa sua creazione si posiziona molto al di sotto delle aspettative. Continua a piacermi il suo stile narrativo, molto emotivo e scorrevole, ma ho trovato la storia un po' vuota: un lungo flashback su un matrimonio finito, privo di una reale conclusione. Migliorabile.
...more

flag 1 like · Like · see review

Oct 24, 2019 Chiara rated it really liked it

I due protagonisti si incontrano a cena dopo avere divorziato. Durante la cena seguiamo i loro pensieri e ripercorriamo con loro tutta la loro storia.
Un libro doloroso, tagliente, realistico. I protagonisti sono ben descritti, il linguaggio scorrevole e preciso. Bello.

flag 1 like · Like · see review

Jan 26, 2021 Lucrezia added it

Abbandonato, mi dispiace Margaret cara ma io e te non riusciamo ad andare d'accordo.
Non sono riuscita ad andare più avanti di pagina 58, mi veniva da vomitare. ...more

flag 1 like · Like · see review

Feb 11, 2019 Lyubov Panayotova rated it really liked it

I would have given 5 stars if only it had a bit more depth, and refined lexis and syntax.
However, it blew me away at times.

flag 1 like · Like · see review

« previous 1 2 3 4 5 6 7 8 9 … next »

new topic
Discuss This Book

There are no discussion topics on this book yet. Be the first to start one »

Recommend It | Stats | Recent Status Updates

Readers also enjoyed

See similar books…

Genres

Fiction

12 users

European Literature > Italian Literature

11 users

Contemporary

8 users

Cultural > Italy

6 users

Adult Fiction

3 users

Novels

3 users

Adult

2 users

Drama

2 users

Romance

2 users

See top shelves…

About Margaret Mazzantini

Margaret Mazzantini

508 followers

Margaret Mazzantini is an Italian writer and actress. She became a film, television and stage actor, but is best known as a writer. Mazzantini began her acting career in 1980 starring in the cult horror classic Antropophagus, she has also appeared in television and theatre. As a successful writer her novels include Non ti muovere (Don't Move) which was adapted into a film of the same name and is d ...more

Books by Margaret Mazzantini

More…

News & Interviews

Power, Sister! 20 New Books on Women’s History

Happy Women's History Month! One of the undisputedly good things about modern scholarship is that women’s history is finally getting its due....

Trivia About Nessuno si salva ...

No trivia or quizzes yet. Add some now »

Quotes from Nessuno si salva ...

“Come gli manca uno sguardo così. Se non lo conosci vivacchi e non ti manca. Ma se una stronza ti ha posato addosso quelle ali lì, ti ha fatto sentire l'eroe di una sceneggiatura temeraria, rimani tutta la vita un mendicante che va in giro a cercare quelle palpebre che si aprono solo per guardarti e si chiudono per imprigionarti.” — 4 likes

“Cosa pretendeva da lui? Tutto. Semplicemente tutto. E questo era stato il vero sbaglio. Chiudersi in un solo amore e chiedergli tutto. Semplicemente perché di tutto hai bisogno.” — 3 likes

More quotes…

See a Problem?

Preview — Nessuno si salva da solo by Margaret Mazzantini

Nessuno si salva da solo

Get A Copy

Friend Reviews

Reader Q&A

Lists with This Book

Community Reviews

new topic
Discuss This Book

Readers also enjoyed

Genres

About Margaret Mazzantini

Books by Margaret Mazzantini

News & Interviews

Trivia About Nessuno si salva ...

Quotes from Nessuno si salva ...

See a Problem?

Preview — Nessuno si salva da solo by Margaret Mazzantini

Nessuno si salva da solo

Get A Copy

Friend Reviews

Reader Q&A

Lists with This Book

Community Reviews

new topicDiscuss This Book

Readers also enjoyed

Genres

About Margaret Mazzantini

Books by Margaret Mazzantini

News & Interviews

Trivia About Nessuno si salva ...

Quotes from Nessuno si salva ...

new topic
Discuss This Book