Mara van Ness's Blog, page 5
November 27, 2014
Magnetars magiesysteem, deel II: etherenergie, magiërs en HSP’s
November 24, 2014
Magnetars magiesysteem, deel I: het ekpyrotische universum
Magnetars magiesysteem, deel II: etherenergie, magiërs en HSP’s
Klik hier om deel I (het ekpyrotische universum) te lezen.
Etherenergie
Voor de uitgebreide uitleg van etherenergie verwijs ik graag naar dit interview van Niamh met Kate dat helaas de uiteindelijke versie van Magnetar niet gehaald heeft. (Klik hier voor de PDF.) Kort gezegd komt het erop neer dat etherenergie de ‘mechanische versie’ van magie is: er wordt energie onttrokken aan het gebied buiten ons braan (Energy Space of de ‘ether’).
Het grote probleem met etherenergie – zo ontdekken Leander en Kate – is dat waar een magiër de geleende energie als het ware terugbetaalt (door middel van een soort meerdimensionale warmte), een etherenergiemachine dat niet doet. Kate gebruikt daarvoor de metafoor van een hypotheek. Vergelijk magie met het lenen van geld van de bank. De hoeveelheid geld die een magiër kan lenen is afhankelijk van de straal van zijn/haar aura (zijn ‘salaris’). De geleende energie wordt vervolgens in termijnen afbetaald. Etherenergie is wat dat betreft een wanbetaler. En wanneer maar genoeg mensen hun lening niet terugbetalen, gaat de bank failliet. De balans wordt verstoord.
[image error]
Magiërs, HSP’s en ‘HSP-plus’
Dit tabelletje dateert denk ik van ergens in 2010 en vat bondig samen wat de verschillen en overeenkomsten zijn tussen magiërs, hoogsensitieve personen (HSP’s) en hoogsensitieve magiërs (‘HSP-plus’):
Aura
ES waarnemen
‘Energie lenen’
Emoties waarnemen
‘Normaal’
Alleen in het zichtbare deel
Minimaal
Nee
Nee**
Magiër
Strekt zich uit in het onzichtbare deel
Ja*
Ja
Nee**
HSP
Kan zich uitstrekken in het onzichtbare deel
Ja*
Nee
Ja
HSP+
Strekt zich uit in het onzichtbare deel
Ja* en in meer detail dan een gewone magiër
Ja
Ja
* De ‘afstand’ is afhankelijk van de straal van het magiërsaura.
** Op ‘opgelegde’ emoties na, wanneer iemand heel sterk iets voelt of wanneer een grote groep mensen in dezelfde gemoedstoestand is (mob mentality).
Kort gezegd komt het erop neer dat zowel HSP’s als magiërs ‘Energy Space’ (e.g. de ruimte buiten ons braan) waar kunnen nemen, alleen magiërs Energy Space kunnen beïnvloeden en alleen HSP’s beïnvloed worden door andermans emoties. Doordat een magiër een uitgestrekter aura heeft dan een niet-magische HSP, zal een HSP-magiër nog beter in staat zijn om Energy Space waar te nemen (‘verder te kijken’) en beïnvloed worden door mensen in een veel grotere straal om hem/haar heen dan een gewone HSP. Een vrij explosieve combinatie als je je niet af kunt sluiten voor al die prikkels.
Binnen Magnetars magiesysteem wordt hoogsensitiviteit verklaard doordat elke emotie een trilling van een bepaalde frequentie in iemands aura veroorzaakt. Het aura van normale mensen zal niet reageren op de trilling van een ander aura in de buurt, behalve in uitzonderlijke gevallen, zoals wanneer er een grote groep mensen die allemaal dezelfde sterke emotie zoals woede of angst voelen in de buurt is (mob mentality). HSP’s hebben echter een aura dat mee gaat trillen. Vooral voor HSP-magiërs met hun uitgestrekte aura kan dit erg vervelend zijn, omdat ze door een groot aantal mensen tegelijk beïnvloed kunnen worden. (Zie Luuk en Isolde in Leiden.)
De voornaamste reden om HSP-personages te hebben, is dat ik het nodig had om bij etherenergie te komen. Doordat Leander zo ontzettend gevoelig is, heeft hij een soort intuïtief begrip van hoe magie werkt. Vergelijk het met lopen: dat is iets dat je gewoon dóét, zonder erover na te denken hóé je dat doet. Zo werkt magie voor de gemiddelde magiër ook. Leander, echter, is zich er ook van bewust hóé hij het doet, of op zijn minst wat er in Energy Space gebeurt wanneer hij zijn magie gebruikt. Zonder deze gave zouden Kate en hij etherenergie waarschijnlijk nooit aan de praat gekregen hebben.
En klik hier voor het derde en laatste deel: auraresonantie en het metaconcert.
Magnetars magiesysteem, deel I: het ekpyrotische universum
Over Magnetars magiesysteem heb ik lang nagedacht. Ik heb dan wel een natuurkundeachtergrond, maar mijn kennis van o.a. snaartheorie is beperkt tot wat populair-wetenschappelijke documentaires en boeken. Voor Magnetar heb ik dan ook flink wat literatuuronderzoek gedaan en regelmatig twee vrienden die toen bezig waren met hun promotieonderzoek in de theoretische natuurkunde lastiggevallen met vragen.
In eerdere versies van Magnetar was het magiesysteem vrij rudimentair: ik wist dat ik iets wilde met (een) extra uitgerolde dimensie(s) en energie die je op de een of andere manier van ‘verderop’ in die extra dimensies hierheen verplaatst. Wat betreft magie was dit prima te doen. Het idee is dat magiërs een groter aura hebben dan ‘gewone’ mensen en dan vooral dat hun aura zich uitstrekt in de extra dimensie(s). Via hun magiërsaura zijn zij in staat energie te ‘lenen’ van buiten de voor ons zichtbare wereld.
De oorspronkelijke theorie was vaag en toch plausibel genoeg om mensen er niet over te laten struikelen, maar voor de uiteindelijke versie wilde ik toch iets beters. Dus las ik nog meer boeken over snaartheorie, keek meer documentaires en surfte langer over het web. En uiteindelijk vond ik een theorie die paste bij wat ik ervan wilde:
Het ekpyrotische universum
De ekpyrotische theorie gaat ervan uit dat er naast de drie ruimtelijke dimensies die wij waar kunnen nemen er nog een vierde uitgerolde dimensie is. Daarin zweven een of meerdere driedimensionale branen. Een braan is een p-dimensionaal object, i.e. een 0-braan is een puntdeeltje, een 1-braan een lijn, een 2-braan een vlak, een 3-braan een volume etc. Ons universum zou zich dan in zo’n 3-braan bevinden.
Het idee achter de ekpyrotische theorie is dat ons universum ontstond door een botsing van twee van zulke branen. (‘Ekpyrotisch’ betekent dan ook iets als ‘geboren uit vuur’.) In tegenstelling tot de oerknaltheorie is er zodoende geen singulariteit (punt van oneindig klein volume en oneindige dichtheid) nodig aan het begin van het universum. De ekpyrotische theorie is een cyclisch model: er kunnen meerdere ‘oerknallen’ geweest zijn.
Wat het ekpyrotische universum zo interessant maakt, is de mogelijke aanwezigheid van andere branen. Mijn personage Kate speculeert dat magiërs en etherenergiemachines op de een of andere manier energie onttrekken aan zo’n ander braan (of aan de ruimte tussen twee branen). Hoe dat precies in zijn werk gaat, weet zij (en ook ik) niet precies. Aangezien gravitonen de enige krachtoverbrengende deeltjes zijn die zich tussen branen kunnen bewegen (ze zijn gesloten snaren en zitten dus niet zoals open snaren vast aan een braan), zou ik zeggen dat het iets met deze hypothetische deeltjes te maken moet hebben.
Volgens diezelfde logica zou het magiërsaura ook uit gesloten snaren moeten bestaan. Als je dit heel ver doorvoert, zou je eventueel kunnen stellen dat het eventuele tweede braan waaraan energie onttrokken wordt, het ‘hiernamaals’ is. Wellicht zou het bewustzijn of ziel (zoals besloten in iemands aura) dan uit gesloten snaren bestaan, die zowel aan een fysieke lichaam in ons braan gekoppeld kunnen zijn als aan een ‘etherisch lichaam’ in het andere braan. Na iemands dood wordt de verbinding met het fysieke lichaam dan verbroken en keert zijn/haar geest terug naar het andere braan. Binnen dit raamwerk zouden bijv. poltergeists zich, nadat de verbinding met hun fysieke lichaam verbroken wordt, hechten aan bijv. een voorwerp. Leander zou dan wellicht door de klap toen hij in het ‘zwarte gat’ sprong zowel de verbinding met zijn fysieke als zijn etherische lichaam kwijtgeraakt kunnen zijn en letterlijk ‘in het niets’ gezweefd hebben, in de vierdimensionale ruimte tussen de twee branen (‘Energy Space’ in Magnetar).
Laten we nu nog een stapje verder gaan en speculeren dat door energie te onttrekken aan het andere (‘etherische’) braan, de afstand tussen de twee branen kleiner wordt. Dit verklaart meteen waarom het bij langdurig gebruik van etherenergie steeds makkelijker wordt voor entiteiten van het andere braan om naar ons braan te komen. Deze gedachte heeft één buitengewoon verontrustende implicatie: als de twee branen elkaar raken, immers, treedt er een nieuwe ‘oerknal’ op. Etherenergie zou dus daadwerkelijk het universum kunnen vernietigen. Kleine maar: om de branen naar elkaar toe te trekken, zouden vast enorme hoeveelheden energie nodig zijn, veel meer dan betrokken is bij etherenergie. Wat dat betreft claim ik artistieke vrijheid.
Maar goed. Vooralsnog is de snaartheorie nog niet bewezen en recente (17 maart 2014) resultaten van metingen aan de polarisatie van kosmische achtergrondstraling (CMB) zouden de ekpyrotische theorie weleens onderuit kunnen halen. Hoe dan ook vond ik het erg leuk om te proberen een semi-plausibele natuurkundige verklaring te bedenken voor mijn magiesysteem.
Klik hier voor deel II: Etherenergie, magiërs en HSP’s!
October 25, 2014
Character files: Paul MacKenzie
October 19, 2014
NaNoWriMo
October 13, 2014
Cassie en aseksualiteit
September 26, 2014
De hertovering van de wereld
Het allereerste idee voor Magnetar, of eigenlijk zijn prequel, kreeg ik ergens in 2008 of 2009 tijdens een geschiedeniscollege waarin Max Weber en zijn ‘onttovering van de wereld‘ ter sprake kwamen. Ik dacht: ‘Goh, zou het niet leuk zijn om iets met de hértovering van de wereld te doen? Magie terugbrengen in de wereld?’
De ironie wil natuurlijk dat in plaats van de hértovering van de wereld, Magnetar in zekere zin juist de ultieme ónttovering van de wereld is. Magie keert dan wel terug in de wereld, maar als deel van de wetenschap en niet meer als iets overklaarbaars, iets mysterieus. Het is nu iets dat (grotendeels, althans) berekend kan worden. De ‘magie’ van magie is er een beetje af.
In de loop van 2009 en 2010 kristalliseerden de personages en de verhaallijn min of meer uit en schreef ik een paar duizend woorden aan losse scènes. Om redenen die ik me niet meer kan herinneren besloot ik om schrijven aan Magnetar (en niet het prequel Supernovae) tot een van mijn goede voornemens van 2011 te maken. Na twee woorden streepte ik het van de lijst; ik had er per slot van rekening ‘aan geschreven’. Begin 2012, echter, had ik een complete eerste versie in mijn handen!
Halverwege 2012 werd ik vervolgens door een kennis gewezen op de Luitingh Fantasy schrijfwedstrijd, waar Magnetar prima in leek te passen. Ik kwam terecht op het forum van Magic Tales, leerde veel leuke mensen kennen van wie ik veel geleerd heb (en nog steeds leer!) en herschreef Magnetar. Uiteindelijk wist mijn ‘sciencefiction met een vleugje fantasy en een scheutje romantiek’ de longlist te halen.
Inmiddels is Magnetar alweer een paar maandjes te koop via uitgeverij Zilverbron en heb ik na een aantal lezersreacties vandaag ook de eerste officiële recensie binnen. (Eh, YA zou ik het overigens niet willen noemen. Volgens mij zitten er daarvoor te veel seksscènes in?) Het is heel leuk om te zien hoe verschillende mensen verschillend reageren op mijn verhaal! Persoon 1 vond het begin doodsaai en had het er het liefst uit gegooid, terwijl anderen het begin juist het leukst vonden. Veel mensen vinden mijn personage Lysander ‘Luuk’ Janssen leuk en sympathiek, terwijl anderen (waaronder de recensent van Fantasywereld) hem maar niks vinden. En over het personage dat ik misschien nog wel het leukst vind om te schrijven, Paul MacKenzie, heb ik nu ook al meerdere malen gehoord dat mensen echt een hekel aan hem hadden. Mijn arme, onbegrepen schatje, haha. (Hoewel ik moet toegeven dat hij overkomt als een manipulatieve klootzak.) Wel gaaf dat mijn personages zo’n reactie op weten te roepen!
…en nu ga ik rap m’n haar een paar tinten donkerder verven. Morgen weer cosplayen als Gwen Cooper (Torchwood) op de fanclubdag van de Dutch Time Travellers’ Association! (En ja, de zin ‘Waarom moest toch iedereen — vrouw, man, alien — altijd als een blok voor haar broer vallen?’ op p. 281 is uiteraard een referentie aan Captain Jack Harkness uit Torchwood en Doctor Who. 
