Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 31

Distancia (poema) - Doscientos años de poesía chipriota (1821-2021)

 

Doscientosaños de poesía chipriota (1821-2021):

 

ANDREASKAPANDREU (1972)

DISTANCIA

Lademocracia se encuentra

a uncigarro de distancia del fascismo.

Yaceptamoslo:

la mayioriacaimos en la tentacion de fumar

aunque fuseun cigarro en nuestra vida.

Independientementede a donde condujo

a cada unoaquel cigarro.

Algunos novolvieron a probarlo.

Otros seacostumbraron a la nicotina y se hicieron fumadores.

Se trata delos que registran la distancia

diariamente.

Con o sincigarro.

Concienciandoseo no del fascismo.

 

Andreas Kapandreu 

El fin deBlancanieves (2017)

Traducción: José Antonio Moreno Jurado  

Στα ελληνικά:  Απόσταση [ποίημα]

Ανακρίνοντας τον συγγραφέα και ακαδημαϊκό Αντώνη Μπαλασόπουλο

 

 

Ονομάζομαι Αντώνης Μπαλασόπουλος.Γεννήθηκα το 1970 στη Θεσσαλονίκη, όπου τελείωσα το πρώτο μου πτυχίο στηνΑγγλική Φιλολογία. Συνέχισα τις σπουδές μου στις ΗΠΑ, από όπου αποφοίτησα μεδιδακτορικό το 1998. Από το 2001 εργάζομαι στο Τμήμα Αγγλικών Σπουδών τουΠανεπιστημίου Κύπρου. Ζω στη Λευκωσία.

 

Πείτε μας λίγα λόγια για τα βιβλία σας που έχετε εκδώσει μέχρισήμερα καθώς και ποιο είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό τους.

 

Έχω εκδώσει ως τώρα δύο βιβλία μικροδοκιμίωνκαι αφορισμών, τέσσερα βιβλία ποίησης και ένα βιβλίο διηγημάτων, καθώς και μιαποιητική ανθολογία μετάφρασης αμερικανικής ποίησης. Δεν μου αρέσει ναεπαναλαμβάνομαι, οπότε η προσπάθειά μου είναι κάθε βιβλίο να έχει μια ξεχωριστήπροσωπικότητα και να αντιπροσωπεύει κάτι καινούργιο, τόσο θεματικά όσο καιτεχνικά. Θα έλεγα λοιπόν ότι το κυριότερο χαρακτηριστικό των βιβλίων μου είναιοι μεταμορφώσεις της φωνής η οποία μιλά κάθε φορά. Αυτό τουλάχιστον επιδιώκω ναείναι η μοναδική σταθερή.

 

Ετοιμάζετεκάποια καινούργια δουλειά αυτό τον καιρό;

 

Υπάρχουν πολλά έργα που έγραψα μετά το 2021 και δεν έχουνακόμη εκδοθεί. Συλλογές ποίησης, συλλογές διηγημάτων, νουβέλες και συλλογέςμικροδοκιμίων και αφορισμών. Δεν γνωρίζω αυτή τη στιγμή αν θα εκδοθεί κάποιοκαι ποιο θα είναι αυτό.

 

Ποιοςείναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας, ποιο βιβλίο του θα συστήνατε για ανάγνωσηκαι γιατί;

 

Πολλοί είναι αυτοί που θαυμάζω ιδιαίτερα ως συγγραφείς σεόλα τα είδη στα οποία έχω δοκιμάσει να γράψω. Ωστόσο ο συγγραφέας που είχε τημεγαλύτερη επίδραση στη ζωή μου υπαρξιακά ήταν ο Φραντς Κάφκα. «Η μεταμόρφωση»,το πρώτο έργο του που διάβασα και που είχε μια τρομακτική επίδραση στην δικήμου, ας το πω έτσι, μεταμόρφωση, παραμένει νομίζω ένα κείμενο που διδάσκειπεζογραφία και που θα έπρεπε να διαβάσει οποιοσδήποτε θέλει να δοκιμαστεί στοδιήγημα.

 

Ποιοςσυγγραφέας / βιβλίο  θεωρείτε ότι σας έχει επηρεάσει περισσότερο στοντρόπο σκέψης / έκφρασής / θεματολογίας σας και γιατί;

 

Και πάλι, είναι πολλοί οι συγγραφείς που με έχουνεπηρεάσει, ιδιαίτερα με δεδομένο ότι γράφω σε διαφορετικά είδη, όπου προφανώςδεσπόζουν για μένα διαφορετικοί συγγραφείς. Προφανώς, έχει λιγότερη σημασία τοποιοι σε επηρεάζουν από το τι κάνεις με αυτό. Δεν γράφουμε για να αντιγράψουμε,άλλωστε. Γράφουμε κουβαλώντας επιρροές συνειδητά και πολύ πιο σημαντικάασυνείδητα, αλλά προσπαθώντας να βρούμε μια συχνότητα δική μας αφενός και ναανακαλύψουμε πλευρές του εαυτού μας που δε γνωρίζαμε και τόσο καλά, αφετέρου.

 

Επιλέξτεένα αγαπημένο σας τραγούδι που θα θέλατε να αφιερώσετε στους αναγνώστες αυτήςτης συνέντευξης.

 

Τον «Αρχάγγελο» του πρόσφατα εκλιπόντος ΓιάννηΜαρκόπουλου, τραγουδισμένο από την πρόωρα χαμένη Μαρία Δημητριάδη.

To ολοκληρωτικό καθεστώς των γουρουνιών στη Φάρμα των Ζώων του George Orwell

 

Στην αλληγορική νουβέλα  «Η φάρμα των ζώων» του George Orwell, τα ζώα μιας συγκεκριμένης φάρμαςεπαναστατούν μη αντέχοντάς πλέον την ανθρώπινη καταπίεση.

Όταν τα ζώα καταφέρνουν να εκδιώξουν τους ανθρώπους και ναπάρουν την τύχη της φάρμας στα χέρια τους, εφαρμόζουν μια νέα ιδεολογία που ονομάζουν«Ζωισμός» και η οποία συνοψίζεται στις ακόλουθες επτά εντολές:

1.    Ό,τιέχει δύο πόδια είναι εχθρός,

2.    Ό,τιέχει τέσσερα, ή έχει φτερά, είναι φίλος.

3.    Κανέναζώο δεν πρέπει να φοράει ρούχα.

4.    Κανέναζώο δεν πρέπει να κοιμηθεί σε κρεβάτι.

5.    Κανέναζώο δεν πρέπει να κάνει χρήση οινοπνευματωδών ποτών.

6.    Κανέναζώο δεν πρέπει να σκοτώσει άλλο ζώο.

7.    Όλα ταζώα είναι ίσα.

Στην αυτοδιοικούμενη από ζώα φάρμα, σύντομα ξεχώρισανκάποια από αυτά, για τις ικανότητές τους. Τα γουρούνια ήταν τα πιο έξυπνα καιανέλαβαν την καθοδήγηση, πρώτα της επανάστασης και αργότερα της διοίκησης της φάρμας.Τα σκυλιά ήταν τα πιο πιστά ζώα (πρώτα στους ανθρώπους και αργότερα σταγουρούνια) καθώς και τα πιο άγρια και χρησίμευαν για να επιβάλλουν την τάξη. Ταάλογα, δεν είχαν πολύ μυαλό άλλα ήταν τα πιο δυνατά και τα πιο εργατικά. Ταπτηνά δεν είχαν ούτε ιδιαίτερη ευφυΐα ούτε ιδιαίτερη δύναμη ενώ τα πρόβατα που ήτανχαζά και χειραγωγούνταν εύκολα από τα γουρούνια, κατάφεραν να μάθουν μονάχα μιασύνοψη των εφτά εντολών την οποία βέλαζαν συνεχώς:

«Τέσσερα πόδια καλά, δυο πόδια κακά»

Καθώς ο καιρός περνούσε και τα γουρούνια εδραιώνονταν στην εξουσία,άρχισαν να αποκτούν κάποιες ανθρώπινες συνήθειες, έτσι, εντελώς αυθαίρετα, ότανξεκίνησαν να κοιμούνται σε κρεβάτια άλλαξαν την 4η εντολή σε:

«Κανένα ζώο δεν πρέπει να κοιμηθεί σε κρεβάτι με σεντόνια».

Όταν άρχισαν να καταναλώνουν αλκοόλ άλλαξαν την 3ηεντολή σε:

«Κανένα ζώο δεν πρέπει να κάνει υπερβολικήχρήση οινοπνευματωδών ποτών».

Ενώ όταν άρχισαν να εκτελούν τα ζώα που τους αμφισβητούσανάλλαξαν και την 6η εντολή σε:

«Κανένα ζώο δεν πρέπει να σκοτώσει άλλο ζώο χωρίς λόγο».

Σιγά, σιγά, όμως, με το καιρό οι εφτά εντολές εξαφανίστηκανκαι αντικαταστάθηκαν από μία και μοναδική:

«ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑ ΑΛΛΑ ΜΕΡΙΚΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙΠΙΟ ΙΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ» (εννοώντας φυσικά τα προνομιούχα γουρούνια).

Τέλος, όταν τα γουρούνια ξεκίνησαν να περπατούν στα δύο τουςπόδια, δίδαξαν στα πρόβατα ένα νέο σύνθημα να βελάζουν:

«Τέσσερα πόδια καλά, δυο πόδια κακά καλύτερα».

Φαινομενικά με αυτή τη νουβέλα  Όργουελ ήθελε να καυτηριάσει την δικτατορικήΣοβιετική Ένωση και τις Σταλινικές πρακτικές που ακολούθησαν την Κομμουνιστική Επανάσταση(στην ιστορία το γουρούνι Ναπολέων είναι ο Στάλιν και το γουρούνι Σνόουμπολ πουεκδιώχθηκε από την φάρμα, ο Τρότσκι).

Μέσα από αυτό το κείμενο, όμως ο Όργουελ καταδικάζει κάθεμορφή καταπίεσης και βίας και δείχνει να δυσπιστεί απέναντι σε συνθήματα καιεπαναστάσεις που χειραγωγούν τον λαό. Τέλος, υποδεικνύει τον κίνδυνο διαφθοράςαυτών που αποκτούν εξουσία και δύναμη στα χέρια τους και καταδικάζει τον ολοκληρωτισμό(όποιο χρώμα και αν αυτός έχει).

 

Βλέπε επίσης: Η φάρμα των ζώων: το αλληγορικό – πολιτικό μυθιστόρηματου Τζωρτζ Όργουελ

Ανακρίνοντας τον συγγραφέα Αντώνη Κατσαρό

 

Θαθέλαμε αρχικά να συστηθείτε στους αναγνώστες του Βιβλιολογικού Ιστολογίου @ΑνδρέαςΚαπανδρέου.

Γειά σου Ανδρέα και σε ευχαριστώ γι’αυτή την ευκαιρία να παρουσιαστώ μέσω του ιστολογίου σου. Ονομάζομαι ΑντώνηςΚατσαρός, είμαι από την Κόρινθο της Ελλάδας και ζω μόνιμα στην Κύπρο τατελευταία 18 περίπου χρόνια. Εργάζομαι ως αθλητικογράφος σε διάφορα μέσα, ενώέχω και την ευθύνη αθλητικών μεταδόσεων (κυρίως μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ και άλλααθλήματα). Παράλληλα γράφω και διάφορες ιστορίες όλων των ειδών (από παιδικέςιστορίες και παραμύθια, μέχρι ιστορίες φαντασίας και τρόμου).

Πείτεμας λίγα λόγια για τα βιβλία σας που έχετε εκδώσει μέχρι σήμερα καθώς και ποιοείναι το κυριότερο χαρακτηριστικό τους.

Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί δύο βιβλίαδικά μου, τα οποία είναι εντελώς αντίθετα σε θεματολογία, όπως περιέγραψα καιπιο πάνω. Το «Χτύποι της Νύχτας» το οποίο περιλαμβάνει ιστορίες φαντασίας καιτρόμου και το «Μια Νεράιδα στο Δασάκι» που είναι ένα παραμύθι για μικρούς καιμεγάλους, που αφορά το Δασάκι της Άχνας. Επίσης έχουν εκδοθεί διάφορα διηγήματαμου σε συλλογές και περιοδικά σε Κύπρο και Ελλάδα. Δεν μπορώ να πω πως έχουνκάποιοι κύριο χαρακτηριστικό, αφού αφορούν διαφορετικά είδη το κάθε ένα. Αυτόπου μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως έβαλα όλη μου την αγάπη για να γραφτεί ηκάθε μία ιστορία από αυτές…

Ετοιμάζετεκάποια καινούργια δουλειά αυτό τον καιρό;

Εδώ και καιρό ετοιμάζω κάποιεςδουλειές. Τελευταία έχω ρίξει αρκετή δουλειά πάνω σε ένα βιβλίο που έχω καιρόστο μυαλό να εκδώσω και όσο περνάει ο χρόνος, πλησιάζει όλο και περισσότεροστην τελική του μορφή. Νομίζω πως σύντομα θα έχουμε κάτι περισσότερο να πούμε.Παράλληλα δουλεύω και κάτι πιο μικρό για τους μικρούς μας φίλους…

Ποιοςείναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας, ποιο βιβλίο του θα συστήνατε για ανάγνωσηκαι γιατί;

Στην κορυφή της λίστας των αγαπημένωνσυγγραφέων δεν θα μπορούσε να μην βρίσκεται ο J.R.R. Tolkien. Ηφαντασία στην αποκορύφωσή της, με την τριλογία του «Άρχοντα των Δακτυλιδιών» ναξεχωρίζει (μαζί με το «Χόμπιτ» και το «Σιλμαρίλιον»), βιβλία που έχουναντιγραφτεί ξανά και ξανά, χωρίς κάποιο να έχει καταφέρει να τα ξεπεράσει ποτέ.Πίσω από τον Τόλκιν, τοποθετώ τον Clive Barker και τον George R.R. Martin. Σίγουρα την τριλογία του Tolkien θα τηνσύστηνα για ανάγνωση σε κάποιον που δεν το έχει κάνει μέχρι τώρα, ή την σειράβιβλίων του Martin,  «Το Τραγούδι τηςΦωτιάς και του Πάγου». Για το πρώτο τα είπαμε, για το δεύτερο, νομίζω πως έχεικαταπληκτική πλοκή, αν και ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η σειρά ώστε ναγνωρίζουμε το τέλος της. Τέλος, από Barker, που όπως γνωρίζετε είναι συγγραφέας ιστοριών τρόμου,αυτό που προτείνω είναι ο «Υφαντόκοσμος», γιατί η μυθοπλασία σε αυτό το βιβλίοείναι πραγματικά απίθανη…

Ποιοςσυγγραφέας / βιβλίο  θεωρείτε ότι σαςέχει επηρεάσει περισσότερο στον τρόπο σκέψης / έκφρασής / θεματολογίας σας καιγιατί;

Δεν θα μπορούσα να μην πω ότι έχωπολλές επιρροές από τους τρεις παραπάνω συγγραφείς. Αλλά δεν είναι οι μόνοι.Μου αρέσει πολύ και ο Stephen King, αλλά και Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Κώστας Κρομμύδαςπου μπορεί να μην είναι στο στυλ μου, όμως με έχει επηρεάσει αρκετά ο τρόποςτου. Το ίδιο ισχύει και για τον Sebastian Fitzek γιατί το αστυνομικό στοιχείομε τραβάει ιδιαίτερα.

Επιλέξτεένα αγαπημένο σας τραγούδι που θα θέλατε να αφιερώσετε στους αναγνώστες αυτήςτης συνέντευξης.

Αγαπημένα τραγούδια έχω πάρα πολλά καιαν αρχίσω να αραδιάζω τίτλους, δεν θα τελειώσουμε ούτε αύριο αυτή τηνσυνέντευξη. Επειδή όμως τελευταία με έχει επηρεάσει το «A Tout Le Monde» των Megadeth, θαεπιλέξω αυτό. 

Ανακρίνοντας τον φιλόλογο - συγγραφέα Κώστα Λυμπουρή

 

Θα θέλαμε αρχικά να συστηθείτε στους αναγνώστες του Βιβλιολογικού Ιστολογίου @Ανδρέας Καπανδρέου.

Γεννήθηκα το 1950 στη Λευκωσία και μεγάλωσα στο κατεχόμενοΚάτω Δίκωμο. Υπηρέτησα ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση, φτάνοντας στον βαθμότου Λυκειάρχη. Στη συνέχεια, με απόσπαση, διετέλεσα Μορφωτικός Σύμβουλος τηςΚυπριακής Πρεσβείας στην Αθήνα.

Ήμουν μέλος της ομάδας έκδοσης του λογοτεχνικού περιοδικούΎλαντρον.

Εξέδωσα τις συλλογές διηγημάτων: Προσωρινά κλειστό,Πλανόδιον 2006, Για μια μικρή παύλα, Κέδρος 2011, Των ημετέρων άλλων,Παράκεντρο 2014 (Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας Κυπριακής Δημοκρατίας).

Εξέδωσα επίσης το μυθιστόρημα Επιβάτες Φορτηγών, Πάπυρος2017. Το βιβλίο μεταφράστηκε στα τουρκικά, με επιχορήγηση του ΦιλανθρωπικούΙδρύματος «Στέλιος Χατζηιωάννου».

Την  ίδια χρονιάκυκλοφόρησε η Ανθολογία Διηγημάτων της Εισβολής, Πάπυρος 2017 (Εισαγωγή –ανθολόγηση- επιμέλεια).

Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων Βοτσαλωτή, Το Ροδακιό 2019.

Όλες  οι συλλογέςπροκρίθηκαν στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων της Κύπρου.

Το τελευταίο μου μυθιστόρημα με τίτλο Αθαλάσσα (Το Ροδακιό2021) συμπεριελήφθηκε στη βραχεία λίστα του Αθηναϊκού περιοδικού Κλεψύδρα  και κέρδισε επίσης το Κρατικό ΒραβείοΜυθιστορήματος (Κύπρος, 2022).

Διηγήματά μου έχουν δημοσιευτεί στα σημαντικότεραλογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες της Κύπρου και της Ελλάδας. Κάποια απόαυτά μεταφράστηκαν στα αλβανικά, βουλγάρικα και τουρκικά.

Πείτε μας λίγα λόγιαγια τα βιβλία σας που έχετε εκδώσει μέχρι σήμερα καθώς και ποιο είναι τοκυριότερο χαρακτηριστικό τους.

Η πρώτη μου συλλογή, «Προσωρινά κλειστό», που οφείλω νασημειώσω ότι μου προέκυψε σε μια κάπως ώριμη ηλικία, έχει έναν χαρακτήραεμφανώς κυπροκεντρικό. Ήταν, φαίνεται, η ανάγκη μέσα μου να καταγράψω «τονάνθρωπο και τον τόπο», προπάντων στις κρίσιμες ιστορικές περιόδους μετά τηδεκαετία του ’50. Στα διηγήματά μου αναζητώ την αυθεντικότητα αυτής της σχέσης.Αυτό είναι, ίσως, και το κυριότερο χαρακτηριστικό της λογοτεχνικής μουδουλειάς.

Στη δεύτερη συλλογή Για μια μικρή παύλα η θεματική μουεμπλουτίζεται και με βάση τα βιώματά μου στην Αθήνα. Είναι πια πιο «σύγχρονη».

Ακολουθεί η συλλογή Των ημετέρων άλλων, με την οποία έχωεπιδιώξει να δω το μείζον κοινωνικό φαινόμενο της εποχής μας, αυτό τηςσυμβίωσής μας με ξένους – όχι μόνο μετανάστες ή και λαθρομετανάστες- που είναι«άλλοι», αλλά ταυτόχρονα και «ημέτεροι». Οι άνθρωποι αυτοί είναι καλοί ή κακοί,όπως είμαστε και όλοι εμείς, ή, όπως θα ήμασταν κάτω από ανάλογες περιστάσεις.Είμαι περήφανος με τη διαπίστωση που έχει γίνει ότι το βιβλίο μου είναι από ταελάχιστα στην ελληνική λογοτεχνία που έχει ασχοληθεί συστηματικά μ’ αυτό τοθέμα, τουλάχιστον στη διηγηματογραφία.

Στο πρώτο μου μυθιστόρημα «Επιβάτες φορτηγών», ο ήρωάς μου –η προσωπική περσόνα -σαράντα περίπου χρόνια μετά την Εισβολή πάει στοκατεχόμενο σπίτι του. Στέκεται απ’ έξω και στα λίγα λεπτά που μένεικατακλύζεται από τις σκέψεις, τα βιώματα και συναισθήματα των όσων έζησε εκεί.Συνειδητοποιεί ότι το σπίτι είναι ο κατεχόμενος εαυτός του. Ακολουθούν οιεμπειρίες των τραγικών γεγονότων του ’74, με ιδιαίτερη αναφορά στους φίλους πουχάθηκαν για πάντα, ως αποτέλεσμα εγκληματικών πολιτικών.

Στην ανθολογία Διηγήματα της Εισβολής θέλησα να δω πώςη  τραγωδία απασχόλησε το συγκεκριμένοαυτό πεζογραφικό είδος από το 1975 μέχρι και το 2017. Καταγράφονται προσεγγίσειςτων Κυπρίων συγγραφέων με ποικίλες μορφές – ημερολογιακά, αυτοβιογραφικά ή καικαθαρά μυθοπλαστικά- που δίνουν κυρίως το φορτίο της προσφυγιάς, αυτό πουκουβαλούν οι εκτοπισθέντες συμπατριώτες μας, είτε ζουν στην Κύπρο είτε στοεξωτερικό.

Στην επόμενη συλλογή μου, τη Βοτσαλωτή αποπειρώμαι να δω τοδιήγημα σύμφωνα με τις νέες «εκδοχές» του. Είναι η μετεξέλιξη του είδους,σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής μας – μπονζάι, ένα φωτο-διήγημα, έναπαραμύθι-διήγημα, ένα που προήλθε από το facebook και, φυσικά, διηγήματα με τοκλασικό τυπικό.

Τέλος, στο πρόσφατο μυθιστόρημά μου, την Αθαλάσσα, τολμώ ν’ασχοληθώ με ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, αυτό των ψυχικά ασθενών. Εννοείται, με όλοτον σεβασμό σε όσους συνανθρώπους μας πάσχουν. Ο ήρωάς  μου «μπαίνει» εθελοντικά ως ασθενής στοψυχιατρικό ίδρυμα, για να αποδείξει την αγάπη του στη μόνη γυναίκα πουερωτεύτηκε και η οποία είχε εγκλειστεί για έναν ασήμαντο λόγο. Πέρα από τηνερωτική ιστορία περνούν μέσα από το έργο τα ιστορικο-πολιτικά γεγονότα τηςπεριόδου 1964-1974, όταν, κατά την Εισβολή το ίδρυμα βομβαρδίστηκε από τηντουρκική αεροπορία. Βασική παράμετρος στο μυθιστόρημα είναι και η πορεία τηςψυχικής νόσου στην Κύπρο αυτή την περίοδο, οι βαθιές κοινωνικές προκαταλήψειςκ.λπ.

Υπογραμμίστηκε και για το βιβλίο αυτό ότι είναι το πρώτοστην Κύπρο, τουλάχιστον που ασχολείται λογοτεχνικά μ’ αυτή τη θεματική.

Ετοιμάζετε κάποια καινούργια δουλειά αυτό τονκαιρό;

Γράφω διηγήματα, όποτε προκύψουν. Και στόχος, βέβαια, είναιαν αθροιστεί ένα αξιόλογο σύνολο, να εκδοθεί ως μια νέα συλλογή.

Ποιος είναι οαγαπημένος σας συγγραφέας, ποιο βιβλίο του θα συστήνατε για ανάγνωση και γιατί;

Δεν θα ξεχωρίσω κάποιον. Πάντως, διαβάζω κυρίως ελληνική καικυπριακή λογοτεχνία. Και πρέπει να ομολογήσω τη μεγάλη μου ικανοποίηση ότι οισυμπατριώτες μας λογοτέχνες δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τους Ελλαδίτεςσυγγραφείς. Όπως το έχω ξαναγράψει, κατά τη γνώμη μου, προπάντων η πεζογραφίαμας διάγει μια από τις σημαντικότερες της φάσεις.

Ποιος συγγραφέας /βιβλίο θεωρείτε ότι σας έχει επηρεάσει περισσότερο στον τρόπο σκέψης /έκφρασης  / θεματολογίας σας και γιατί;

Και πάλι δεν θα διακρίνω κάποιον. Άλλωστε, θεωρώ πως οκαθένας μας επηρεάζεται γενικά από τα διαβάσματά του. Από την άλλη αναγνώστεςτων βιβλίων μου έχουν γράψει πως, προπάντων στα διηγήματά μου, έχουν επισημάνειομοιότητες με τον Γιώργο Ιωάννου και τον Σαμαράκη, σ’ ότι αφορά τον ελληνικόχώρο, αλλά και με τον μεγάλο Τσέχωφ σ’ ένα πολύ ευρύτερο πλαίσιο.

Επιλέξτε ένααγαπημένο σας τραγούδι που θα θέλατε να αφιερώσετε στους αναγνώστες αυτής τηςσυνέντευξης.

Τους αφιερώνω με πολλή εκτίμηση το γνωστό «Της αγάπηςαίματα» των Ελύτη-Θεοδωράκη. Είναι νομίζω ένα αριστούργημα (ποίηση, μουσική,ερμηνείες) που συμπυκνώνει όλα τα γνωρίσματα της ελληνικής ταυτότητας. Αυτός είναικαι ο λόγος που δεν το αγγίζει ο χρόνος και που αρέσει σε κάθε γενιά.

Τα μεγάλα ροκ συγκροτήματα δεν διαλύονται ποτέ: θεατρικό του Γιώργου Ηλιόπουλου

 

Τα μεγάλα ροκ συγκροτήματα δεν διαλύονται ποτέ, είναι θεατρικό έργο του συγγραφέακαι ηθοποιού Γιώργου Ηλιόπουλου, που γράφτηκε το 2003

Υπόθεση:

Η Αφροδίτη έχει πατήσει τα 40 και μόλις έχει χωρίσει. Αποφασισμένη ναξαναφτιάξει τη ζωή της  από την αρχή όπως«έπρεπε να είναι» αποφασίζει να ξαναφτιάξει το γυναίκειο ροκ συγκρότημα πουείχε ιδρύσει με τις φίλες της κατά τη διάρκεια των σπουδών τους στο Λονδίνο.

Το γκρουπ κατά την άποψή της θα είχε γράψειιστορία, αν δεν τους είχε προδώσει η τραγουδίστρια τους Ελένη, αφήνοντας τεςγια να κάνει σόλο καριέρα.

Αυτή τη βράδια είναι πάλι όλες οι φίλες μαζεμένες – όχι στο Λονδίνο αλλάστην Αθήνα. Έχουν περάσει 20 χρόνια. Πολλά έχουν αλλάξει, σχέσεις έχουνδιαταραχτεί – πολλή ζωή έχει μπει ανάμεσα τους, αλλά η Αφροδίτη  νιώθει δυνατή και μπορεί να  αντιμετωπίσει όλες αυτές τις δυσκολίες και νασυνεχίσει την καριέρα της στην μουσική από εκεί που την άφησε.  Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος  δέχονται, θέτοντας ένα βασικό όρο: να είναικαι η Ελένη στο σχήμα.

Μέσα σε όλα αυτά, η Αλεξάνδρα ασχολείταιμανιωδώς με ένα κουνούπι, η Βίκυ έχει ημικρανία, η Αλίκη θέλει να αυτοκτονήσει,η Ζέτα θέλει να χορέψει και ο Στάθης «την έχει στραβή». Μια βραδιά αναμνήσεωνκαι προσδοκιών, με πολύ ποτό, ωραία πόδια, γκαβά βυζιά, λιτά μαλλιά, γεμάτη ροκμουσική. Μια βραδιά γεμάτη ζωή. Πόση δύναμη μπορεί να έχει μια γυναίκα φιλίαπου μετράει χρόνια; Τελικά τι είναι αυτό που θέλουν οι γυναίκες; Ενα rollercoaster συναισθημάτων στη σκηνή του.

Στην Κύπρο, το έργο ανέβηκε από το «ΘεατρικόΕργαστήρι», τμήμα ενήλικων του Θεάτρου «ΔΙΟΝΥΣΟΣ», σε σκηνοθεσία (και διασκευή)*της Πέννυς Φοινίρη.

Το έργο έχει γραφτεί για έξι γυναίκες, αλλά ηΠέννυ Φοινίρη πρόσθεσε και έναν αντρικό χαρακτήρα.

Στο έργο συμμετέχουν οι: ΚωνσταντίναΔημητριάδου, Μαρίνα Νικολαΐδου, Ραφαελλα Μαππουρίδου, Ντιάνα Κίλλουρα, ΤιμοθέαΡωσσίδου, Νεφέλη Ευαγγέλου και Ματθαίος Λιασής.

Ανακρίνοντας τον συγγραφέα Μάριο Πλουσίου

 

Θα θέλαμε αρχικά να συστηθείτε στο κοινό

ΟνομάζομαιΜάριος Μιλτιάδης Πλουσίου και γεννήθηκα το 1983 στην Virginia των Η.Π.Α. Τογράψιμο και η ανάγνωση ήταν πάντα μια διέξοδος από τη πραγματικότητα για μένα,που είχα την τύχη να καλλιεργήσω από μικρή ηλικία, για να κατευνάσω τουςδαίμονες της υπερδραστήριας φαντασίας μου. Αυτή τη στιγμή δουλεύω ωςκειμενογράφος σε μια εταιρεία επενδύσεων και στον ελεύθερο μου χρόνο συνεχίζωνα γράφω ιστορίες που προκαλούν τα όρια της φαντασίας.

Πείτε μας λίγα λόγια για τα βιβλία πουέχετε εκδώσει μέχρι σήμερα, και ποιο είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό τους.

Έχω εκδώσειμέχρι στιγμής 6 προσωπικά βιβλία («Η Ζώη εν τάφω», «Εξ αίματος», «Άνθρωποι τηςστάχτης», «Δαιμόνια στο σκοτάδι», «Ελίζαντεθ, μια ρομαντική ιστορία τρόμου»,και «Ο ήρωας των ψεμάτων») και έχω συμμετάσχει σε αρκετές ανθολογίεςλογοτεχνίας του φανταστικού αλλά και ποίησης. Το κυριότερο χαρακτηριστικό τουέργου μου είναι το προσωπικό στυλ γραψίματος μου που αποκαλώ «simple cinematicnarration» και ακολουθεί μια σχεδόν κινηματογραφική δομή χρησιμοποιώντας απλήγλώσσα και μπόλικες αναφορές στην ποπ-κουλτούρα των δεκαετιών του 80’και του90’.

Πολλά από τα έργα μου αποτελούν κράματα διαφόρων ειδώνλογοτεχνίας του φανταστικού, καθώς μου αρέσει να συνδυάζω θεματολογίες όπως γιαπαράδειγμα τρόμο με κωμικά στοιχεία, η μεταποκαλυπτική λογοτεχνία με western.

Ετοιμάζετε κάποια καινούργια δουλειά αυτότον καιρό;

Τοντελευταίο καιρό αποφάσισα να κάνω ένα μικρό διάλειμμα από τη συγγραφή για ναφτιάξω λίγο την προσωπική μου ιστοσελίδα (mplousiou@wixsite.com/books), αλλάσύντομα θα αρχίσω να δουλεύω επάνω σε μια καινούργια ιδέα που έχω για τοεπόμενο μου βιβλίο, που θα είναι μια κωμωδία τρόμου που λαμβάνει μέρος σε έναμοναστήρι με καλόγριες.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;Ποιο βιβλίο του θα συστήνατε για ανάγνωση και γιατί;

Ο αγαπημένοςμου συγγραφέας είναι ο Stephen King. Αν θα πρότεινα μόνο ένα από τα βιβλία του,θα επέλεγα το «IT» («Το Αυτό» στα Ελληνικά) καθώς είναι ένα από τα αγαπημέναμου βιβλία, και μια από τις εμπνεύσεις που με ώθησαν στη συγγραφή.

Ποιος συγγραφέας / βιβλίο θεωρείτε ότι σαςέχει επηρεάσει περισσότερο στο τρόπο σκέψης / έκφρασης / θεματολογίας σας καιγιατί;

Παρόλο πουθεωρώ τον Stephen King ως την κύρια επιρροή μου, δεν θα ήταν δίκαιο να μην αναφερθώ στα έργα του Neil Gaiman και τη σειρά βιβλίων«Skulduggery Pleasant» του Derek Landy που επηρέασαν αρκετά το στυλ γραψίματοςμου, αλλά και ειδικά στο βιβλίο «Snowcrash» του Neal Stephenson που είναι ένααπό τα αγαπημένα μου λογοτεχνικά έργα.

Επιλέξτε ένα αγαπημένο σας τραγούδι που θαθέλατε να αφιερώσετε στους αναγνώστες αυτής της συνέντευξης.

Παρόλο πουείναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση, νομίζω θα επέλεγα το «Dance Macabre» του συγκροτήματος«Ghost» καθώς νομίζω ότι ταιριάζει πολύ στη γενική θεματολογία του γραψίματοςμου και όπως λένε και οι στίχοι, θα ήθελα να σας μαγέψω υπό το σεληνόφως, πάνταμέσω του έργου μου, φυσικά.

Ανακρίνοντας τον φιλόλογο – συγγραφέα Αιμίλιο Σολωμού

 

Θα θέλαμε αρχικά να συστηθείτε στο κοινό.  

Υπηρετώ στη Μέση Εκπαίδευση ως Φιλόλογος. Έχω γράψει τα βιβλία παιδικής λογοτεχνίας Το σκιάχτρο και Το ποτάμι και τα μυθιστορήματα για ενήλικες Ώσπερ στρουθίον, τάχος επέτασας, Ένα τσεκούρι στα χέρια σου (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος), Ημερολόγιο μιας απιστίας (Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυκλοφορεί μεταφρασμένο σε έντεκα ευρωπαϊκές χώρες) και Το μίσος είναι η μισή εκδίκηση. Αρκετά διηγήματά μου έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά έντυπα και ανθολογίες στην Κύπρο, την Ελλάδα και αλλού.

 

Πείτε μας λίγα λόγια γιατα βιβλία σας που έχετε εκδώσει μέχρι σήμερα καθώς και ποιο είναι το κυριότεροχαρακτηριστικό τους.
Το σκιάχτροείναι ένα παραμύθι που επιχειρεί να αναδείξει την αξία της φιλίας και τηνανεκτικότητα απέναντι στο διαφορετικό. Το ποτάμι αναφέρεται στη σχέσηενός παιδιού με τον πατέρα του που έφυγε στον πόλεμο. Και τα δύο αυτά βιβλίαπαιδικής λογοτεχνίας έχουν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, μια αίσθηση της μαγείας.Ήταν στόχος μου εξαρχής να ευχαριστηθώ εγώ την περιπέτεια της γραφής τους και ταπαιδιά να απολαύσουν τη μαγεία της ανάγνωσης. Το μυθιστόρημα Ώσπερστρουθίον, τάχος επέτασας αναφέρεται στον αδελφό μου που δεν γνώρισα. Σεπρώτο πρόσωπο αφηγείται ο ίδιος τη γέννηση και τον θάνατό του. Το Ένατσεκούρι στα χέρια σου είναι η ιστορία ενός παρανοϊκού νεαρού πουονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο. Θεωρεί πως ανακάλυψε σε παλιούς χάρτες μια νέαήπειρο, γι’ αυτό προσπαθεί να φτάσει εκεί με μια παρέα από αλήτες. Η αφήγηση εξελίσσεταισε δεύτερο πρόσωπο, κάτι που αναδεικνύει τον διχασμό του κύριου προσώπου.

Το Ημερολόγιο μιαςαπιστίας είναι ένα βιβλίο για τη μνήμη και τη φθορά. Πρωταγωνιστής είναιένας αρχαιολόγος που ανέσκαψε πριν χρόνια σε ένα μικρό νησί των Κυκλάδων. Εκείανακάλυψε το λείψανο μιας προϊστορικής γυναίκας, εγκύου, που μάλλονδολοφονήθηκε. Στη διάρκεια της ανασκαφής απατά τη γυναίκα του με μια φοιτήτριάτου. Θα νυμφευτεί τη φοιτήτριά του, αλλά μετά την αιφνίδια εξαφάνισή της,είκοσι χρόνια αργότερα, θα επιστρέψει στο μικρό νησί, για να θυμηθεί τηνπρότερη ζωή και τις μνήμες του σε μια εσωτερική ενδοσκόπηση και ανασκαφή.
Το μίσος είναι η μισήεκδίκηση μοιράζεται ανάμεσα στο πρόσφατο παρόν, την οικονομικήκρίση και τις συνέπειές της στην Ελλάδα, και στο παρελθόν, την εποχή γύρω απότο 1870 και τη σφαγή ξένων περιηγητών στο Δήλεσι από μια συμμορία ληστών.Στόχος ήταν να εξετάσω τις παθογένειες που είναι σύμφυτες με την ίδρυση τουνεοελληνικού κράτους και οι οποίες υφίστανται ακόμα και σήμερα σε μεγάλο βαθμό.Για τις ανάγκες του μυθιστορήματος έψαξα και διάβασα πολύ. Ακολούθησα τα βήματατης συμμορίας των ληστών στην Αττική, πέρασα από τα εγκαταλελειμμένα χωριά και εντόπισατα σπίτια στα οποία κρατήθηκαν οι όμηροι.

 

Ετοιμάζετε κάποιακαινούργια δουλειά αυτό τον καιρό;
Προσεχώς θα κυκλοφορήσειένα νέο μυθιστόρημά μου στην Αθήνα. Είναι το πρώτο μυθιστόρημα ενηλίκων μετάαπό οκτώ χρόνια απουσίας.

 

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας, ποιο βιβλίο τουθα συστήνατε για ανάγνωση και γιατί;
Είναι πολλοί οι αγαπημένοιμου συγγραφείς. Θα αναφέρω όμως τον Ντοστογιέφσκι, του οποίου διάβασα όλα ταέργα κατά τη νεότητά μου και νοσταλγώ εκείνη την εποχή. Αν πρέπει να διαλέξωένα από τα βιβλία του, θα έλεγα τον Ηλίθιο. Ο Ντοστογιέφσκι θέλει ν’αναδείξει την ομορφιά της ψυχής και την καλοσύνη του πρίγκιπα Μίσκιν, του«ηλίθιου». Αυτή η αγαθότητα ενός διαφορετικού και ταπεινού ανθρώπου παρεξηγείταισε μια κοινωνία εγωιστική, διεφθαρμένη, εγκλωβισμένη στα πάθη της. Το βιβλίοτου παραμένει επίκαιρο και σήμερα, 150 χρόνια μετά.

 

Ποιος συγγραφέας / βιβλίο θεωρείτε ότι σας έχει επηρεάσειπερισσότερο στον τρόπο σκέψης / έκφρασής / θεματολογίας σας και γιατί;
Πέρα από τον Ντοστογιέφσκι(τον Όμηρο και τον Παπαδιαμάντη στους οποίους συχνά επιστρέφω), θα αναφέρω απότους νεότερους τον Φίλιπ Ροθ, αν και δεν θα έλεγα ότι με επηρέασε ιδιαίτερα στηθεματολογία και τη συγγραφή.  Είναι πολλάτα βιβλία του που μου αρέσουν, όπως το αριστουργηματικό Αμερικάνικοειδύλλιο, Το ανθρώπινο στίγμα, Το θέατρο του Σάμπαθ, Το μάθημα ανατομίας, Ηαγανάκτηση. Σε πολλά βιβλία του ο Ροθ υιοθετεί περσόνες και προσωπεία,παίζει ταυτόχρονα με αυτοβιογραφικά στοιχεία και τη φαντασία, υπονομεύει τιςιστορίες του και στήνει συνεχώς παγίδες στους κριτικούς και στους αναγνώστεςτου, υιοθετώντας ένα πλήθος αφηγηματικών μεταμοντέρνων τεχνικών. Όλα αυτάκαθιστούν απολαυστικά τα βιβλία του, τα πλείστα των οποίων έχουν μεταφερθεί στημεγάλη οθόνη. Δεν θα σύστηνα όμως τις κινηματογραφικές μεταφορές τους, μια καιείναι πολύ κατώτερες από τα ίδια τα βιβλία. Ο ίδιος δεν ήταν ευχαριστημένος μεαυτές.

 

Επιλέξτε ένα αγαπημένο σας τραγούδι που θα θέλατε νααφιερώσετε στους αναγνώστες αυτής της συνέντευξης
Θα επέλεγα το «Moonlight in Vermont»της Έλα Φιτζέραλντ.

Μετασχηματισμοί: ποίηση Πολύκαρπου (Πόλυ) Κυριάκου

 

Ο Πόλυς Κυριάκου είναιγνωστός για τους στίχους που έγραψε και έγιναν επιτυχημένα τραγούδια. Όλοιακούσαμε και σιγοτραγουδήσαμε τα «Διόδια», την «Κερύνεια» και άλλους μελοποιημένουςτου στίχους.

Λίγοι είναι, όμως, αυτοίπου γνωρίζουν την ποιητική δουλειά του Πόλυ Κυριάκου η οποία εκδόθηκε την δεκαετίατου 70’ και την οποία υπέγραφε ως Πολύκαρπος Κυριάκου.

Το 1977, λοιπόν, οΠολύκαρπος Κυριάκου εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Σχήματα» η οποία απέσπασε τοβραβείο νέου λογοτέχνη από το Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου, ενώ το 1979 εξέδωσετην ποιητική συλλογή με τίτλο «Μετασχηματισμοί».

 

Κυριάκου, Πολύκαρπος. Μετασχηματισμοί. Λευκωσία:[χ.ο.], 1979

 

Η συλλογή «Μετασχηματισμοί»αποτελείται από 45 ποιήματα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία σε ελεύθερο στίχο,χωρισμένα σε 4 ενότητες: α) Επεισόδια δικαιοσύνης, β) Επεισόδια ελευθερίας& κοσμοστιγμών, γ) Εφτά μικρά άτιτλα και δ) Τραγούδια με τη λύρα του θεούΑπόλλωνα.

Τα πρώτα ποιήματα αφορούντην ιδιαίτερη του πατρίδα Κύπρο και το δράμα που έζησε λίγα χρόνια πριν, με τηντουρκική εισβολή.

[ποίημα από την ενότητα «Επεισόδια δικαιοσύνης»]

Αν το νησί μας μοιάζει μεκαράβι,

δε νοικιάζεται

Ούτε πωλείται σε τιμήευκαιρίας.

 

Εδώ κοιμούνται των καιρώντ’ αγιολεμόνια∙

οι ρεματιές.

Γαυγίζουν οι βαθειές πληγωματιές.

 

Πιο πέρα στους πικρούςκαταυλισμούς

Ξυπνά ο Κυπρορωμιός.

Δικάζει.

 

Σιωπή επιδείξαμε

γιατί

μας πρόσταξε ο Άρης,

Δυστυχώς…

Ο Π. Κυριάκου όμως συνδέειτον χαμό και τις κατεχόμενες πόλεις της Κύπρου και με άλλες χαμένες πατρίδεςτου ελληνισμού:

«Τζι΄ εχάθηκαν πολλοί.

Ο Γιαννακός, ο Πετρουρής,

ο Φώτης, ο Κωστής.

 

Τζι’ εχάθηκεν ο γυιός τουΝικολή».

 

Τ’ αγόρια μας μωρέχάθηκαν

και το χώμα μαζί με ταπαιδιά μας.

 

Η Αμμόχωστος, του Μόρφου,η Κερύνεια,

πλάι στην Πόλη, πλάι στηνΣμύρνη,

πλάι σ’ ονόματα καιπολιτείες γνωστές.

 

[Ακόμα ένα ποίημα από την ενότητα «Επεισόδιαδικαιοσύνης»]

 

 

Ο Πόλυς Κυριάκου μέσα απότους στίχους του αναζητεί την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, και συγκινείται όχιμόνο από το δράμα της Κύπρου αλλά και από αυτό του Βιετνάμ (βλέπε ποίημα «Διασταυρώματα»).

Άλλα θέματα που τονσυγκινούν είναι η Ιστορία, η Μάνα, η Πατρίδα, η Φύση, ο Έρωτας, ενώ κάποια ποιήματάτου τα προσεγγίζει με υπαρξιακή διάθεση:

Δεν είναι πρόβλημα η ζωή.

Το πρόβλημα είναι

η ζωή.

 

(ποίημα ΙΙ από τηνενότητα «Εφτά μικρά άτιτλα»)

ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ (ποίημα)

 

ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

Σε θαυμάζω από παιδάκι 

σαν φιγούρα πατρική 

κι έγινα σκληρό αντράκι 

όπως ήσουνα κι εσύ. 

 

Το ταξίδι το δικό μας

ήταν όμορφο κι απλό

είχαμε το δέσιμό μας

κι αυτό ήταν αρκετό.

 

Τα γλυκόλογα κι οι αγάπες 

για μας ήταν περιττά. 

Οι κουβέντες οι σταράτες 

ήταν όλα τα λεφτά. 

 

Ξέρω ότι το γνωρίζεις 

μα ήρθε η ώρα να στο πω. 

Άκου το γιατί το αξίζεις 

πως πατέρα «σ’ αγαπώ!» 

                        Ανδρέας Καπανδρέου