Περί βιβλιοθηκών (διηγήματα)

Περί βιβλιοθηκών / Ιούλιος Βερν; Ανδρέας Εμπειρίκος; Jorge Luis Borges; Umberto Eco; Dorothy L. Sayers; Jacques Roubaud; Georges Perec; Walter  Benjamin; Henri Meschonnic; Ray Bradbury; Εμμανουήλ Ροΐδης; Gerard de Nerval; Δημήτρης Καλοκύρης; Walt Disney. Αθήνα: Άγρα, [199_].
Το βιβλίο αυτό περιέχει κείμενα (διηγήματα ή αποσπάσματα μεγαλύτερων έργων) δεκατεσσάρων συγγραφέων, τα οποία έχουν σαν κοινό σημείο αναφοράς τη βιβλιοθήκη.
Συγκεκριμένα περιλαμβάνει αποσπάσματα από τα ακόλουθα κείμενα:
Ιούλιος Βερν: Η βιβλιοθήκη του «Ναυτίλου»Ανδρέας Εμπειρίκος: Στη βιβλιοθήκη του «Μεγάλου Ανατολικού»JorgeLuis Borges: Η βιβλιοθήκη της Βαβέλ, Ιούνιος 1968, Ο φύλακας των βιβλίωνUmberto Eco: De BibliodecaDorothyL. Sayers: Φόνος στο ΠέντεκοστJacques Roubaud: Η βιβλιοθήκηGeorgesPerec: Μικρές σημειώσεις για την τέχνη και τον τρόπο να τακτοποιούμε τα βιβλία μαςWalter Benjamin: Ανασκευάζω τη βιβλιοθήκη μουHenriMeschonnic: Η ατέρμονη βιβλιοθήκη και τα βιβλία τηςRayBradbury: Φαρενάιτ 451Εμμανουήλ Ροΐδης: Η Εθνική Βιβλιοθήκη εν έτει 1880Gerardde Nerval: Ο ποντικός των ΑθηνώνΔημήτρης Καλοκύρης: Γαλλικά και Φλαμανδικά WaltDisney: Στη βιβλιοθήκη του θείου Σκρούτζ
Από το οπισθόφυλλο:
Το "Περί βιβλιοθηκών" είναι μία βιβλιοφιλική και παιγνιώδης ανθολογία κειμένων για βιβλιοθήκες - δημόσιες ή ιδιωτικές. Αρχίζοντας με τη βιβλιοθήκη του "Ναυτίλου" του πλοιάρχου Νέμο στον Ιούλιο Βερν και τη βιβλιοθήκη του "Μεγάλου Ανατολικού" στον Ανδρέα Εμπειρίκο, προχωράμε στην ατέρμονη βιβλιοθήκη, μεταφορά του σύμπαντος, του Borges. O Umberto Eco σχολιάζει την ιδανική σύγχρονη βιβλιοθήκη. Ο Perec παίζει με την ταξινόμηση των βιβλίων κι ο Jacques Roubaud με τις στρατηγικές που αναπτύσσει η βιβλιοθήκη για να μην παραδώσει τα ποθητά βιβλία στους αναγνώστες. Στην Dorothy Sayers η βιβλιοθήκη γίνεται τόπος οργάνωσης φόνου. Η βιβλιοθήκη ενός βιβλιόφιλου, του Walter Benjamin, ξαναστήνεται όταν βγαίνουν τα βιβλία από τις κούτες μετά από δυο χρόνια. Στη μελλοντική κοινωνία του Ray Bradbury, όπου απαγορεύονται τα βιβλία, οι άνθρωποι αποστηθίζουν τα κείμενα και γίνονται οι ίδιοι βιβλία και η κοινότητα ολόκληρη μια βιβλιοθήκη. Στον Ροΐδη σχολιάζεται καυστικά η δική μας Εθνική Βιβλιοθήκη το 1880. Ο Nerval κάτι αναφέρει, το 1850, για τη νέα πληγή των γαλλικών βιβλιοθηκών, τον "ποντικό των Αθηνών", που ήρθε σε κούτες με βιβλία της Γαλλικής Σχολής της Αθήνας. Και, στη βιβλιοθήκη του θείου Σκρούτζ, ανευρίσκεται ο χαμένος χάρτης ενός νησιού με θησαυρό...
Η βιβλιοθήκη ως ουτοπία, η βιβλιοθήκη ως τόπος ερωτικών συνευρέσεων, η βιβλιοθήκη ως καπνιστήριο, ως τόπος οργάνωσης φόνων, η βιβλιοθήκη ως εχθρός του αναγνώστη, η βιβλιοθήκη που τρελαίνει τον ορθολογιστή ταξιθέτη, η βιβλιοθήκη του βιβλιόφιλου, η βιβλιοθήκη ως μνήμη και ως τόπος ανευρέσεως θησαυρών...