Ξένε, Νυμφίε

Ξένε, ποιος είσαι, που χωρίς καμώματα και μάγια μαγεύεις; Κοίτα! όπου πατάς άχραντα βγαίνουν βάγια! Σε βλέπει, και τη δόξα σου, Μεσσία, ποιος δεν κηρήττει; Γιατί σκορπάς τη μυστικήν αυγή του αποσπερίτη; Γιατί καθείς που σ' απαντάει, ξεχνάει τη Γη, και θέλει να σέρνεται απ' τα χείλη σου που στάζουν θείο μέλι: Δε φοβερίζει ο [...]