-
דו דערמאָנסט זיך אין דער צוקונפטאון עס ווערט דער היינט דיר העלער:הויכע וואָלקנס, שלאַנקע רוקנס,אָן שום פינצטערניש פון קעלער.
און דו הערסט גלייך אויף צו בענקעןנאָך דער שלווה, נאָך דער שטילקייטאין די קלאַנגען טוסט זיך שווענקען,אין די מילדקייטן פון ווילדקייט.
און עס טוט ניט באַנג דער נעכטןנאָר די פרייד פון גוטן שמייכלהעל באַשיינט דאָס אומדערגרייכטע,דעם געמיט, דיין טרייען וועכטער.
מענטשן, זייט זיך ניט מיאש!אַלע וואַסערן און שטערןוועט דער בורא מאורי האשצו דער אייבעקייט אומקערן,–
און דער מאָרגן, אָך דער מאָרגן,וועט אויפסניי שוין ווערן אומקונפטמאַכט אַ וואַרע, לעבט אַ וויילעאיידער ס'פאַלט באַלד צו די צוקונפט.
-
Published on November 20, 2011 11:42