Wys jou wonde!
Wat is dit met mans wat so graag hulle wonde, siektes, beserings en operasiesnye wys? Elke pyn en kwaal, pil en probleem hoor mens van. In detail. Nie net op Facebook nie, maar hulle lig ook graag ‘n hemp op en trek ‘n broek weg om wonde te wys. Kry ‘n man kanker, word jy vergas op elke detail van die werkinge van sy prostaat, of die betrokke orgaan. Ons almal ken die grappies oor man flu, maar ek het regtig gewonder wat dit is waarom mans so anders reageer as vroue.
Aanvanklik het ek gedink dit is maar bloot omdat mans al van die vroegste geskiedenis af die jagters en die oorlogmakers was en dus wonde opgedoen het, en die vroue tradisioneel die versorgers. Ons is van kleins af afgerig om mooi stories te lees van manne in uniform, die verpleegster (vroulik) wat verlief is op die dokter (manlik).
Wat ‘n eenvoudige vraag was, het nou gelei na ‘n reeks artikels lees oor oa The Male wound, die gevare van die patriargale sisteem, The Mother Wound as the Missing Link in Understanding Misogyny en so meer. Studies dui ook aan dat mans inderdaad siektes soos verkoue en griep erger ervaar as vroue. Daar is heelwat navorsing gedoen daaroor. Lees meer hier.
Uit al die artikels, is dit duidelik dat mans vasgevang voel en magteloos is om die huidige status quo te verander, wat betref die verwagtinge dat hulle hulle emosies moet kan deel, sensitief moet wees, maar terselfdertyd sterk. Dit raak uitputtend en dit is verwarrend vir mans, hulle weet nie meer wat van hulle verwag word nie. Mans voel dikwels dat hulle nie hulp kan vra nie, hulle is bang dit sal hulle swak laat lyk.
Ek het besef dat dit nie gaan nie mans of vroue wat die meeste ly of wie die groter slagoffer is nie. Dit is voor die hand liggend dat beide geslagte ly wanneer hulle siek is of seerkry.
Adrienne Rich vat al die bevindinge baie mooi saam:
“Much male fear of feminism is the fear that, in becoming whole human beings, women will cease to mother men, to provide the breast, the lullaby, the continuous attention associated by the infant with the mother. Much male fear of feminism is infantilism—the longing to remain a mother’s son, to possess a woman purely for him. These infantile needs of adult men for women have been sentimentalized and romanticized long enough as “love”; it is time to recognize them as arrested development, and to re-examine the ideal preservation of “the family” within which those needs are allowed free rein to the point of violence. Because the law and the economic and social order are heavily weighted in favor of men, the infantile needs of adult males are affirmed by a machinery of power, which does not affirm or validate the needs of adult women. Institutionalized marriage and motherhood perpetuate the will of male infants as law in the adult world.”
-Adrienne Rich, On Lies, Secrets and Silence
