Πολυχρόνης Κουτσάκης's Blog, page 23

Τα πρώτα κεφάλαια του "Δεν είσαι εδώ"

Όπως έγραψα την Τετάρτη, το "Δεν είσαι εδώ", το 3ο βιβλίο της αστυνομικής τριλογίας που ξεκίνησε με το "Καιρός για ήρωες" και συνεχίστηκε με το "Μια ανάσα μόνο", ολοκληρώθηκε και θα εκδοθεί τον Νοέμβριο από τις εκδόσεις Πατάκη.
Όσοι δεν θέλουν να περιμένουν, μπορούν να διαβάσουν τον πρόλογο και τα δύο πρώτα κεφάλαια του βιβλίου από σήμερα. Έτσι, θα ανακαλύψουν και μια πρώτη έκπληξη του βιβλίου: στα δύο προηγούμενα βιβλία όλη η αφήγηση γινόταν από τον Γιώργο Δάντη, τον πρωταγωνιστή.
Εδώ, τα πράγματα αλλάζουν λιγάκι.
Καλή ανάγνωση:
http://www.polychronis.com/Den_eisai_edo_prota_kefalaia.pdf

Μπόλικα, μπόλικα καλά νέα

Το πρώτο νέο το γνωρίζουν κάποιοι λίγοι φίλοι, αλλά και αυτοί όχι με λεπτομέρειες.Τα δικαιώματα για τα αστυνομικά μου μυθιστορήματα «Ιερά Οδός Μπλουζ» και “Baby Blue” αγοράστηκαν από τον εκδοτικό οίκο Bitter Lemon Press(https://www.bitterlemonpress.com/), με έδρα το Λονδίνο, και θα κυκλοφορήσουν ταυτόχρονα στην Αγγλία και στις ΗΠΑ. Το «Ιερά Οδός Μπλουζ» θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2017 και το “Baby Blue” στις αρχές του 2018. Ο εκδοτικός οίκος Bitter Lemon Press εξειδικεύεται στην έκδοση αστυνομικής λογοτεχνίας από όλο τον κόσμο και είναι μεγάλη μου τιμή που θα βρίσκομαι πια στην ίδια λογοτεχνική στέγη με εξαιρετικούς συγγραφείς, και ένα παραπάνω που ανάμεσά τους είναι ο Τονίνο Μπενακουίστα, ένας συγγραφέας που αγαπώ ιδιαίτερα. Βεβαίως, η πώληση των βιβλίων δεν θα είχε γίνει ποτέ χωρίς τον καταπληκτικό ατζέντη μου, Peter Buckman, ιδιοκτήτη του The Ampersand Agency. O Peter, μεταξύ πολλών τεράστιων επιτυχιών, είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε, εκπροσώπησε και πούλησε σε όλο τον κόσμο το “Slumdog Millionnaire”. Η ανακοίνωση για την έκδοση του «Ιερά Οδός Μπλουζ», που θα εκδοθεί στα αγγλικά με τίτλο “Athenian Blues”, βρίσκεται εδώ: http://www.theampersandagency.co.uk/news/story/spring-has-sprung
Πριν σας γράψω το δεύτερο νέο, θέλω αρχικά να ευχαριστήσω όλους, εφήβους και μεγαλύτερους, για το φοβερό πρήξιμο που μου κάνατε ρωτώντας με για το πότε θα εκδοθεί το τρίτο βιβλίο της αστυνομικής τριλογίας που ξεκίνησε με το «Καιρός για Ήρωες» και συνεχίστηκε με το «Μια ανάσα μόνο». Αλήθεια τώρα, ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σας για τα βιβλία. Να σας πω λοιπόν ότι το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της τριλογίας, με τίτλο «Δεν είσαι εδώ», μόλις ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε στις εκδόσεις Πατάκη.Να σας πω ακόμα ότι το βιβλίο θα εκδοθεί τον Νοέμβρη, και ελπίζω να σας συναντήσω σε κάποια από τις εκδηλώσεις που θα γίνουν γι’ αυτό.Και να κλείσω αυτό το δεύτερο νέο, ανακοινώνοντας ότι μεθαύριο Παρασκευή θα δημοσιεύσω εδώ στο blogτα 2 πρώτα κεφάλαια του καινούργιου βιβλίου.
Τελευταίο νέο, σχετικό με το πρώτο: το «Ιερά Οδός Μπλουζ» είναι ένα βιβλίο που άλλαξε την συγγραφική μου ζωή, αφού υλοποίησε την απόφασή μου να στραφώ κυρίως στην αστυνομική λογοτεχνία, την οποία τόσο αγαπώ. Όμως είναι και ένα βιβλίο που γράφτηκε το 2008 και το 2009, οπότε μιλάει για μια Ελλάδα που δεν υπάρχει πια. Αποφάσισα, σε συνεννόηση με τον ξένο εκδότη και τον ατζέντη μου, να αλλάξω δραστικά το βιβλίο, φέρνοντας την υπόθεσή του στην Ελλάδα του σήμερα. Και αφού έκανα τόσο μεγάλες αλλαγές, είπα να κάνω και μερικές ακόμα στην υπόθεση του βιβλίου. Και μετά μερικές ακόμα. Το αποτέλεσμα είναι ότι το βιβλίο έχει μεν κοινά κομμάτια με το «Ιερά Οδός Μπλουζ», αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι ένα καινούργιο βιβλίο.Αυτό το καινούργιο ουσιαστικά βιβλίο θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα από τον Πατάκη στις αρχές του 2017, ταυτόχρονα με την έκδοση του βιβλίου σε ΗΠΑ και Αγγλία.Ελπίζω να αρέσει πολύ σε όσους θα το διαβάσουν για πρώτη φορά, και να αρέσει πολύ περισσότερο από την παλιά του βερσιόν σε όσους έχουν διαβάσει και την έκδοση του 2010.

Παρά φύσιν, ναι

Μη σταματάς, Νίκο Φίλη, σ’ το έγραψα και τις προάλλες. Μην σταματάς να ενθουσιάζεις τα πλήθη. «Παρά φύσιν» μας είπε χθες ο υπουργός Παιδείας της Ελλάδας ότι είναι η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στο γυμνάσιο. Δηλαδή είναι παρά φύσιν να καταλαβαίνει ο έφηβος ότι η γλώσσα του δεν προέκυψε από το πουθενά, ως δια μαγείας, αλλά έρχεται πάμπλουτη από τα βάθη των αιώνων, και διατηρεί τις βάσεις της από τότε. Αυτό είναι παρά φύσιν. Δηλαδή είναι κατά την γνώμη του σοδομισμός των παιδιών.Ελπίζω να είναι πεντακάθαρο σε όλους αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα. Φροντίζουν ώστε από τον Σεπτέμβρη τα παιδιά του δημοτικού στην Ελλάδα να κάνουν μάθημα λιγότερες ώρες από τα παιδιά στην Ουγκάντα, σε πολλές άλλες χώρες της Αφρικής και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Θέλουν να καταργήσουν την επαφή των παιδιών με την ρίζα της γλώσσας.  Προσπάθησαν (μέσω του Μπαλτά) να εξαφανίσουν το αρχαίο θέατρο και κάθε ελληνικό στοιχείο από το Φεστιβάλ Αθηνών, φέρνοντας τον Φαμπρ. Πάλι μέσω του Μπαλτά δαιμονοποίησαν την αριστεία.Αυτό που στην ουσία συμβαίνει λοιπόν στην Ελλάδα, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη που αρέσει στον κ. Φίλη, είναι ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με προσωπική εντολή του πρωθυπουργού που βάζει τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις, υλοποιεί το όραμα του κ. Λιάκου. Με πολύ γρήγορες κινήσεις κάνει ότι μπορεί για να σταματήσουν οι Έλληνες να αισθάνονται ότι αποτελούν έθνος. Σύντομα θα εισάγουν, φαντάζομαι και κάποιο βιβλίο σαν της προστατευόμενης του κ. Λιάκου, κυρίας Ρεπούση, για να μας βοηθήσουν να ξεχάσουμε τη Μικρασιατική Καταστροφή και άλλες σφαγές που έχουμε υποστεί.Αν δεν έχεις γλώσσα και δεν έχεις ιστορία, είσαι απλώς κάποιος που τυχαία γεννήθηκε κάπου. Είσαι φτερό στον άνεμο. Κι αν είσαι φτερό στον άνεμο, ψάχνεις από κάπου να πιαστείς. Από έναν ινστρούχτορα. Καθοδηγητή. Που θα σου λέει τι θα κάνεις, κι εσύ, χωρίς γνώσεις ούτε στηρίγματα μέσα σου, θα το εκτελείς. Το όραμα μιας άρρωστης μειοψηφίας της ελληνικής αριστεράς γίνεται πραγματικότητα μπροστά στα μάτια μας.Μιλώντας πριν από λίγους μήνες με έναν Κρητικό που ζει στα ανατολικά του νησιού και έχει δεκαετίες αγώνων με την αριστερά, μου είχε πει: «τους περισσότερους από αυτούς που είναι τώρα στην κυβέρνηση τους ξέρω προσωπικά. Δεν ανήκουν ούτε στην τρίτη εθνική της αριστεράς και αρκετοί δεν είναι καν με τα σωστά τους. Κι όμως, αυτούς ψήφισε ο λαός για να τον κυβερνήσουν».Και ενώ συμβαίνει μπροστά μας η εθνοκάθαρση, η αντιπολίτευση, που νοιάζεται μόνο για τους τίτλους των εφημερίδων και των websites, ασχολείται με τους καινούργιους φόρους (που τους περισσότερους θα τους έβαζαν και οι ίδιοι) και με το πού ακριβώς καπνίζει ο κ. Πολάκης.Παρά φύσιν, ναι. Όλα όσα ζούμε και ετοιμαζόμαστε, παρακολουθώντας αμήχανοι, να ζήσουμε στη συνέχεια.

Δεν θέλουμε να σας στενοχωρήσουμε (απλώς)

Ξέρετε σε πόσο μεγάλη εκτίμηση έχω το φοβερό δίδυμο του υπουργείου Παιδείας, τον υπουργό κ. Φίλη και τον Πρόεδρο της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, κ. Λιάκο.Γι’ αυτό στενοχωριέμαι πολύ που θα τους στενοχωρήσω, σήμερα. Που θα τους ενημερώσω, δηλαδή, ότι πήγα χθες σε μια υπέροχη εκδήλωση στο Κέντρο Ελληνικής Κοινότητας του Περθ. Ότι μετά την έναρξη της εκδήλωσης από τον πρόεδρο της ελληνικής κοινότητας ακούστηκε ο εθνικός ύμνος, και αρκετοί Έλληνες γύρω μου ήταν βουρκωμένοι όταν τον άκουγαν. Ότι ακούστηκαν, από τα παιδιά και τους έφηβους/έφηβες Έλληνες της Αυστραλίας συγκλονιστικά τραγούδια για την γενοκτονία των Ποντίων, η οποία όπως πολύ καλά ξέρουμε από τις σχετικές δηλώσεις του κ. Φίλη, δεν συνέβη ποτέ. Ακούστηκαν ακόμα τραγούδια, ποιήματα και μικρά σκετς για την πτώση της Κωνσταντινούπολης (σαν χθες, πριν 563 χρόνια), για την μάχη της Κρήτης και για την εισβολή στην Κύπρο – ξέρετε, όλα αυτά τα απαράδεκτα εθνικιστικά πράγματα που τόσο στενοχωρούν τον κ. Λιάκο ώστε να βρίζει ως ψυχωτικούς και εθνικολαϊκιστές αυτούς που τα προμοτάρουν. Αφού βέβαια κατά τον κ. Λιάκο πατριωτισμός δεν υπάρχει, αυτό που αποκαλούν κάποιοι πατριωτισμό είναι λαϊκισμός, και πρέπει τα παιδιά στην Ελλάδα να αποκτούν μόνο ιστορική και όχι εθνική συνείδηση (έχει πολύ ενδιαφέρον να διαβάσετε το κείμενο του Στάθη Σταυρόπουλου, στο οποίο έχω αναφερθεί ξανά, για τον κ. Λιάκο: http://www.enikos.gr/stathis/356387,O-mentoras-kai-o-akoloy8os.html)Στο τέλος του φυλλαδίου με το πρόγραμμα της εκδήλωσης – εδώ θα σας στενοχωρήσω ακόμα πιο πολύ, κύριε Φίλη, κύριε Λιάκο – υπήρχε ο στίχος του Σεφέρη, από την «Σαλαμίνα της Κύπρος»:«Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε πώς έγινε τούτο το φονικό·Την αρπαγή, το δόλο, την ιδιοτέλεια, το στέγνωμα της αγάπης·Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε».Και – στο αποκορύφωμα του θράσους μας – ακούσαμε από μια έφηβη με μαγική φωνή το τραγούδι «Δεν σε φοβάμαι» της Μελίνας Ασλανίδου: https://www.youtube.com/watch?v=uOeQ00A2xIE
Ολοκληρώνοντας αυτή την μικρή ενημέρωση, να σας υποσχεθούμε, εδώ από το Περθ της Δυτικής Αυστραλίας, ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε απέναντι στην καταστροφή που κουβαλάτε οι δυο σας, απέναντι στην καταστροφή που είστε οι δυο σας, με όλα όσα λέτε και κάνετε, εις βάρος των παιδιών της χώρας.Η μοναδική Πόλη που έχει μείνει στην Ελλάδα είναι η παιδεία. Και μπορεί καμιά φορά οι οχτροί να μπαίνουν στην Πόλη, αλλά δεν κάθονται για πολύ.

Γνήσιος, καθαρός εμετός

Το σημερινό κείμενο δεν έχει ίχνος πλάκας, συγγνώμη.Θυμώνω συχνά, όπως ξέρετε όσοι διαβάζετε το ημερολόγιο, αλλά σπάνια νιώθω να τρέμω από οργή για κάτι που άκουσα. Σπάνια αναρωτιέμαι αν είχα μπροστά μου αυτόν που το είπε, αν θα μπορούσα να κρατηθώ στοιχειωδώς ευπρεπής.Για μια τέτοια περίπτωση γράφω σήμερα. Άφησα απέξω από το κείμενο της Δευτέρας το πιο εμετικό πράγμα που έχω ακούσει ποτέ να λέει πολιτικός τα τελευταία χρόνια. Φυσικά, και αυτό το είπε ο υπουργός Παιδείας της χώρας, ο Νίκος Φίλης. Ο «αριστερός».Απαντώντας στο θέμα που έχει δημιουργηθεί με την απαγόρευση να πηγαίνουν στο ολοήμερο δημοτικό τα παιδιά που δεν έχουν και τους δύο γονείς να εργάζονται, είπε:«Όποιο παιδί έχει δύο γονείς ανέργους – που ανεργία  σημαίνει σε πολλές περιπτώσεις μαύρη εργασία – με μια απλή δήλωση θα μπορεί ο γονιός να στέλνει το παιδί του στο σχολείο. Θα δεχόμαστε μια δήλωση ότι ‘κάνω δουλειές του ποδαριού’».Φανταστείτε το: Άντρες και γυναίκες που δουλεύουν ανασφάλιστοι/ανασφάλιστες για το μεροκάματο. Συχνά υπό άθλιες συνθήκες εργασίας, στην σημερινή Ελλάδα. Να πηγαίνουν στο σχολείο, στο γραφείο των δασκάλων. Να ζητάνε να υπογράψουν μια δήλωση. Να γράφουν «σας παρακαλώ να πάρετε το παιδί μου στο ολοήμερο δημοτικό, γιατί κάνω δουλειές του ποδαριού για να ζήσω». Να ταπεινώνονται.Εγώ το φαντάζομαι, από την στιγμή που άκουσα τον Νίκο Φίλη να το λέει. Λόγω τιμής, το φαντάζομαι και ανατριχιάζω. Μπορεί κανείς να κάνει διάφορες αναλύσεις για την ανακοίνωση. Να δει το θέμα πολιτικά, π.χ., και να σκεφτεί πού έχει βρεθεί αυτή η χώρα ώστε μερικές δεκαετίες μετά τις εξορίες στα ξερονήσια και τους εκβιασμούς που είχαν υποστεί για να κάνουν δηλώσεις μετάνοιας, έρχονται τώρα οι «αριστεροί» πια να απαιτήσουν άλλου τύπου δηλώσεις, από τους πιο αδύναμους ανθρώπους της κοινωνίας.Αλλά δεν με ενδιαφέρουν άλλες αναλύσεις. Έχει κολλήσει το μυαλό μου στην εικόνα του γονιού που υπογράφει αυτό το χαρτί.Και μετά από τόσα χρόνια και τόσους άθλιους πολιτικούς που έχουν περάσει από αυτή τη χώρα, δεν νομίζω ότι έχω σιχαθεί ποτέ κάποιον περισσότερο από αυτόν εδώ τον τύπο.    

Μην σταματάς να ενθουσιάζεις τα πλήθη

Αποκλείεται να μην θυμάστε τις δύσκολες στιγμές σας στο σχολείο. Ξέρετε, εκεί που τύχαινε ο καθηγητής να μας σηκώσει για μάθημα, ενώ δεν ήταν γαμώτο η σειρά μας, άλλος έπρεπε να εξεταστεί εκείνη τη μέρα με βάση τη σειρά στο μπλοκάκι του. Και φυσικά ήμασταν αδιάβαστοι, αφού δεν το περιμέναμε, και προσπαθώντας να απαντήσουμε λέγαμε μπούρδες, και μόλις καταλαβαίναμε πόσο λάθος ήταν αυτό που είπαμε, από το σχόλιο του καθηγητή, προσπαθούσαμε να καλύψουμε τις μπούρδες μας με ακόμα μεγαλύτερες μπούρδες στην προσπάθειά μας να πετύχουμε τυχαία την σωστή απάντηση. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι συμμαθητές μας που, επειδή δεν διάβαζαν ποτέ, είχαν αναγάγει τις μπαρούφες σε τέχνη, τις αμολούσαν και το διασκέδαζαν κι ας τους έβαζε τα κουλούρια ο καθηγητής. Γιατί τους άρεσε που ενθουσίαζαν την τάξη.Γι’ αυτό μ’ αρέσει ο υπουργός Παιδείας της χώρας μας, ο Νίκος ο Φίλης. Επειδή κάθε φορά που μιλάει με ταξιδεύει στα μαθητικά τα χρόνια.Βγαίνει να μιλήσει, πετάει την πρώτη κοτσανάρα, τρώει κράξιμο, και μετά αρχίζει να αμολάει την μία πατάτα μετά την άλλη, για να καλύψει την πρώτη.  Ανακοίνωσε, λοιπόν, τα καταστροφικά μέτρα για τα δημοτικά σχολεία της χώρας, με πρώτο-πρώτο την μείωση ωρών διδασκαλίας βασικών μαθημάτων. Έγινε χαμός με την απόφασή του. Τι έχει να μας πει για όλα αυτά; Η απάντησή του, στην Βουλή: «Μη μας πείτε τώρα ότι εάν κοπεί μία ώρα γυμναστικής στην έκτη δημοτικού ή ένα δευτερεύον μάθημα στην πέμπτη, υποβαθμίζεται το σχολείο. Κάθε άλλο. Αντιθέτως, ανεβάζουμε τον πήχη σε όλη την Ελλάδα, για την ποιότητα των μαθημάτων και των σχολείων».Τα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ μαθήματα που κόβει, ανεβάζοντας την ποιότητα: -  μία ώρα Πληροφορικής  σε τρίτη, τετάρτη, πέμπτη, έκτη δημοτικού. Λογικό, η Πληροφορική δεν χρειάζεται. Οι υπολογιστές είναι όργανα του κακού.-   μία ώρα Αγγλικών από όλες τις τάξεις. Λογικό, θα τα μάθουν στο φροντιστήριο. -  μία ώρα Ευέλικτης Ζώνης από όλες τις τάξεις, της ζώνης δηλαδή όπου συχνά τα παιδιά έκαναν μέχρι τώρα τις πιο δημιουργικές τους εργασίες στο σχολείο. Λογικό, δεν χρειαζόμαστε δημιουργικούς ανθρώπους, μπορεί να μεγαλώσουν και να κάνουν καριέρα, και όπως έγραψε και ο σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού του πρωθυπουργού κ. Καρανίκας, «η καριέρα είναι σαν τη χολέρα».- μία ώρα Ελληνικών από τις δύο πρώτες τάξεις του δημοτικού. Λογικό, τι χρειάζονται τα ελληνικά; Αφού τα μιλάνε στο σπίτι τους.-  μία ώρα Μουσικής από τις δύο πρώτες τάξεις και μία ώρα Θεατρικής Αγωγής σε πέμπτη και έκτη τάξη. Λογικό. Για τέχνες είμαστε τώρα; Εξάλλου, μουσική ξέρουμε καλά. Παίξαμε νταούλια και χόρεψαν οι αγορές σε όλο τον κόσμο.Αλλά, αγαπημένε αναγνώστη, ο Νίκος ο Φίλης δεν σταμάτησε εκεί γιατί όταν έχει ρέντα ο Νίκος ο Φίλης είναι ασυγκράτητος.Τον ρώτησαν ξανά, για το κόψιμο μιας ώρας μαθήματος καθημερινά από τα δημοτικά σχολεία της χώρας. Και τι είπε, λέτε, στο κανάλι της Βουλής, παίρνοντας το συμπονετικό-αγαπησιάρικο ύφος του; Είπε: «είναι επιλογή μας η μείωση των ωρών διδασκαλίας, όχι για οικονομικούς, αλλά για παιδαγωγικούς λόγους. Τα κουράζουμε τα παιδιά». Και τον ακούς, εσύ εκεί που κάθεσαι στον υπολογιστή σου, και σκέφτεσαι «τον είχα παρεξηγήσει μωρέ, αυτός είναι καλός, θέλει να φροντίσει το παιδί μου, να μην το κουράζει. Και είναι και υπουργός, θα ξέρει για να τα λέει αυτά, θα έχει μελέτες στην διάθεσή του, θα ξέρει τι συμβαίνει στα δημοτικά σχολεία στον υπόλοιπο κόσμο».Και κάνεις μια έρευνα στο δίκτυο. Σε ΗΠΑ, Καναδά, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Νορβηγία, Αυστραλία, Κίνα. Και βλέπεις πόσες ώρες κάνουν μάθημα και με πόση ώρα συνολικό διάλειμμα τα παιδιά σε όλο τον κόσμο. Και ανακαλύπτεις ότι οι τέσσερισήμισι ώρες (8:15-13:15 με μισή ώρα διάλειμμα αθροιστικά), που θα διδάσκονται από τον Σεπτέμβρη τα παιδιά στα ελληνικά δημοτικά σχολεία, είναι οι λιγότερες ώρες μαθήματος οπουδήποτε στον κόσμο.Και ξανακοιτάς την οθόνη σου, και βλέπεις την φάτσα του Νίκου του Φίλη να σε κοιτάζει. Και η πρώτη σου σκέψη είναι πως δεν έχεις λεφτά να αγοράσεις καινούργια οθόνη, αν την σπάσεις αυτήν.Η δεύτερη σκέψη σου είναι πως κάτι δεν πάει καλά. Πως ξαφνικά, μοιάζει να ανέλαβε το μέλλον των παιδιών σου ένας από τους συμμαθητές σου που δεν είχαν ιδέα ποτέ για τίποτα. Και το διασκεδάζει, όπως τότε. Του αρέσει να ενθουσιάζει τα πλήθη.   

Μικρή λίστα βραβείων του "Αναγνώστη"

Μόλις έμαθα ότι το "Μια ανάσα μόνο" είναι στην μικρή λίστα (short list) των βιβλίων για το βραβείο λογοτεχνικού βιβλίου για εφήβους του "Αναγνώστη": http://www.oanagnostis.gr/mikres-listes-vravion-tou-anagnosti/Είναι η δεύτερη φορά που το πολύ σημαντικό αυτό λογοτεχνικό περιοδικό μου κάνει την τιμή να έχει βιβλίο μου στην μικρή λίστα, αφού το ίδιο είχε συμβεί πριν 2 χρόνια και με το "Καιρός για Ήρωες".Ευχαριστώ πολύ.

Σύντροφε Ντόναλντ (μια επιστολή μόνο για πραγματικούς άντρες)

Σύντροφε Ντόναλντ,Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι είσαι ο μόνος στον οποίο μπορώ να απευθυνθώ αυτή την δύσκολη ώρα και να με καταλάβει.Ξέρεις ότι έχουμε εικονικά τις διαφορές μας, αφού εγώ δηλώνω αριστερός κι εσύ δεξιός, αλλά επίσης ξέρεις ότι αυτά τα δηλώνουμε απλώς για να έχουμε κάποιες σίγουρες ψήφους. Αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ βαθύτερα: η αγάπη για εξουσία και η απέχθεια για τις γυναίκες.Έχοντας βαθιά γνώση των σχετικών σου απόψεων, σου γράφω για να ζητήσω την αλληλεγγύη σου, ως πιθανού μελλοντικού προέδρου των ΗΠΑ, καθώς η Αριστερά (δηλαδή ΕΓΩ) στην χώρα μας βρίσκεται σε μια δύσκολη φάση, εξαιτίας μιας επιστολής που έστειλα πριν από τρία χρόνια. Τότε, σύντροφε, κάποιες βλαμμένες κακομοίρες υπάλληλοι της πρεσβείας της Βενεζουέλας διαμαρτυρήθηκαν επειδή ο πρέσβης τους φερόταν όπως αξίζει σε όλες τις γυναίκες. Δηλαδή τις χούφτωνε όποτε γούσταρε, τις ρωτούσε αν είναι υγρές ή στεγνές, εμφανιζόταν ημίγυμνος και απαιτούσε να του κάνουν μασάζ, προσπάθησε να βιάσει μία από αυτές και τις απειλούσε πως θα τις απολύσει όταν έφτασαν, οι σιχαμένες, στο σημείο να κάνουν και γραπτές καταγγελίες εις βάρος του. Όπως καταλαβαίνεις, λόγω των στενών μου σχέσεων με τον πρόεδρο Μαδούρο, έπρεπε να κάνω κάτι γι’ αυτό. Του έγραψα λοιπόν πως περίμενα την παρέμβασή του για το ζήτημα, αφού αν μαθευόταν οτιδήποτε τα συστημικά ΜΜΕ θα το εκμεταλλεύονταν για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα. Και πράγματι ο πρόεδρος Μαδούρο απέσυρε τον πρέσβη και φρόντισε ώστε ο καινούργιος πρέσβης να απολύσει τις καριόλες. Που στο κάτω-κάτω, τι τους είχε ζητήσει ο άνθρωπος; Να του κάθονται όποτε γουστάρει απλώς, κι αυτές έκαναν φασαρία. Τι φωνάζετε ρε; Όπως έχεις δηλώσει κι εσύ, σύντροφε Ντόναλντ, η πιο ωραία ατάκα σε ταινία είναι από το Pulp Fiction, εκεί όπου ένας τυπάς λέει στην γκόμενά του: «Σκύλα, ηρέμησε».Σύντροφε Ντόναλντ, ξέρω πως εσύ, που έχεις δεχτεί αντίστοιχες κατηγορίες στο παρελθόν για προσπάθεια βιασμού από κάποιες αγνώμονες γυναίκες, συμπεριλαμβανόμενης και της πρώην γυναίκας σου, θα με στηρίξεις τώρα που η επιστολή μου διέρρευσε στην δημοσιότητα. Θυμάμαι τις εμπνευσμένες δηλώσεις σου πως «δεν έχει σημασία τι γράφουν για σένα τα ΜΜΕ, αρκεί να έχεις δίπλα σου έναν νεαρό και όμορφο κώλο» και πως «στις γυναίκες πρέπει να φέρεσαι σαν τα σκατά». Όμως στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα αρκετοί οπισθοδρομικοί άνθρωποι που σκέφτονται τις μανάδες, τις αδερφές και τις γυναίκες τους ως ανθρώπινα όντα, και αυτό μπορεί να μου δημιουργήσει προβλήματα και να χάσω μερικές ψήφους.Σύντροφε Ντόναλντ,Είμαστε στην διάθεση σου και από την πλευρά μας θα πάρουμε κάθε θεσμική και πολιτική πρωτοβουλία ώστε να πραγματοποιηθεί μια επίσημη επίσκεψή σου εδώ, μόλις με το καλό εκλεγείς πρόεδρος. Μια τέτοια επίσκεψη θα αποδώσει σημαντικά οφέλη στους λαούς μας, αφού θα βοηθήσει να αναδειχθεί η δύναμη του πραγματικού αρσενικού και θα σταματήσουν οι συμπατριώτες μου να είναι φλώροι.Με συντροφικούς χαιρετισμούς αλληλεγγύης, δηλώνουμε και πάλι την απόλυτη στήριξή μας στον ελπιδοφόρο αγώνα σου και περιμένουμε τις ιδέες σου για να βγούμε από την καινούργια λούμπα που πέσαμε.Αλέξης ΤσίπραςΠρόεδρος ΣΥΡΙΖΑΠρωθυπουργός της Ελλάδας

Υ.Γ. Αν και η παραπάνω επιστολή δεν είναι αληθινή, η πραγματική επιστολή του κ. Τσίπρα στον κ. Μαδούρο, για το θέμα των γυναικών υπαλλήλων, δεν είναι λιγότερο ανατριχιαστική:  http://www.protothema.gr/politics/article/578536/to-maximou-uvrizei-adi-na-apada-giati-kalupse-ton-zoiro-presvi-tis-venezouelas-/

Για τον Παύλο

Αυτή η ιστορία δεν έχει χαρούμενο τέλος.Πριν από δέκα χρόνια, φρεσκοπαντρεμένοι, φύγαμε με την Δέσποινα για να ζήσουμε στον Καναδά. Στην πόλη που πήγαμε, το Χάμιλτον, λίγο έξω από το Τορόντο, γνωρίζαμε συνολικά ακριβώς μηδέν ανθρώπους.Μέσα στα επόμενα χρόνια, εκτός από τέσσερις καινούργιους φίλους στην ηλικία μας, γνωρίσαμε και δύο οικογένειες, μία καναδέζικη και μία ελληνική, που μας έβαλαν πολύ γρήγορα στο σπίτι τους, και μας έκαναν να νιώσουμε πολύ ζεστά.Δεν είναι εύκολο να καταλάβουν όλοι πόσο ανεκτίμητο είναι να βρεθούν άνθρωποι που θα σε φροντίσουν, που θα σε κάνουν να νιώθεις σιγουριά κοντά τους μέσα σε μια αχανή χώρα. Μπορούν να το καταλάβουν μόνο όσοι έχουν ζήσει πολύ μακριά από τον τόπο τους.Γρήγορα καταλάβαμε ότι, για την συγκεκριμένη ελληνική οικογένεια, το αγκάλιασμα που μας έκαναν δεν ήταν κάτι καινούργιο. Είχαν αγκαλιάσει έτσι και πολλούς άλλους Έλληνες που έρχονταν στο Χάμιλτον. Επειδή ο άντρας της οικογένειας ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο McMaster, φρόντιζε να καλεί στο σπίτι του, στις γιορτές, ακόμα και Έλληνες φοιτητές του, ώστε να μην νιώθουν μόνοι «χρονιάρες μέρες», να αισθάνονται την οικογενειακή θαλπωρή.Εκτός από το ανοιχτό του σπίτι και την ανοιχτή του καρδιά, φρόντιζε να κάνει και εξαιρετική, διεθνούς ακτινοβολίας ερευνητική δουλειά στο αντικείμενό του, όπου είχε αναγνωριστεί ως ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες στον Καναδά.Η ζωή αρκετές φορές δεν είναι δίκαιη για τους Ανθρώπους με Α κεφαλαίο. Την περασμένη Παρασκευή, μετά από χρόνια πάλης με μια ύπουλη αρρώστια που ελάχιστοι γνώριζαν πως είχε, ο φίλος μου έφυγε, πολύ νέος, πολύ πρόωρα.Παύλο Κανάρογλου, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ. Η αγάπη σου δεν πάει πουθενά, είναι μαζί μας.

Άλλη μια βιασμένη γενιά εφήβων

Ξεκινούν, λοιπόν, για μια ακόμα φορά οι πανελλήνιες εξετάσεις.
Και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός για μια ακόμα γενιά παιδιών που ένιωσαν την εφηβεία τους να βιάζεται από το αθλιότερο σύστημα εξετάσεων που υπάρχει στον κόσμο.
Και δεν υπάρχει κανένα ελληνικό κόμμα που να έχει πρόταση για κατάργηση των πανελληνίων - όχι κατάργησή τους για τις σχολές που κανείς δεν θέλει (αυτή είναι η εκπληκτικής γελοιότητας πρόταση της κυβέρνησης) αλλά κατάργηση συνολικά των πανελληνίων.
Τόσοι σύμβουλοι, σε όλα τα κόμματα, πληρώνονται λεφτά που πλέον ο μέσος Έλληνας δεν τολμάει ούτε να ονειρευτεί, και κανείς από όλους αυτούς τους τύπους δεν μπορεί να φανταστεί μια Ελλάδα με εφήβους που θα ζουν σαν παιδιά της ηλικίας τους. Που θα χαίρονται την ζωή τους, αντί να ζουν ως σκλάβοι σε γαλέρα.
Το έχω ξαναγράψει: χρειάζονται μόλις 4 βήματα για να καταργηθούν οι πανελλήνιες. Αλλά πριν τα 4 βήματα χρειάζεται να υπάρχει και αγάπη για τα παιδιά.
Τα 4 βήματα, για όποιον ενδιαφέρεται: http://polyk.blogspot.com.au/2015/09/2.html