Beweging #367

Tot aan de knieën door de sneeuwsmurrie baggeren is er niet bij. Deert niet. Het is al fantastisch hoe die handvol vlokken onder de schoenzolen kraken. Alras vergeten ze hoe de wind de koude tussen muts en sjaal in hun gezichten blaast. De zonnen vorderen zelfs zo tergend traag dat jullie de straat niet eens uit zijn wanneer op de stoep al een aardig laagje witte troep ligt. Daarmee vallen al voldoende vlokken bij elkaar te schrapen om stevige sneeuwballen mee te maken. Saai. Tussen muts en sjaa...