Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 49
September 3, 2013
Λινξ 112: Πράγματα Για Διάβασμα
Κάτι καταπληκτικό: Οι δημιουργοί του Flowtab, ενός startup που σου επιτρέπει να παραγγέλνεις πιο εύκολα το ποτό σου στο μπαρ, μετά την αποτυχία και το κλείσιμο της υπηρεσίας τους κάθισαν και έγραψαν το χρονικό της, ένα timeline δυσκολιών και περιπετειών που οδήγησαν στο τέλος.
2) Η πρώτη συνέντευξη του Τζεφ Μπέζος στην εφημερίδα του
“The Post is famous for its investigative journalism,” he said. “It pours energy and investment and sweat and dollars into uncovering important stories. And then a bunch of Web sites summarize that [work] in about four minutes and readers can access that news for free. One question is, how do you make a living in that kind of environment? If you can’t, it’s difficult to put the right resources behind it. . . . Even behind a paywall [digital subscription], Web sites can summarize your work and make it available for free. From a reader point of view, the reader has to ask, ‘Why should I pay you for all that journalistic effort when I can get it for free’ from another site?”
Ωχ.
3) Σου ταιριάζει να γίνεις προγραμματιστής;
Μια ελληνίδα που κάνει το διδακτορικό της σε computer science στην Αγγλία γράφει μερικές συμβουλές (πρακτικές και θεωρητικές) για νεαρούς και νεαρές που ψάχνονται κι αναρωτιούνται.
4) Ο ελληνοαμερικανός υποψήφιος για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης
Ένα γλαφυρό -μα σύντομο- προφίλ των New York Times για το Τζον Κατσιματίδη, δισεκατομμυριούχο ιδιοκτήτη των σούπερ μάρκετ Gristedes, ο οποίος κατεβαίνει στις εκλογές με όνειρα, φιλοδοξίες και φλογερό ταμπεραμέντο.
At Sylvia’s, he served his guests coconut shrimp skewers and collard-green spring rolls, and entertained them with a 14-year-old gospel singer, who serenaded the candidate with a soaring rendition of Mariah Carey’s “Hero.” As the evening ended, his staff handed guests red “Cats for Mayor” gift bags filled with golf tees, a flashlight key chain, a water bottle, a nail file and a “Cat Man” gel bracelet, all branded with his name. Because it is so hard to pronounce, he campaigns as “Cats,” and emphasizes his affinity for felines; at one forum, he said that his wife had given mouth-to-mouth resuscitation to their family’s ailing house cat; on Saturday, amid a flap over the halting of subway trains for two wayward kittens, he posted an image on Twitter showing himself cradling a Bengal tiger cub, and on Monday, he meowed at parade-goers in Broad Channel, Queens.
5. Την καινοτομία δεν την πυροδοτούν οι επιχειρηματίες, αλλά το κράτος
Να μια ενδιαφέρουσα άποψη, που φαινομενικά πάει κόντρα σε φιλελεύθερα θέσφατα: Τη βάση και την αφετηρία της καινοτομίας, ακόμα και σε τομείς αιχμής όπως η τεχνολογία, χρηματοδοτείται συνήθως από το κράτος, και όχι μόνο με τους προφανείς έμμεσους τρόπου (υποδομές, δίκτυα κλπ).
Apple is a perfect example. In its early stages, the company received government cash support via a $500,000 small-business investment company grant. And every technology that makes the iPhone a smartphone owes its vision and funding to the state: the Internet, GPS, touch-screen displays, and even the voice-activated smartphone assistant Siri all received state cash. The U.S. Defense Advanced Research Projects Agencybankrolled the Internet, and the CIA and the military funded GPS. So, although the United States is sold to us as the model example of progress through private enterprise, innovation there has benefited from a very interventionist state.
Κι Εκεί Που Καθόταν, Ακούει Μια Γνώριμη Μουσική, Ο Λένι Κράβιτς
Εσύ τι θα έκανες αν έπινες τον καφέ σου αμέριμνος και μια χορωδία σε μια διπλανή πλατεία άρχιζε να παίζει το τραγούδι σου;
September 2, 2013
To House Of Cards Και Το Μέλλον Της Τηλεόρασης
Μια ενδιαφέρουσα ομιλία του Κέβιν Σπέισι για την αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο καταναλώνουμε οπτικοακουστικό περιεχόμενο, αυτό που παλιά λέγαμε "τηλεόραση", για το Netflix και για το House of Cards.
Πολύ ωραία τα λέει.
August 29, 2013
Λινξ 111: Πράγματα Για Διάβασμα
1) Το Spotify και πώς θα βγάζουν χρήματα οι μουσικοί στο μέλλον
Μια συζήτηση του συντάκτη του New Yorker με τρεις μουσικούς (και δημοσιογράφους/συγγραφείς/DJ, διάφορα πράγματα) για το "εμπορικό" θέμα των νέων μοντέλων κατανάλωσης μουσικής στο ίντερνετ. Αρκούν για να συντηρήσουν οικονομικά τους καλλιτέχνες; Είναι περισσότερο ενδιαφέρον από ό,τι φαντάζεσαι.
2) Η ζωντανή ιστορία του Saturday Night Live
Σ' αυτήν εδώ την καταπληκτική σελίδα 22 ηθοποιοί της εβδομαδιαίας ζωντανής κωμικής εκπομπής θυμούνται τις πρώτες τους οντισιόν μπροστά στον παραγωγό της εκπομπής Λορν Μάικλς.
There’s a quote of Lorne’s, that you’re not just hiring talented people — you’re hiring people that you don’t mind seeing in a dark hallway at 6 in the morning.
Επίσης ενδιαφέρον: Κάποιες από τις ατάκες είναι γκριζαρισμένες -πατώντας μπορείς να τις ανεβάσεις στο Twitter ακαριαία.
Εδώ η οντισιόν του Τζίμη Φάλον:
3) Μια κριτική βιβλίου που θα θέλεις να διαβάσεις χάρη στις δυο επόμενες προτάσεις
The novel tells the story of a Chinese man who crash-lands on Mars. His two companions are killed and he is soon captured by a group of Cat People who run one of the planet’s many countries.
4) Γιατί δεν ανακάλυψαν Ιάπωνες την Αμερική;
Να κάτι ενδιαφέρον που δεν ήξερα:
The Tokugawas decided that the threat from the Europeans, especially the Jesuits, was too much for a nation that had endured decades of civil war, and closed the country to all trade and contact with the outside world in in the first quarter of the 17th century, starting in 1615.
Μια εξομολόγηση.
When people ask me what it was like to leave, I liken my experience of leaving Google to breaking up with my college boyfriend. He was brilliant, good looking, respected, and everyone loved him — I even loved him — but he wasn’t the one. It used to catch up with me on long bus rides my senior year, staring out the window, and I’d get a knot in the pit of my stomach.
August 28, 2013
August 27, 2013
Όλες Οι Ταινίες Της Φίνος Φιλμς Στο YouTube
Το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έγινε τελευταία στο ελληνικό ίντερνετ είναι το εξής: Οι 196 ταινίες της θρυλικής εταιρείας παραγωγής Φίνος Φιλμ έχουν αρχίσει ανεβαίνουν ολόκληρες -φυσικά δωρεάν- στο επίσημο κανάλι της εταιρείας στο YouTube. Είναι μια πολύ συναρπαστική κίνηση, που έρχεται σε μια εποχή κατά την οποία τα καταχρεωμένα τηλεοπτικά κανάλια αδυνατούν να πληρώσουν έστω και για φτηνό περιεχόμενο. Οι ταινίες προβάλλονται σε 480p, με pre-roll διαφήμιση και με απενεργοποιημένη τη δυνατότητα για embed (κι έτσι δεν σας έβαλα και μία να δείτε εδώ). Η μεταφορά σε κάποιες είναι λίγο περίεργη -οι 4:3 ταινίες εμφανίζονται με μαύρες μπάρες στα πλάγια, το "Κάτι Να Καίει" εμφανίζεται με μεγάλο μαύρο πλαίσιο γύρω γύρω. Αλλά βλέπονται -σε full screen η εμπειρία και η ανάλυση είναι παρόμοια της τηλεοπτικής εικόνας που έχουμε συνηθίσει.
Θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς θα πάει το πείραμα. Subscribe εδώ.
UPDATE: Περισσότερες πληροφορίες για το πώς έγινε η όλη δουλειά, εδώ.
August 26, 2013
Γιατί Τα Βιβλία Δεν Θα Εξαφανιστούν Ποτέ
Αυτό είναι ένα κουτί τυλιγμένο σε ζελατίνα. Δε φαίνεται στη φωτογραφία η ζελατίνα -την έχω βγάλει. Το κουτί μου ήρθε από το Amazon, δώρο. Είναι ένα "βιβλίο" του κομίστα Κρις Γουέαρ. Λέγεται "Building Stories". Ανοίγοντας το κουτί, βλέπεις αυτά:
Άλλη μια ζελατίνα που περιέχει χαρτιά, χαρτάκια, φυλλάδια, περιοδικά, βιβλία και καρτέλες διαφόρων ειδών και μεγεθών, 14 τεμάχια τον αριθμό. Μέσα απο το καπάκι, έχει γράμματα.
Να μερικά από τα γράμματα στο καπάκι.
Αυτά είναι τα 14 χάρτινα συμπράγκαλα που περιέχονται στο κουτί. Απλωμένα μοιάζουν έτσι:
Ο Κρις Γουέαρ είναι ένας πολύ διάσημος κομίστας τα κόμιξ του οποίου απευθύνονται κυρίως σε ενήλικες και, στη συντριπτική τους πλειοψηφία (από όσα, τουλάχιστο, έχω διαβάσει εγώ) είναι πολύ λυπητερά και αφορούν στη ματαιότητα της ύπαρξης και την αβάσταχτη και μόνο σποραδικά διακοπτόμενη δυστυχία που είναι η μοντέρνα ζωή. Είναι πολύ απλό το σκίτσο του, αλλά με τρομερή έμφαση στη λεπτομέρεια, πολύ καλοσχεδιασμένα καρέ και πάρα πολύ προσεγμένο ρυθμό. Και είναι πολύ λυπητερά, είπαμε, πράγμα που μου αρέσει. Μπορείς να ψωνίσεις δουλειές του εδώ.
Μα για άλλο λόγο στα αναφέρω όλα αυτά.
Το σημαντικότερο θέμα που εγείρει το κουτί ετούτο είναι το κουτί το ίδιο.
Με αυτό το συνονθύλευμα ετερόκλητων χάρτινων μέσων πάνω στα οποία είναι τυπωμένες διαφορετικές ιστορίες -ειδικά φτιαγμένες για τη συγκεκριμένη φόρμα, το συγκεκριμένο μέγεθος-, αποδεικνύεται κάτι που εγώ, ένας εραστής της τεχνολογίας, πιστός οπαδός οτιδήποτε ψηφιακού, πιστεύω ακράδαντα: Τα βιβλία δεν θα πεθάνουν ποτέ.
Ετούτο εδώ το πράγμα, βεβαίως, μόνο με μια πολύ χαλαρή έννοια του όρου μπορεί να χαρακτηριστεί βιβλίο. Αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ: Τα βιβλία είναι όμορφα αντικείμενα και, όταν είναι φτιαγμένα με προσοχή και αγάπη και έμφαση στην ίδια τη φύση του μέσου και στην εμπειρία του χρήστη όταν έρχεται σε επαφή μαζί της, γίνονται μια μορφή τέχνης που δεν έχει να κάνει μόνο με τα λόγια και τις εικόνες που περιέχονται μέσα. Το χάρτινο βιβλίο, κατά τη γνώμη μου -και αυτή είναι η κυριότερη διαφορά του από τα εφήμερα έντυπα μέσα, τα περιοδικά και τις εφημερίδες- είναι ένα αντικείμενο τέχνης. Όταν αγοράζεις ένα χάρτινο βιβλίο δεν αγοράζεις λογοτεχνία, ιστορία ή δημοσιογραφία: Αγοράζεις ένα αντικείμενο που τα περιέχει. Κι αυτό το αντικείμενο μπορεί να είναι φτηνό, ξάδερφος του χαρτιού υγείας, ή μπορεί να είναι κομψοτέχνημα.
Είναι προφανές ότι στο μέλλον όλο και περισσότεροι θα καταναλώνουμε λογοτεχνία, ιστορία, δημοσιογραφία και άλλες μορφές γραπτού λόγου, με εικόνες ή χωρίς, σε οθόνες. Εγώ το κάνω ήδη σχεδόν ολοκληρωτικά. Αλλά όσο εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που φτιάχνουν αντικείμενα τέχνης που τις περιέχουν, θα τα παίρνουμε κι αυτά. Λιγότερο, πια (κι αυτό είναι φυσιολογικό, καθώς παλιά ήταν η μόνη μας πηγή για τέτοιο περιεχόμενο), αλλά για τους ανθρώπους που απολαμβάνουν τα όμορφα πράγματα, θα είναι πάντα ποθητά.
<>
Μπορείς να αγοράσεις -ή να κάνεις δώρο- το Building Stories από εδώ.
August 23, 2013
Λινξ 110: Πράγματα Για Διάβασμα
1) Μια Αμερικανίδα στο Λονδίνο
Η ανταποκρίτρια των New York Times γράφει για τις ομοιότητες και τις διαφορές δυο συγγενικών λαών που ακολούθησαν διαφορετικά μονοπάτια αιώνες πριν.
Britons admire and consume American culture, but feel threatened by and angry at its excesses and global dominance. They are both envious and suspicious of Americans’ ease and confidence in themselves. They want American approval but feel bad about seeking it. Like a teenager worried that his more popular friend is using him for extra math help but will snub him in the cafeteria, they are unduly exercised by the “special relationship” — endlessly deconstructing what it meant, for instance, when in 2009 Gordon Brown, then the prime minister, gave President Obama a handsome penholder made of wood from a Victorian anti-slave ship, while Mr. Obama reportedly gave him a stack of movies that were incompatible with British DVD players.
2) Γιατί το Android είναι καλύτερο από το iOS
Εδώ μια μεγάλη και πλήρης ανάλυση των λόγων για τους οποίους το Android έχει ξεπεράσει σε χρηστικότητα και ευελιξία το λειτουργικό σύστημα της Apple. Συμφωνώ με σχεδόν όλα.
(Δες reviews: Samsung Galaxy S4, HTC One, iPhone 5)
Το τελευταίο post μιας δημοσιογράφου του Salon που πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας. Ενθαρρύνει τους πάντες που έχουν συγγενείς που πέθαναν από κληρονομικούς καρκίνους να κάνουν τα εύκολα γονιδιακά τεστ. Η ίδια το έμαθε πολύ αργά.
I admit to some frustration. I planned a real estate investment business, low end but with vision. I will never do this, though I’ve taken concrete steps. I had one year, most of 2012, with no serious disability, where my hips were replaced and my spine was straightened and reinforced, and I could walk. When you can walk, go places on your own, you can make plans. I even bought myself new clothes. I made plans to start a business, which were under way in March when I came down with the shortness of breath that I thought was pneumonia.
4) Το τραγουδάκι με την κούπα: Όλη η ιστορία
Για κάποιο λόγο ένα παλιό τραγουδάκι που η Άννα Κέντρικ τραγούδησε σε μια ταινία χωρίς όργανα, μόνο παίζοντας με ένα ποτήρι, και μετά έγινε viral σε διάφορες εκδοχές, τώρα είναι μεγάλη επιτυχία στην Αμερική. Είναι αυτό:
Σε ετούτο το post αναλύεται όλη η πορεία του τραγουδιού από την αρχή του μέχρι τη σημερινή επιτυχία. Είναι μια ιστορία που ξεκινά το 1928.
5) Το πιο αστείο ποδοσφαιρικό φωτορεπορτάζ στην ιστορία του πλανήτη
Δεν υπάρχουν λόγια.
August 20, 2013
Πόσοι Άνθρωποι Θα Χάσουν Το Σπίτι Τους Στους Πλειστηριασμούς;
Σ' αυτό εδώ το άρθρο του "Βήματος" (που για κάποιο λόγο κατέβηκε από το site) αναπαράγεται μια δήλωση της κυρίας Θεοδώρας Τζάκρη, που είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, για το θέμα των πλειστηριασμών.
Το "θέμα των πλειστηριασμών" είναι το θέμα της ανανέωσης ή μη της απαγόρευσης πλειστηριασμών ακινήτων που είναι καταχωρημένα ως πρώτες κατοικίες και έχουν αξία πάνω από έως 200.000 ευρώ. Η απαγόρευση έχει γίνει με νομοθετική ρύθμιση, ισχύει μέχρι 31 Δεκεμβρίου του 2013, και η τρόικα θέλει να τη δει να εξαφανίζεται το συντομότερο δυνατό, δηλαδή από 1/1/2014. Η κυβέρνηση προτίθεται να μην ανανεώσει την ισχύ της νομοθετικής ρύθμισης, αλλά βουλευτές έχουν φέρει προς συζήτηση στη Βουλή προτάσεις για το αντίθετο. Γι' αυτό συζητιέται αυτές τις ημέρες το θέμα.
Η δήλωση της κυρίας Τζάκρη είναι η εξής:
«εάν το δίλημμα είναι να ξεσπιτωθούν ένα εκατομμύριο Έλληνες ή εκλογές, τότε η απάντηση είναι εκλογές»
Είναι μια ενδιαφέρουσα δήλωση καθώς, αντίθετα με άλλες δηλώσεις "ανταρτών" βουλευτών της συγκυβέρνησης που απαιτούν η απαγόρευση να συνεχίσει να ισχύει, περιέχει ένα νούμερο, ένα στοιχείο, κάτι απτό. "Ένα εκατομμύριο Έλληνες". Σύμφωνα με τη βουλευτή, αν παύσει να ισχύει η απαγόρευση -επαναλαμβάνω, πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας αξίας άνω των 200.000 ευρώ-, ένα εκατομμύριο άνθρωποι θα μείνουν άστεγοι.
Ένα εκατομμύριο.
Σχεδόν 10% του πληθυσμού της χώρας στο δρόμο.
Ναι.
Μου φάνηκε λίγο μεγάλο το νούμερο.
Οπότε σκέφτηκα να κάνουμε κάτι που μάλλον δεν έχει κάνει η κυρία Τζάκρη και άλλοι ένθερμοι αντάρτες (και επαναστάτες): Ας το σκεφτούμε λίγο. Ας ψάξουμε στο Google.
Τα παρακάτω προκύπτουν από μια γρήγορη αναζήτηση της μισής ώρας, όποιος έχει περισσότερα στοιχεία τα προσθέτει στα σχόλια κατά τα γνωστά.
Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα, περίπου 320.000 στεγαστικά δάνεια δεν εξυπηρετούνται, δηλαδή οι δανειολήπτες έχουν μείνει πίσω στις πληρωμές τους.
Βεβαίως, δεν βγαίνουν έτσι εύκολα σε πλειστηριασμό όσα ακίνητα τα δάνεια των οποίων δεν εξυπηρετούνται. Ίσα ίσα. Εδώ περιγράφεται η διαδικασία για να βγει ένα σπίτι σε πλειστηριασμό. Είναι μεγάλη και μπορεί να κρατήσει από πέντε μήνες (αν ο ιδιοκτήτης δεν κάνει απολύτως καμία κίνηση από αυτές που δικαιούται) μέχρι πολλά χρόνια, αν ο ιδιοκτήτης πάει το θέμα δικαστικά. Σύμφωνα με το 'Εθνος, τα ακίνητα τα οποία έχουν βγει ή κινδυνεύουν να βγουν πλειστηριασμό είναι 106.000.
Έστω ότι σε όλα κατοικούν τετραμελείς οικογένειες.
Αυτό σημαίνει ότι περίπου 420.000 Έλληνες κινδυνεύουν να μείνουν στο δρόμο, αν κανείς τους δεν κάνει τελικά διακανονισμό, αν οι κατασχέσεις προχωρήσουν κανονικά και όταν οι πλειστηριασμοί ολοκληρωθούν. Είναι λιγότερο από τους μισούς που επικαλείται η κυρία Τζάκρη, αλλά δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο νούμερο. Ισούται περίπου με τις ψήφους της Χρυσής Αυγής στις περυσινές εκλογές.
Αλλά.
Υπάρχει κι ένα αλλά.
Σύμφωνα με αυτό, οι πλειστηριασμοί που έχουν αναβληθεί εξαιτίας της απαγόρευσης αφορούν σε ακίνητα που έχουν βγει σε πλειστηριασμό από το 2008 και έχουναντικειμενική αξία μέχρι 200.οοο ευρώ, και τα οποία είναι περίπου 25.000. Σύμφωνα με αυτό, η άρση της απαγόρευσης δεν έχει ως στόχο να κατασχεθούν και να πουληθούν τα σπίτια (το έσοδο για τις τράπεζες με αυτό τον τρόπο αναμένεται χαμηλό, άλλωστε), αλλά στοχεύει κυρίως σε 10.000 από αυτά, οι ιδιοκτήτες των οποίων έχουν καταθέσεις ισόποσου ή και μεγαλύτερου ύψους από το κόστος του δανείου, και απλά δεν πληρώνουν τα δάνεια γιατί η διαδικασία έχει παγώσει και δεν κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Από αυτούς η κυβέρνηση ελπίζει ότι οι τράπεζες θα εισπράξουν μέρος των χρεωστούμενων -και έτσι μπορεί και να μην καταρρεύσουν-, και αυτά τα σπίτια δεν θα βγουν σε πλειστηριασμό.
Αυτό σημαίνει πως τα ακίνητα που πιθανότατα όντως θα βγουν σε πλειστηριασμό αν σταματήσει η απαγόρευση (και αν οι ιδιοκτήτες, οι οποίοι τα τελευταία πέντε χρόνια δεν πλήρωναν τίποτα, ακόμα δεν έχουν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν μέρος του χρέους), είναι το πολύ 15.000.
Αν σε όλα μένουν από τέσσερις άνθρωποι, κι αν κανείς τους δεν έρθει μετά την 1/1/14 σε διακανονισμό, μιλάμε για 60.000 ξεσπιτωμένους, πέντε χρόνια μετά τη εκκίνηση της διαδικασίας κατάσχεσης και πλειστηριασμού (πράγμα που σημαίνει ότι έχουν σταματήσει να πληρώνουν μήνες ή χρόνια νωρίτερα από το 2008).
Δεν είναι μικρό νούμερο.
Είναι τεράστιο νούμερο.
Στην πραγματικότητα ξέρουμε βεβαίως ότι θα είναι πολύ μικρότερο αν αρθεί η απαγόρευση (πολλοί θα έρθουν σε διακανονισμό, ίσως η πλειοψηφία), αλλά είναι ένα νούμερο σημαντικό. Αλλά όχι αρκετά σημαντικό για μια βουλευτή αυθεντικά αντάρτισσα.
Στο 0:58 η επίμαχη δήλωση.
"Ένα εκατομμύριο" ακούγεται καλύτερα, όχι; Τι σημασία έχει που είναι δεκαεφτά φορές μεγαλύτερο από την αλήθεια. Ακούγεται πιο επαναστατικό.
Δημόσιοι Υπάλληλοι Από Όλο Τον Κόσμο
Το πρόσωπο της γραφειοκρατίας ντυμένο με την αισθητική της κάθε χώρας. Καταπληκτικό φωτορεπορτάζ.
Ρωσία
Υεμένη
Λιβερία
Κίνα
Βολιβία
Γαλλία
ΗΠΑ
Δες περισσότερες φωτογραφίες και πληροφορίες εδώ.
