Πολυχρόνης Κουτσάκης's Blog, page 14

Νέες κριτικές από ΗΠΑ και Αγγλία για το Αθηναϊκό Μπλουζ/New reviews (USA, UK) of Athenian Blues

Μετά την κριτική από το Publishers Weekly και το Kirkus Reviews, μόλις δημοσιεύτηκε και η κριτική από τα περιοδικά Library Journal (στις ΗΠΑ) και Crime Review (στην Αγγλία), για το Αθηναϊκό Μπλουζ. Το Library Journal γράφει ότι αυτό το σκοτεινό μυθιστόρημα θα τραβήξει τους οπαδούς της διεθνούς αστυνομικής λογοτεχνίας και το Crime Review ότι η μοναδική επιφύλαξη που έχει είναι ότι οι χαρακτήρες είναι πολύ συναρπαστικοί! Όλες οι κριτικές για το βιβλίο μέχρι σήμερα βρίσκονται στο website του εκδότη μου στην Αγγλία, BitterLemonPress:https://www.bitterlemonpress.com/blogs/press-reviews/athenian-blues-reviewsAfter the reviews by Publishers Weekly and Kirkus Reviews, another two reviews of Athenian Blues have just been published, by Library Journal in the USA and by Crime Review in the UK. Library Journal writes that “with a narrator on the wrong side of the law who admires film noir, this dark novel will attract fans of international crime fiction with an edge” and the reviewer of Crime Review writes that: “My only reservation is that the characters are a bit too exciting”.All the reviews of Athenian Blues can be found in the website of my publisher, Bitter Lemon Press:https://www.bitterlemonpress.com/blogs/press-reviews/athenian-blues-reviews

Η δεύτερη ευκαιρία - Φεβρουάριος 2017

Όπως είχα γράψει εδώ: (http://polyk.blogspot.com.au/2016/10/blog-post_26.html) αποφάσισα, 16 χρόνια μετά την πρώτη μου ποιητική συλλογή που είχε τίτλο «Ο Μυθοποιός», να δημοσιεύσω την 2η ποιητική μου συλλογή στο πολύ φιλόξενο λογοτεχνικό περιοδικό Fractal.Τα ποιήματα δημοσιεύονται σε τετράδες, και η τετράδα των ποιημάτων του Φεβρουαρίου δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες, εδώ: http://fractalart.gr/tessera-poiimata-tou-polichroni-koutsaki/
Για όσους θέλουν να διαβάσουν τα ποιήματα των προηγούμενων μηνών, τα links ακολουθούν.Οκτώβριος: http://fractalart.gr/koutsakis-poems/Νοέμβριος: http://fractalart.gr/koutsakis-4-poems/Δεκέμβριος: http://fractalart.gr/4-poems-polichronis-koutsakis/Ιανουάριος: http://fractalart.gr/polichronis-koutsakis-4-poems/

Δηλαδή, τι καλύτερο να περιμένει κανείς από την Φώφη;

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι η έκπληξη διαφόρων ανθρώπων από την δήλωση της Φώφης Γεννηματά: "Εμάς μας συμφέρει. Τη χώρα ίσως δεν θα συμφέρει. Δεν μπορεί όμως να είμαστε μονίμως εμείς η υπεύθυνη δύναμη, αυτοί που βάζουν το εθνικό συμφέρον πάνω από το παραταξιακό". Την δήλωση την έκανε σχολιάζοντας ότι αν οι εκλογές δεν βγάλουν αυτοδυναμία, εκείνη θα αρνηθεί να κάνει κυβέρνηση μόνο με την ΝΔ, και θα επιμείνει να μπει μέσα και ο ΣΥΡΙΖΑ – κι αν δεν τα βρουν, όπως είναι βέβαιο, ας γίνουν νέες εκλογές με απλή αναλογική, η οποία συμφέρει το κόμμα της, κι ας μην συμφέρει τη χώρα.Ξαναλέω, λοιπόν: πού είναι το περίεργο; Μιλάμε για μία αρχηγό κόμματος η οποία μόλις τελείωσε το πανεπιστήμιο προσελήφθη στην Εθνική Τράπεζα, στα 22 της, η οποία είναι παιδί του κομματικού σωλήνα στον οποίο προχώρησε λόγω του επωνύμου του πατέρα της και η οποία μας κοροϊδεύει κανονικά: συνταξιοδοτήθηκε από την Εθνική λόγω του σημαντικού προβλήματος που πέρασε με την υγεία της (ο λόγος που δεν πληρώνεται την σύνταξη είναι επειδή πληρώνεται ως βουλευτής) αλλά ξαφνικά μπορεί μια χαρά να δουλεύει όλη μέρα ως αρχηγός κόμματος, ενώ στην Εθνική δεν μπορούσε να δουλεύει. Προσοχή, δεν λέω ότι κακώς συνταξιοδοτούνται όσοι έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, λέω ότι αν με το καλό ξεπέρασε το πρόβλημά της θα μπορούσε μια χαρά να επιστρέψει στην δουλειά της, η οποία σίγουρα είχε λιγότερες απαιτήσεις από την δουλειά του αρχηγού κοινοβουλευτικού κόμματος.Με όλα τα παραπάνω δεδομένα, η δήλωσή της ότι είναι πρόθυμη να στείλει τη χώρα σε νέες εκλογές, αφού συμφέρει το κόμμα, είναι απολύτως αναμενόμενη.Όπως είχε γράψει ο Μανόλης Αναγνωστάκης: "Δεν έφταιγεν ο ίδιος. Τόσος ήτανε".

Μόνο σεξ, όχι Μαθηματικά – ο Κώστας ξέρει

Όσα θα διαβάσετε παρακάτω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κάποιου είδους «πειραγμένη» πλάκα που αποφάσισα να σας κάνω. Είναι αλήθεια.Νομίζατε ότι είναι νωρίς να μάθουν για τις έμφυλες ταυτότητες τα παιδιά στα Γυμνάσια, συζητώντας με τους καθηγητές τους για γκέι, τρανσέξουαλ, και για ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες στα 12 ή στα 13 τους;Νομίζατε λάθος. Διότι τα παιδιά είναι έτοιμα να συζητήσουν για τα θέματα αυτά σε ηλικία 5 και 6 ετών. Διότι η κυβέρνηση, με τον Κώστα τον Γαβρόγλου υπουργό Παιδείας, φέρνει ίδιας λογικής προγράμματα στα παιδιά του νηπιαγωγείου και της πρώτης δημοτικού. Και, ακριβώς όπως και στα γυμνάσια, υπεύθυνοι για να διδάξουν τα θέματα αυτά στα παιδιά είναι οι νηπιαγωγοί και οι δάσκαλοί τους – οι οποίοι δεν έχουν εκπαιδευτεί πουθενά για να εφαρμόζουν τέτοια προγράμματα, πόσο μάλλον σε τόσο τρυφερές ηλικίες, αλλά μην κολλάτε σε λεπτομέρειες. 
Λοιπόν, στα πλαίσια του νέου προγράμματος τα παιδιά των 5 και 6 ετών θα μιλάνε με τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους για την διαφορά του βιολογικού φύλου (sex) από το κοινωνικό φύλο (gender), ότι δηλαδή μπορεί να είσαι αγόρι αλλά να συμπεριφέρεσαι κοριτσίστικα, ή να είσαι κορίτσι αλλά να συμπεριφέρεσαι σαν αγόρι. Τα παιδιά των 5 και 6 ετών θα μιλάνε με τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους για την αναπαραγωγή, θα διδαχθούν από τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους την ονομασία των γεννητικών οργάνων (φανταστείτε τον χαβαλέ των 5χρονων και 6χρονων που θα ξεγυμνώνονται μετά το μάθημα για να δείχνουν στο διάλειμμα ο ένας στον άλλο τα γεννητικά του όργανα). Τα παιδιά των 5 και 6 ετών θα διδαχθούν από τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους πώς να φροντίζουν τα γεννητικά τους όργανα. Άλλωστε, όπως γράφει το εκτενές κείμενο του φωτισμένου προγράμματος του υπουργείου Παιδείας: «Τώρα μπορεί να ξεκινήσει μια σταδιακή διαφώτιση του παιδιού μέσα σ’ ένα όμορφο και υγιές κλίμα ερωτικής αγωγής στο σπίτι ή στο σχολείο». Τι καλύτερο από μια όμορφη ερωτική αγωγή στο 5χρονο παιδί σου από έναν νηπιαγωγό ή δάσκαλο που έτυχε να το αναλάβει.Τα παιδιά των 5 και 6 ετών θα πρέπει να μιλούν στους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους για την οικογένειά τους και για τις σχέσεις μέσα στην οικογένειά τους. Τα παιδιά των 5 και 6 ετών θα μάθουν από τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους (λες και οι άνθρωποι είναι ειδικοί) το ποια είναι η έννοια του «διαδικτυακού χώρου». Πόσο χρόνο θα έχουν για να τα διδαχθούν όλα αυτά; Εδώ είναι που η παράνοια συναντά την γελοιότητα και κάνουν απίθανη παρέα. Όλα όσα σας ανέφερα παραπάνω, και πολλά ακόμα, θα τα μάθουν τα παιδιά από τους νηπιαγωγούς και τους δασκάλους τους κάνοντας μάθημα δύο ώρες κάθε μήνα!! Δηλαδή μέσα σε 7-8 μαθήματα τα έχουμε ξεπετάξει τα εύκολα θεματάκια αυτά.Το πρόγραμμα αυτό έχει ήδη ξεκινήσει δειλά, μέσα στο 2016, σε κάποια σχολεία, επί υπουργίας Νίκου Φίλη – ναι, μιλάμε για τον άνθρωπο που κατάργησε από τα δημοτικά ώρες Πληροφορικής, Μαθηματικών και δημιουργικής δραστηριότητας, αλλά βρήκε ώρες και λεφτά για να διδάσκουν οι δάσκαλοι τα 5χρονα και τα 6χρονα πώς θα φροντίζουν τα γεννητικά τους όργανα. Και τώρα, επί υπουργίας Κώστα Γαβρόγλου, το πρόγραμμα μεγαλώνει, αναπτύσσεται, βγάζει φτερά.Θα μου πείτε, «αφού έχει ήδη ξεκινήσει σε κάποια σχολεία το πρόγραμμα, γιατί δεν έχει ξεσηκωθεί το σύμπαν;». Η απάντηση, όπως σε πολλά πράγματα σε αυτή τη ζωή, είναι στο μάρκετινγκ. Ενώ στο πρόγραμμα για τα Γυμνάσια δεν υπήρξε καλό μάρκετινγκ, στα δημοτικά το μάρκετινγκ ήταν εξαιρετικό. Το πρόγραμμα «πουλήθηκε» στους δασκάλους και στους νηπιαγωγούς ως πρόγραμμα για την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης. Ποιος εκπαιδευτικός θα πει πως δεν θέλει να βοηθήσει στην πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών; Ειδικά από τη στιγμή που, πολύ ευγενικά, το υπουργείο και οι υπεύθυνοι του προγράμματος ενημερώνουν τους δασκάλους πως θα τους κάνουν κάποια σεμινάρια για να το εφαρμόσουν το πρόγραμμα. Τα σεμινάρια γίνονται για να εμπεδώσεις γνώσεις που έχεις ή να χτίσεις πάνω σε ήδη υπάρχουσες γνώσεις, όχι για να μάθεις από το μηδέν πράγματα που δεν ξέρεις!!! Πόση κοροϊδία πια σε αυτή τη χώρα, εις βάρος των πιο αδύναμων. Άντε, με το καλό κι όποιος θέλει να γίνει γιατρός να πάει να κάνει 2-3 σεμινάρια και να αρχίσει τις εγχειρήσεις, τι χρειάζονται οι σπουδές και η εξειδίκευση; Αφήστε που το πρόγραμμα ΔΕΝ επικεντρώνεται στην πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης (να μάθει δηλαδή το παιδί ότι το σώμα του του ανήκει, να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ καλού και κακού μυστικού), αφού αυτό το θέμα είναι μόλις η τελευταία ενότητα του προγράμματος και βέβαια μέσα σε δυο ωρίτσες θα το ξεπετάξουμε και αυτό, αφού πρώτα έχουμε διδάξει στα παιδιά όλα όσα ανέφερα παραπάνω.Για όσους εξακολουθούν να μην με πιστεύουν, ορίστε το linkγια την πρώτη συνάντηση που έγινε για το πρόγραμμα αυτό στην Παλιόχωρα πριν λίγες μέρες, (http://flashnews.gr/post/302085/synanthsh-gonewn-sthn-palaioxwra-gia-th-seksoyalikh-agwgh-se-mikroys-mathhtes) και να η σελίδα για ολόκληρο το πρόγραμμα, που έχει τον πολύ κατάλληλο τίτλο «Παίζω με τον Φρίξο», αφού όταν το διαβάσετε θα φρίξετε: http://frixos.weebly.comΝα κλείσω λέγοντας δύο πράγματα: το πρώτο είναι ότι αντίστοιχα προγράμματα, από ειδικά εκπαιδευμένουςανθρώπους, έχουν ξεκινήσει να γίνονται πιλοτικά, μετά από σχεδιασμό πολλών ετών, σε κάποιες χώρες του δυτικού κόσμου. Για παράδειγμα, στην Αυστραλία υπάρχει ο εξειδικευμένος οργανισμός “Sex Education Australia” o οποίος παρέχει αντίστοιχα μαθήματα σε σχολεία. Όσα σχολεία επιλέγουν να συνεργαστούν με τους ειδικευμένους ανθρώπους του οργανισμού συνήθως οργανώνουν μαθήματα για την πέμπτη και την έκτη δημοτικού, ενώ ο οργανισμός δηλώνει πως δυνητικά θα μπορούσε να προσφέρει μαθήματα και σε τρίτη/τετάρτη δημοτικού. Παράλληλα, υπάρχει onlineβιβλιοθήκη για την διαρκή ενημέρωση των εξειδικευμένων στην σεξουαλική εκπαίδευση δασκάλων. Στην Αγγλία επίσης το βάρος της σεξουαλικής εκπαίδευσης στο δημοτικό πέφτει στην πέμπτη δημοτικού, όπου τα παιδιά μαθαίνουν για τις αλλαγές που θα γίνουν στο σώμα τους πολύ σύντομα, στην εφηβεία, καθώς και για την διαδικασία της αναπαραγωγής. Στην Ελλάδα, χωρίς να έχουμε εξειδικευμένους δασκάλους, θα ξεκινήσουμε την σεξουαλική εκπαίδευση των παιδιών πέντε χρόνια νωρίτερα από τις χώρες αυτές, γιατί είμαστε πρωτοπόροι.Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να ξεκουμπιστεί αυτή η κυβέρνηση αύριο το πρωί. Ότι δεν μπορεί να το επιτρέπει ούτε το μυαλό μας ούτε η καρδιά μας να είναι υπουργοί Παιδείας ο Φίλης και ο Γαβρόγλου, που επιβάλλουν αυτά τα προγράμματα στα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά και τα γυμνάσια με λογική «τσάτρα-πάτρα, κάντε το και ότι βγει» - και διατάζουν κι από πάνω (Γαβρόγλου, για τα γυμνάσια) ότι απαγορεύεται ο γονιός να αποσύρει το παιδί του από τα προγράμματα αυτά.Τα πράγματα είναι πολύ κρίσιμα, και ποτέ ξανά δεν ήταν τόσο επιτακτική η ανάγκη μαζικής αντίδρασης από τους γονείς. Να μην στείλουν τα παιδιά τους στα σχολεία όταν υλοποιούνται αυτά τα προγράμματα – να δούμε τι ποινές σκοπεύει ο κύριος Γαβρόγλου να επιβάλλει στα παιδιά και στους γονείς για την απουσία. Σαν να μην έφτανε η τεράστια ζημιά που έχουν κάνει στην οικονομία, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν βάλει στόχο τα παιδιά της χώρας και βαράνε σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης με κάθε τρόπο.  

Να ξέρουμε γιατί τον αγαπάμε

Πριν λίγες μέρες ήρθε στο email μου μια από τις πιο τιμητικές επιστολές που έχω λάβει στη ζωή μου. Με την επιστολή αυτή, μου ανακοινώθηκε ότι το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» αποφάσισε ομόφωνα να με αναγορεύσει σε εταίρο του ιδρύματος, στις 18 Μαρτίου, την ημέρα που συμπληρώνονται 81 χρόνια από τον θάνατο του Ελευθέριου Βενιζέλου. Αυτή είναι η ανώτατη τιμητική διάκριση που απονέμει το ίδρυμα, και η τιμή είναι εξίσου μεγάλη με την ευθύνη.Με αφορμή λοιπόν αυτή την μεγάλη τιμή που μου γίνεται, θέλω να πω τα εξής, τα οποία φυσικά είναι η δική μου και μόνο άποψη, δεν εκφράζουν το ίδρυμα: σε όλη την Ελλάδα, και στην Κρήτη ένα παραπάνω, έχει τύχει να συναντήσω ανθρώπους που δηλώνουν πως αγαπούν πολύ τον Βενιζέλο και πως θα ήθελαν πολύ να υπάρχει σήμερα ένας τέτοιος πολιτικός. Έλα όμως που κάποιοι εξ αυτών δηλώνουν ταυτόχρονα πόσο αντιπαθούν την Ευρώπη, πόσο θέλουν να «απελευθερωθούμε» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να είμαστε μόνοι μας.Να εξηγήσω κάτι, για όσους δεν το γνωρίζουν. Τον Βενιζέλο οι πολιτικοί του αντίπαλοι μια ζωή τον φώναζαν προδότη. Και όσο περισσότερο δικαιωνόταν από τις επιλογές του, τόσο περισσότερο λυσσούσαν. Μεγάλωνε την Ελλάδα- τον φώναζαν προδότη. Έσωζε περισσότερα απ’ ότι περίμενε κανείς ποτέ να σωθούν στην Λωζάννη, τον φώναζαν προδότη. Έκανε μια καταπληκτική τελευταία τετραετία παρά τα συντρίμμια της χώρας, το 1928-1932, τον φώναζαν προδότη. Τι είχαν να του προσάψουν; Ότι ο Βενιζέλος δεν ήθελε ΠΟΤΕ να τα σπάσει με τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης. Και γιατί δεν ήθελε να τα σπάσει; Επειδή κατανοούσε τα τεράστια προβλήματα της πατρίδας του και το μικρό της μέγεθος, το οποίο ο ίδιος ήθελε να μεγαλώσει. Ακόμα και ως επαναστάτης στην Κρήτη, πάντα διαπραγματευόταν στο παρασκήνιο με τους Ευρωπαίους μια καλύτερη συμφωνία για την πατρίδα του. Μια συμφωνία στα πλαίσια της οποίας θα ξανασυνεργαζόταν με τους ισχυρούς, αντί να θέλει την απομόνωση. Μετά, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, κατηγορήθηκε πάρα πολύ για τις στενές του φιλικές σχέσεις με τους αρχηγούς των κρατών της Αντάντ. Αυτές τις σχέσεις δηλαδή, που μαζί με την προσωπική του πειθώ, διορατικότητα, τρομερή προετοιμασία αλλά και ρίσκο οδηγούσαν στο να μεγαλώνει διαρκώς την Ελλάδα. Εσείς που δηλώνετε ότι τον αγαπάτε, δεν μπορείτε λοιπόν σήμερα να θέλετε να τα «σπάσει» η Ελλάδα με την Ευρώπη. Ναι, οι πολιτικοί που δηλώνουν υπέρ της Ευρώπης δεν σας γεμίζουν το μάτι (ούτε και μένα, οι περισσότεροι). Αλλά έλλειμμα σπουδαίων πολιτικών υπάρχει στις μέρες μας παγκοσμίως, και έλλειμμα πολιτικών υπήρχε και όταν ανέλαβε ο Βενιζέλος – είχε τότε την τύχη η Ελλάδα να υπάρχει αυτός ο άνθρωπος στην Κρήτη και να μην έχει αναμιχθεί στην ελληνική πολιτική σκηνή, οπότε να μην τον σιχαίνεται ο λαός όπως σιχαινόταν τους παλιούς πολιτικούς. Ναι, η Ευρώπη σήμερα είναι ιδιαίτερα προβληματική, λόγω του τρόπου που ασκούν εξουσία οι ισχυροί της ηπείρου μας. Αλλά αυτό, όσο αληθινό κι αν είναι, ακούγεται αστείο για όποιον γνωρίζει την Ιστορία. Πριν 100 χρόνια, την εποχή του Βενιζέλου, οι συμπεριφορές των ισχυρών ήταν απείρως χειρότερες, τα παιχνίδια πολύ πιο κυνικά.Οπότε, όποιος τον αγαπάει και τον θαυμάζει, θέλει να μείνουμε οπωσδήποτε στην Ευρώπη – και να βρούμε τους ανθρώπους, μέσα στην χώρα μας, που θα αλλάξουν τις ισορροπίες εντός και εκτός Ελλάδος ώστε η χώρα να φύγει προς τα μπροστά.Οι κραυγές ενάντια στην Ευρώπη, αν οδηγήσουν κάποια στιγμή στην ρήξη, το μόνο που μπορούν να καταφέρουν είναι αυτό που κατάφεραν και εκατό χρόνια πριν: μια τεράστια καταστροφή.

Με λένε Κώστα Γαβρόγλου και το παιδί σου μου ανήκει

Εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, μάθε το: το παιδί σου δεν σου ανήκει. Θυμάσαι που ο πατέρας του Καζαντζάκη είχε πει στον δάσκαλο: «το κρέας δικό σου, τα κόκαλα δικά μου;». Ε, τώρα πια δεν σου ανήκουν ούτε τα κόκαλα του παιδιού σου, με την έννοια του εσωτερικού κόσμου του παιδιού. Το παιδί σου ανήκει απολύτως και ολοκληρωτικά στον Κώστα τον Γαβρόγλου. Τον υπουργό Παιδείας μας, ντε. Που ΔΕΝ εξελέγη με ψήφο – εξελέγη χαριστικά, όπως όλοι οι βουλευτές Επικρατείας. Και έγινε υπουργός σε μια κυβέρνηση που αντιστοιχεί στο 20% του ελληνικού λαού (40% πήραν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις εκλογές, και ψήφισαν οι μισοί Έλληνες). Όμως τα παραπάνω δεν τον εμποδίζουν να αισθάνεται παντοδύναμος, ώστε να εφαρμόσει στα Γυμνάσια της χώρας την θεματική εβδομάδα για τις έμφυλες ταυτότητες. Για την οποία νίπτει τας χείρας του από τη μια μεριά, αφού δηλώνει πως «το πρόγραμμα το είχε επεξεργαστεί η προηγούμενη ηγεσία» αλλά ταυτόχρονα λέει πως ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οποιοσδήποτε γονιός να αποσύρει το παιδί του, ακόμα κι αν ο γονιός κρίνει ότι το 12χρονο ή 13χρονο παιδί δεν είναι έτοιμο να συζητήσει για γκέι και τρανσέξουαλ ταυτότητες ή ακόμα και για ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες με τον καθηγητή του ο οποίος ΔΕΝ είναι εξειδικευμένος για αυτή τη συζήτηση. «Κανένας γονέας δεν θα μπορεί να αποσύρει τα παιδιά του», δήλωσε στη Βουλή ο υπουργός, γιατί εξουσία είναι αυτή κι όταν την πάρεις στα χέρια σου αρχίζεις να διατάζεις. Κι όσο για την έλλειψη εξειδίκευσης στους εκπαιδευτικούς όλης της χώρας (φανταστείτε αυτή τη συζήτηση για τις έμφυλες ταυτότητες μεταξύ καθηγητών και παιδιών σε κάθε πόλη, κωμόπολη και χωριό) ο κύριος Γαβρόγλου δήλωσε το εξής αμίμητο: «Έχουμε εξαιρετικές ενδείξεις από τους εκπαιδευτικούς που έχουν πάρει το πρόγραμμα στην πλάτη τους».Ε τότε, εντάξει, βρε, γιατί δεν μας το έλεγες τόση ώρα; Αφού έχετε εξαιρετικές ενδείξεις (ούτε καν αποδείξεις, αφού δεν έχουν γίνει πιλοτικές εφαρμογές του προγράμματος) από κάποιους λίγους εκπαιδευτικούς, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Άντε, ορμήστε στα παιδιά όλης της χώρας, να δούμε αν το πείραμά σας θα πετύχει. Εξάλλου, τα παιδιά μας σας ανήκουν κύριε υπουργέ, πάρτε τα, κάντε τα ότι γουστάρετε.Στην ίδια ομιλία του, ο υπουργός δήλωσε πως θα καταργηθούν οι πανελλήνιες και πως πρέπει «να δούμε πώς σιγά - σιγά θα εισάγονται οι φοιτητές στα Πανεπιστήμια με το βαθμό του Απολυτηρίου». Παρόλο που όντως οι πανελλήνιες πρέπει να καταργηθούν, αυτό που πάει να εφαρμόσει ο Γαβρόγλου, συνεχίζοντας το έργο του Φίλη, είναι ένα έγκλημα που κάνει την θεματική εβδομάδα να μοιάζει με παρανυχίδα. Όπως είχα γράψει και εδώ, όταν το ανακοίνωσε ο Φίλης (http://polyk.blogspot.com.au/2016/10/blog-post_6.html) αυτό σημαίνει ότι πλέον οι καθηγητές του λυκείου, είτε το θέλουν οι ίδιοι είτε όχι, αποκτούν απόλυτη εξουσία πάνω στα παιδιά μας. Από τον προφορικό βαθμό που θα τους βάζουν και θα έχει βάρος περίπου 10% για να μπουν στο πανεπιστήμιο, θα εξαρτάται το αν θα μπαίνει το παιδί στην σχολή που θέλει ή όχι. Βέβαια ο Γαβρόγλου λέει πως θέλει να κρατήσει το αδιάβλητο της διαδικασίας, μόνο που ξεχνάει να αναφέρει έστω και μία ιδέα για το πώς είναι δυνατόν να το πετύχει αυτό.Θα μου πείτε, τι τον νοιάζει; Οι αλλαγές που προανήγγειλε για τις πανελλήνιες – χωρίς να έχει πετύχει συμφωνία με την αντιπολίτευση γι’ αυτές – υποτίθεται ότι θα εφαρμοστούν από το 2020. Σιγά μην είναι ο ίδιος υπουργός Παιδείας μέχρι τότε – οπότε, ας κάνει το κομμάτι του, τρελαίνοντας με τις αλλαγές παιδιά και γονείς που θα ζουν μέσα στην ανασφάλεια, και βλέπουμε η επόμενη κυβέρνηση και ο επόμενος υπουργός τι θα αποφασίσει.Υπουργοί Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, στα δύο χρόνια εξουσίας: Μπαλτάς, Φίλης, Γαβρόγλου. Αδύνατον να αποφασίσεις ποιος ήταν χειρότερος από τον άλλο. Αδύνατον να πιστέψεις πόσο αυτή η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη, με κάθε τρόπο, να τσακίσει την ήδη καταπληγωμένη (όταν ανέλαβε την εξουσία) Παιδεία της χώρας.

Κριτική του Publishers Weekly για το Αθηναϊκό Μπλουζ - Review of Athenian Blues by Publishers Weekly

Μετά την κριτική από το Kirkus Reviews, μόλις δημοσιεύτηκε και η κριτική από το PublishersWeekly, για το Αθηναϊκό Μπλουζ, που εκδίδεται σε δύο μήνες στις ΗΠΑ (και κυκλοφορεί ήδη στην Αγγλία). Το PublishersWeeklyεκδίδεται από το 1872, και είναι ίσως το γνωστότερο εβδομαδιαίο περιοδικό λογοτεχνίας που απευθύνεται σε εκδότες, ατζέντηδες βιβλίων, βιβλιοθηκονόμους, συγγραφείς και εστιάζει σε κριτικές βιβλίων. Και τα δύο περιοδικά (Publishers Weekly και KirkusReviews) τα διάβαζα επί χρόνια, για να ενημερώνομαι για τα νέα βιβλία που κυκλοφορούν στην Αμερική. Είναι ιδιαίτερα τιμητικό να βλέπω το βιβλίο μου σε αυτά, και βέβαια ακόμα πιο τιμητικό το να διαβάζω τόσο καλά λόγια όπως αυτά που μόλις έγραψε το PublishersWeekly, που καταλήγει γράφοντας ότι οι φίλοι των νουάρ μυθιστορημάτων θα ανυπομονούν για το 2ο βιβλίο της σειράς.After being reviewed from Kirkus Reviews, Athenian Blues has now also been reviewed by Publishers Weekly, the American news magazine for publishers, literary agents, librarians and authors that has been in circulation since 1872. I had been reading both magazines for years, to find out about the new books that were about to be published, so it is truly an honor to see my book reviewed by them, and even more to read such a nice review as the one that Publishers Weekly wrote:http://www.publishersweekly.com/978-1-908524-76-8

H ευγένεια στον άνθρωπο είναι μεγάλο πράγμα

Ο Νίκος ο Φίλης στο υπουργείο Παιδείας ήταν ένας προφανής στόχος. Ένας άνθρωπος που ήταν αστοιχείωτος εντελώς – όχι μόνο λόγω έλλειψης πανεπιστημιακής μόρφωσης αλλά και λόγω έλλειψης γνώσεων περί εκπαίδευσης – και είχε και το θράσος να ξεστομίζει τερατώδη πράγματα, όπως π.χ. ότι κόβει ώρες διδασκαλίας από τα δημοτικά σχολεία της χώρας επειδή «τα κουράζουμε τα παιδιά» - με συνέπεια τα παιδιά στην Ελλάδα, σήμερα, να κάνουν λιγότερες ώρες μάθημα από οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο, συμπεριλαμβανόμενων των χωρών της Αφρικής. Ή ότι η διδασκαλία των Αρχαίων στα σχολεία είναι «παρά φύσιν». Στην πραγματικότητα, τις περισσότερες αποφάσεις τις έπαιρνε όπως έχω ξαναγράψει ο Αντώνης Λιάκος και η παρέα του, που πιστεύουν στην εξαφάνιση κάθε εθνικής ταυτότητας στην Ελλάδα, και ο Φίλης απλώς τις εφάρμοζε εμφανίζοντάς τις ως δικές του. Το θράσος και η άγνοια έκαναν τον Φίλη στόχο, και ο μάστορας στα επικοινωνιακά παιχνίδια (και σε τίποτα άλλο, απολύτως) αιώνιος συνδικαλιστής και πρωθυπουργός της χώρας Αλέξης Τσίπρας τον αντικατέστησε με έναν ευγενικό, χαμογελαστό, μορφωμένο καθηγητή πανεπιστημίου, τον Κώστα Γαβρόγλου.Και τι άλλαξε επί της ουσίας; Μήπως αυξήθηκαν οι ώρες διδασκαλίας στο δημοτικό, ή αποφασίστηκε να μην μειωθούν οι ώρες των Αρχαίων; Τίποτα δεν άλλαξε εκτός από την εικόνα του υπουργού, που έχει ένα προσεκτικό στιλ ακαδημαϊκού ώστε να μην προσφέρεται για μαζική επίθεση, όπως ο Φίλης. Όλα τα άλλα έμειναν ακριβώς τα ίδια. Το πρόγραμμα που είχε ορίσει ο Λιάκος με τον Φίλη συνεχίζεται κανονικότατα – μόνο το κόψιμο της Αντιγόνης από τα σχολεία μάλλον δεν θα γίνει, λόγω του κραξίματος που έφαγαν. Και, σε αντίθεση με το θράσος του Φίλη, έρχεται ο νέος υπουργός πολύ πιο ευγενικά και χαμογελαστά και μας εξηγεί ότι όσα απίστευτα εφαρμόζουν είναι πολύ-πολύ λογικά.Μας εξήγησε, για παράδειγμα, με πολύ καλλιεργημένο τρόπο, ότι η θεματική εβδομάδα για τις έμφυλες ταυτότητες θα γίνει στα Γυμνάσια επειδή υπάρχουν πολλές εγκυμοσύνες 4-5 χρόνια μετά, στην 3η Λυκείου!!! (http://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/gavrogloy-ehoyme-para-polles-egkymosynes-meta-tis-penthimeres-ekdromes).Και μας εξήγησε ακόμα, χωρίς να κοκκινίσει, ότι «Πρέπει πια να αρχίσουμε να αποδραματοποιούμε το θέμα των πανελληνίων εξετάσεων. Δεν θεωρώ ότι προκαλείται κάποιο σοβαρό πρόβλημα»(http://www.alfavita.gr/arthron/ekpaideysi/gavrogloy-gia-panelladikes-den-yparhei-ekpaideytiko-systima-horis-exetaseis-na)Ίσως να έχει παρατηρήσει ο κ. Γαβρόγλου, αν ζει σε αυτή τη χώρα και σε αυτόν τον πλανήτη, ότι οι πανελλήνιες βιάζουν εδώ και 4 δεκαετίες τους εφήβους της χώρας. Τους στερούν την παιδική/εφηβική τους ηλικία, τους γεμίζουν άγχη και κόμπλεξ τα οποία τα βγάζουν όταν μπαίνουν στο πανεπιστήμιο – και πάρα πολλοί φοιτητές χάνουν την μπάλα εκεί, διότι το μόνο που θέλουν είναι να ξεσπάσουν, τώρα που ζουν μόνοι τους, από την καταπίεση τόσων χρόνων. Και ξέρει, και ο υπουργός και όλο το παρεάκι του – όπως και τα παρεάκια όλων των προηγούμενων υπουργών, άλλων κομμάτων, ότι η μόνη λύση για τις πανελλήνιες είναι να καταργηθούν εντελώς (να πώς μπορεί να γίνει αυτό: http://polyk.blogspot.com.au/2015/09/2.html), να παίρνουν τα παιδιά απολυτήριο Λυκείου και να πηγαίνουν οι υποψήφιοι φοιτητές να εξετάζονται σε όποιο πανεπιστημιακό τμήμα θέλουν να μπουν, από το ίδιο το πανεπιστήμιο.Όμως αυτό θα σημαίνει αυτονόμηση των πανεπιστημίων – κάτι που το υπουργείο δεν θέλει με τίποτα, γιατί θα χάσει εξουσία – καθώς και κλείσιμο όσων πανεπιστημιακών τμημάτων δεν έχουν ζήτηση, κάτι που επίσης το υπουργείο δεν θέλει, γιατί φοβάται το πολιτικό κόστος από όσους θα χάσουν ενοίκια, όταν μειωθούν οι φοιτητές στην πόλη τους. Οπότε, ας συνεχίσουμε να βιάζουμε τους εφήβους. Ας «αποδραματοποιήσουμε» όπως μας λέει ο υπουργός το θέμα των πανελληνίων εξετάσεων. Δεν είναι δα και τίποτα σπουδαίο.Α, και ας φερόμαστε με το γάντι στον καινούργιο υπουργό, που είναι ακαδημαϊκός, και καλλιεργημένος, άρα πρέπει να τον σεβόμαστε περισσότερο, έτσι δεν είναι; Όλοι οι ακαδημαϊκοί χρήζουν ιδιαίτερου σεβασμού, άλλωστε, μόνο και μόνο επειδή είναι ακαδημαϊκοί. Έχουν και το κατάλληλο στιλ ώστε να τους σεβόμαστε.

Η αλήθεια που απελευθερώνει

Είμαι ανάμεσα σ’ εκείνους που πιστεύουν πως όσο σπουδαία ήταν η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο λάθος ήταν η ένταξή της στο ευρώ – όχι επειδή η ένταξη στο ευρώ ήταν κάτι κακό από μόνη της, αλλά γιατί μια χώρα σαν την Ελλάδα, με τους συγκεκριμένους πολιτικούς και την συγκεκριμένη κουλτούρα ψηφοφόρων που είχε καλλιεργηθεί επί δεκαετίες, ήταν λογικό να οδηγηθεί εντός ευρώ στην καταστροφή.Είναι άλλο όμως το να αναγνωρίζουμε το λάθος που έγινε πριν 17 χρόνια, και άλλο το να λέμε να πάμε στην δραχμή σήμερα, όπως πολύ εύκολα ακούω κατά διαστήματα από γνωστούς και φίλους – μάλιστα είδα σε πρόσφατη δημοσκόπηση ότι οι υπέρμαχοι της δραχμής είναι στο 31%.Για το θέμα αυτό τοποθετήθηκαν τις τελευταίες δύο μόλις μέρες τρεις γνωστοί άνθρωποι και πρόσφατα ένας τέταρτος, που ο καθένας έχει διαφορετική γνώμη από τους υπόλοιπους για το αν πρέπει ή όχι να μείνει η χώρα στο ευρώ. Και επειδή και οι τέσσερις ήταν ειλικρινείς, παρά τις διαφορετικές τους απόψεις, είπαν με τον τρόπο τους όλοι το ίδιο: το πώς δηλαδή θα είναι η χώρα αν βγει από το ευρώ.Είπε, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης (που θέλει να ανοίξει η συζήτηση για την δραχμή): «είχαμε δραχμή και πριν το ευρώ… Το 1910, το 1912, 1930, το 1960 κάτι έκανε μια χώρα, κάπως ζούσαμε, ζούσαμε και σε άλλες περιόδους».Είπε, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Σεβαστάκης (που δεν θέλει ούτε να ακούει για δραχμή): «η βίαιη υποτίμηση της οικονομικής σου ταυτότητας, θα είναι καταστροφή και η χώρα, ούσα τόσα χρόνια μέσα στην ΕΕ, δεν έχει κανένα μηχανισμό διαφορετικής μηχανικής άρθρωσης από αυτόν που συναρτάται με την ΕΕ. Τελεία και παύλα. Δεν έχουμε διατροφική αυτάρκεια, δεν έχουμε κανένα μηχανισμό οργάνωσης συναλλαγματικών ισοτιμιών, η οικονομία μας είναι βαθιά συνδεδεμένη με την οικονομία της Ευρωζώνης».Έγραψε, μεταξύ άλλων, ο Χάρρυ Κλυνν, που είναι φανατικά υπέρ της επιστροφής στην δραχμή: «Θα σταματήσουμε να εισάγουμε αυτοκίνητα, γάλα, τυριά και βούτυρο, κινητά, τηλεοράσεις, υπολογιστές και τα χίλια δυο ηλίθια γκάτζετ που στραβώνουν τον κόσμο, κονσέρβες, κέικ, ζαμπονάκια, εκατοντάδες είδη καπνού, πούρων και άλλων δηλητηρίων, εκατοντάδες είδη από οινοπνευματώδη ποτά, θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα δεκάδες είδη ξένων γλυκών και σοκολατοειδών που στέλνουν τα λεφτά μας στο εξωτερικό και την χοληστερίνη στα ύψη, θα σταματήσουμε να εισάγουμε ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια, και πληθώρα από άχρηστα είδη για το σπίτι.Ας επιστρέψουμε στην εποχή του ’60. Ας περπατήσουμε και πάλι ήσυχοι στον άδειο δρόμο. Ας κοιμηθούμε το βράδυ χωρίς να ξυπνάμε από τον κάθε αργόσχολο ηλίθιο που τριγυρνάει με το αμάξι ακούγοντας τουρκογύφτικα καψουρολαϊκά ή χαζά ραπ στην διαπασών. Ας φάμε λιγότερο και ας χάσουμε το υπέρβαρο λίπος μας. Ας κάνουμε πάλι γιορτές-ρεφενέ. Ας ξανακάνουμε αληθινούς φίλους, αντί για τους ηλεκτρονικούς που έχουμε σήμερα».Έγραψε μεταξύ άλλων, ο εξαιρετικός δημοσιογράφος Γιώργος Παπαδόπουλος-Τετράδης (ο «Καιρός» της παλιάς Ελευθεροτυπίας, για όσους την θυμούνται), το εξής, σε επιστολή του προς τον Νίκο Ξυδάκη:«Η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα έχει συγκεκριμένες βαρύτατες επιπτώσεις στο λαό αποκλειστικά και μάλιστα στα πιο ασθενή του στρώματα. Τα οποία θα άξιζε ΙΣΩΣ τον κόπο να τα υποστεί για να βγει πιο σύντομα στην επιφάνεια υπό μερικές προϋποθέσεις: Να έχει προετοιμαστεί με εξονυχιστική πληροφόρηση για το τι θα τραβήξει για τουλάχιστον τρία με τέσσερα χρόνια. Να έχει συμφωνήσει για την Κατοχική πείνα που θα περάσει. Να ξέρει ότι το χρέος του που είναι σε ευρώ θα το πληρώνει σε δραχμές επί 200 χρόνια, ακόμα κι αν κάνει στάση πληρωμών! Να στηρίξουν τη δραχμή οι δανειστές του Ευρωπαίοι και Αμερικανοί!! Όλα τα νομίσματα κάπου εντάσσονται.Αλλά, είναι έτοιμος να τρέφεται με κουπόνια, να ψάχνει τη βενζίνη και το πετρέλαιο με μπιτόνια σε ουρές χιλιομέτρων, να ξανανάψει ξυλόσομπα και να γυρίσει στα χωράφια των παππούδων του για να παράξει προϊόντα, αν δεν βρει δουλειά στις ξένες και ελληνικές εταιρίες με δουλειά 12ωρο για λίγες δραχμές και χωρίς κανένα δικαίωμα, α λα δεκαετία του ’50 και να είναι η όποια περιουσία του σε δραχμές ενώ των Βούλγαρων πχ σε ευρώ; Και να το κάνει για λίγα χρόνια; Η απάντηση είναι ΟΧΙ Νίκο. Ο λαός δεν είναι προετοιμασμένος από κανέναν γι αυτό. Και δεν το θέλει κιόλας».Ανεξάρτητα με την άποψη του καθενός από τους τέσσερις, ένα πράγμα είναι πεντακάθαρο, σε ένα συμφωνούν και οι τέσσερις – το λένε άλλωστε και όλοι οι οικονομολόγοι που δεν έχουν ιδεολογικές παρωπίδες: επιστροφή στην δραχμή για την Ελλάδα σημαίνει επιστροφή 60, 70 ή και 100 χρόνια πίσω. Χωρίς ούτε τα στοιχειώδη – με το ζόρι θα επιβιώσουν, όσοι τα καταφέρουν, σε συνθήκες που έζησαν μόνο οι σημερινοί 80άρηδες, μετά την κατοχή.Φυσικά, δεν συζητάμε για ποιότητα σχολείων, για πανεπιστήμια, για επιστήμονες που θα δουλεύουν στην Ελλάδα κλπ – όλα αυτά τα ξεχνάμε για κάποια χρόνια, μαζί με τους υπολογιστές που θα σταματήσουμε να έχουμε όπως γράφει ο Χάρρυ Κλυνν θεωρώντας θετική την εξαφάνιση της τεχνολογίας από τη χώρα. Και, εννοείται, πως για να βγει η χώρα από τον μεσαίωνα θα πρέπει να υπάρχουν πολιτικοί με πυγμή και τέλειο σχέδιο που θα το υλοποιήσουν πλήρως, ώστε να αρχίσει μετά από κάποια χρόνια η χώρα να ανεβαίνει ξανά και μετά από δεκαετίες να φτάσει σε επίπεδα οικονομικής αξιοπρέπειας ο λαός της.Το βασικό θέμα δεν είναι αν κάποιος είναι υπέρ ή κατά αυτής της λύσης.Το βασικό θέμα είναι να γνωρίζουν όλοι την αλήθεια, να συνειδητοποιήσουν τι λένε, και μετά να αποφασίσουν ελεύθεροι – όπως μόνο η αλήθεια ξέρει να απελευθερώνει – τι θέλουν.

Μπορούν να πετάξουν και διαστημόπλοιο

Ο σημαντικός - και συμπαθέστατος, έχω πάει πριν χρόνια σε παρουσίαση βιβλίου του στα Χανιά - Έλληνας συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης, σε πρόσφατη συνέντευξή του στον Χρήστο Κυθρεώτη στον «Αναγνώστη» (http://bit.ly/2jJytkZ) απάντησε ως εξής για το τι θα άλλαζε στην Ελλάδα: «Η μεγάλη αδυναμία της χώρας είναι η προχειρότητα, και το συμπέρασμα στο οποίο οδήγησε εμένα είναι ότι η δική μου συνεισφορά σε μια «επανάσταση» θα ήταν να κάνω καλά τη δουλειά μου».Αυτό πιστεύω απολύτως κι εγώ – ότι οι μεγάλες επαναστάσεις είναι αυτές που γίνονται μέσα μας, όταν αποφασίζουμε να διορθώσουμε ότι στραβό κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Μια χώρα με ευσυνείδητους πολίτες δεν έχει ανάγκη πολιτικούς «μάγους» και «σωτήρες», διότι σώζεται από τους ίδιους τους ανθρώπους της, καθημερινά. Είδαμε πόσο καλά τα πήγαν όλοι οι σωτήρες στο παρελθόν και πόσο καλά τα πηγαίνουν σήμερα οι σωτήρες της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου.Προχειρότητα, λοιπόν. Αυτό σκεφτόμουν όσο διάβαζα την τελευταία τεράστια - και επικίνδυνη - ανοησία του υπουργείου Παιδείας, που έχει ξεσηκώσει μεγάλες αντιδράσεις. Την εγκύκλιο μέσω της οποίας ορίζει την «Θεματική Εβδομάδα για το σώμα και την ταυτότητα» στα Γυμνάσια της χώρας (http://www.iep.edu.gr/index.php/el/fakelos-ekpaideftikoy-ylikoy-2016-2017). Εκεί όπου ορίζονται ως αντικείμενο της θεματικής εβδομάδας, μεταξύ άλλων, οι έμφυλες ταυτότητες. Εγώ συμφωνώ πως οι έμφυλες ταυτότητες είναι πολύ σημαντικό θέμα για να ενημερωθούν και οι Έλληνες μαθητές και οι γονείς τους. Μόνο που για να συζητήσεις για γκέι και τρανσέξουαλ ταυτότητες χρειάζεσαι δύο πράγματα: κοινό ώριμο για να ακούσει και εξειδικευμένους ομιλητές.Τα παιδιά του Γυμνασίου, ειδικά της πρώτης τάξης που έχουν μόλις τελειώσει το δημοτικό αλλά και της δευτέρας Γυμνασίου, ποιος έκρινε ότι είναι έτοιμα να ακούσουν στο σύνολό τους για το θέμα; Διότι ανάμεσά τους μπορεί να υπάρχουν και πιο ώριμα παιδιά, αλλά και πολλά παιδιά που δεν έχουν ακόμα μπει βιολογικά στην εφηβεία, και δεν μπορούν να διαχειριστούν μια τέτοια κουβέντα. Και κυρίως, αυτοί οι Έλληνες καθηγητές πόσες γνώσεις πρέπει να έχουν επιτέλους για να διδάσκουν στο ελληνικό σχολείο; Μήπως να τους βάλουμε να πιλοτάρουν και διαστημόπλοια, ή να κάνουν εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς; Διότι, σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου, «στις μαθησιακές δραστηριότητες μπορεί να περιλαμβάνονται εργαστήρια, διαδραστικά παιχνίδια, θεατρικά δρώμενα, εικαστικές δραστηριότητες, προβολή ταινιών με σχετικό περιεχόμενο που πλαισιώνεται με συζήτηση ή άλλη δράση, σύντομα βιωματικά εργαστήρια με στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών και μαθητριών του σχολείου».Από πού έχει μάθει ο Έλληνας καθηγητής να κάνει όλα τα παραπάνω, ειδικά για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα όπως οι έμφυλες ταυτότητες; Ακόμα κι αν δεν διδάξει ο ίδιος, πώς γνωρίζει ποιοι είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι σε κάθε πόλη ή κωμόπολη της χώρας για να έρθουν στο σχολείο και να τον βοηθήσουν να κάνει τα εργαστήρια, τα διαδραστικά παιχνίδια, τα βιωματικά εργαστήρια, τα θεατρικά δρώμενα για θέματα όπως «βιολογικό και κοινωνικό φύλο», «αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα», «έμφυλα στερεότυπα και διακρίσεις με βάση το φύλο στην οικογένεια, στην εργασία και στην κοινωνία»;Η απάντηση είναι απλή. Πουθενά δεν τα έμαθε αυτά ο Έλληνας καθηγητής. Απλώς, εκεί στο υπουργείο και στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής σκέφτηκαν πόσο σούπερ προοδευτικό και «αριστερό» θα ήταν να το έβαζαν το θέμα στα σχολεία. Μετά σκέφτηκαν πως θα ήταν ακόμα πιο σούπερ αν το έβαζαν στα Γυμνάσια, ώστε να ενημερωθούν τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία. Και ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ με την σκέψη ώστε έστειλαν μια εγκύκλιο γραμμένη στο πόδι, σαν κακογραμμένη έκθεση ιδεών από αυτές που γράφαμε στο σχολείο, και πέταξαν το μπαλάκι στους εκπαιδευτικούς.Γιατί το θέμα σε αυτή τη ζωή είναι να έχεις σπουδαίες ιδέες, και να έχεις και εξουσία. Μετά, όλο και κάποιους καημένους θα βρεις για να τρέχουν να υπηρετήσουν την μεγαλοφυΐα σου.