ஸ்ருதி – பதம் 04

இனறைககு அநத பிரதிமை எலலாம தெரிநதிருநதும, கேலியாய சிரிககிறது.

[image error] ஓவியம

கூணடுககுள இருககிற புலியொனறின
வெறிதத விழிகளும, உறுமல ஒலியுமாய
எதிர கொளகிறேன, ஆனாலும
இவரகள உனனை நினைவுபடுததாமல
செலல விருமபவிலலை
இவரகளுககு அஞசி, நாம ஒளிநத
மூலையொனறில இனறைககு தனிததிருககிறேன
உன பிரதிமை ஒனறை
அணைததபடி இருககிறேன
உன நினைவாக அதுவா,
அலலது அது உனனை
நினைவுபடுததுகிறதா?
எஙகோ வெயிலில நீ
நாவுலரநது நடககிறாய
ஏதோ ஊரில நீ, அறியாத
மனிதரகளுககு நடுவே, புரியாத
மொழியோடு தவிககிறாய
உன குளிர மிகுநத இரவுகள
எபபோதும போலிலலை
மணல மேடுகளும, கறப...