Roberto T. Añonuevo's Blog, page 2

Pagpupugay sa mga Barikada ng Madrid, ni Jaroslav Seifert

salin ng “Salute to the Madrid Barricades” ni Jaroslav Seifert ng Czech Republic.

salin sa eleganteng Filipino ng Roberto T. Añonuevo ng Republika ng Filipinas.

Pagpupugay sa mga Barikada ng Madrid

Nababalot ng apog sa kaniyang lupang tinubuan,

si García Lorca, na mandirigma at makata,

ay nakahalukipkip sa hukay ng kaniyang libingan,

walang riple, lira, o bala.

Ang alpombra ng mga araw na inindakan ng mga Moro

ay hinabi ngayon sa sanaw ng mga luha at dugo,

at sa mga glasyar ng Alpino, sa tuktok ng mga Pirineo,

mula sa sinaunang hagdan tungo sa kastilyo,

ang makata ay nakikipag-usap sa kaniya,

nabubuhay pa ang makata

na ang kaniyang kuyom na kamao ay nagpapahatid

ng halik sa malayong libingan,

ang uri na inilalaan ng mga makata sa kapuwa makata.

Hindi para sa pagpaslang

bagkus para sa mga araw ng kapayapaan;

sumasahimpapawid ang matatamis na awit,

at ang banayad na awit, ang laro ng mga salita at ritmo

na ating minithi

sa lilim ng mga puso ng mangingibig at sa lilim

ng mga punong namumukadkad, upang hubugin ang berso

na kasingtaginting at kasingningning ng kalembang

ng mga kampana at pananalita ng mga karaniwang tao.

Ngunit nang maging riple ang panulat,

bakit hindi siya tumakas?

Ang bayoneta ay nakaguguhit din sa balát ng tao,

ang mga liham nito’y naglalagablab na dahong

karmesí na aking binababaran sa mga gipit na oras.

Ngunit isa lamang ang batid ko, mahal na kaibigan:

Sa kahabaan ng lansangan sa Madrid

ay magmamartsa muli ang mga manggagawa

at sila’y aawit ng iyong mga awit, o mahal na makata;

Na kapag isinabit na nila ang mga ripleng sinandigan,

kapag isinalong na nila ang sariling mga sandata

nang may pagtanaw ng malalim na utang na loob,

gaya ng mga pilay sa Lourdes ay hindi

na muli nilang kakailanganin pa ang sariling mga saklay.

 

Filed under: halaw, salin, salin, tula, Tagged: armas, awit, bayan, digmaan, Federico Garcia Lorca, Grade 11, halaw, kapayapaan, Lupang Tinubuan, makata, salin, sandata, tula

Pagbabanyuhay, ni Jaroslav Seifert

salin ng “Transformations” ni Jaroslav Seifert ng Czech Republic.

Salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Republika ng Filipinas.

Pagbabanyuhay

Para kay F.X. Salda

Naghunos na palumpong sa tagsibol ang binata,

At ang palumpong ay naging pastol na bata,

Maninipis na buhok para sa kuwerdas ng lira

Sapin-saping niyebe sa buhok na patong-patong.

At ang mga salita’y naging tandang-pananong,

Ang karunungan at katanyagan ay pileges sa noo,

At ang mga kuwerdas ay naging manipis na buhok,

Ang bata’y nagbanyuhay sa pagiging makata,

Ang makata ay nagbanyuhay muli sa ibang anyo,

At naging palumpong na kaniyang hinimlayan

Nang umibig sa kagandahang kaniyang iniyakan.

Sinumang umibig nang lubos sa kagandahan

Ay mamahalin iyon sumapit man ang kamatayan,

Magpapasuray-suray doon nang tila tuliro,

Sa ganda na may mga paa ng balani at hinhin

Sa sandalyas na kaylambot gaya ng pinong seda.

At sa ganitong pagbabanyuhay, ang gayuma

ang bibigkis sa kaniya sa pag-ibig ng babae;

ang isang saglit ay sapat na, tulad ng singaw

sa tugon sa sitsit o hishis, matapat sa alkimista

at bumubulusok na patay na kalapating tinudla.

Mabuway ang katandaan kapag wala ni tungkod,

Ang tungkod na naghuhunos sa alinmang bagay

Sa walang katapusan at kagila-gilalas na laro,

Marahil ay magiging mga bagwis ito ng anghel

Na kumakampay habang pumapaimbulog sa langit:

Walang lawas, walang kirot, singgaan ng balahibo.

Filed under: halaw, salin, salin, tula, Tagged: balahibo, banyuhay, binata, buhok, dalaga, hibla, matanda, pagbabanyuhay, pagtanda, panahon, taon

Sayaw ng Kamisa ng mga Dalagita, ni Jaroslav Seifert

salin ng “Dance of the Girls’ Chemises” ni Jaroslav Seifert ng Czech Republic.

salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Republika ng Filipinas

Sayaw ng Kamisa ng mga Dalaga

Pahanay na nakabilad ang sandosenang

kamisa ng mga dalagita,

na ang bulaklaking engkahe sa dibdib

ay mga bintanang rosal sa Gotikong katedral.

Panginoon,

ilayo mo ako sa lahat ng kasamaan.

Sandosenang kamisa ng mga dalagita,

iyan ang pag-ibig,

mga laro ng mga inosenteng dalagita

sa naaarawang damuhan,

ang ikalabintatlo,  ang baro ng lalaki,

iyan ang kasal, na nagwawakas

sa pangangalunya at putok ng baril.

Ang simoy na humahagod sa mga kamisa,

iyan ang pag-ibig,

ang ating lupaing yakap ng matamis na dayaray:

sandosenang katawang mahahangin.

Ang sandosenang dalagitang binubuo ng hanging

magaan ay sumasayaw sa lungting damuhan,

banayad na hinuhubog ng simoy ang mga katawan,

suso, balakang, biloy sa puson doon—

dumilat nang mabilis, o aking mga mata.

Hindi ibig gambalain ang kanilang sayaw,

marahan akong pumasok  sa loob ng mga kamisa,

at kapag bumagsak ang alinman sa mga ito

ay sabik na sasamyuin nang mariin

at kakagatin ang dibdib nito.

Ang pag-ibig,

na ating sinisinghot at kinakain,

ay nanlulumo,

ang pag-ibig na pinag-uukulan ng mga pangarap,

ang pag-ibig,

na nagtutulak sa ating bumangon at mabigo:

ang wala ngunit suma-total ng lahat.

Sa ating pulos elektronikong panahon,

ang nayt-klab imbes na binyag ang tanyag

at pag-ibig ang ipinanghahangin sa mga gulong.

Huwag umiyak, aking makalasanang Magdalena:

Nagsaabó na ang romantikong pagmamahal.

Pananalig, motorsiklo, at pag-asa.

Filed under: halaw, salin Tagged: dalagita, halaw, kalungkutan, kamisa, Pag-ibig, pagmamahal, salin, tula

Sandaang Ulit na Kawalan, ni Jaroslav Seifert

salin ng “A Hundred Times Nothing,” ni Jaroslav Seifert ng Czech Republic.

salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Republika ng Filipinas.

Sandaang Ulit na Kawalan

Marahil ay mababaliw muli ako

sa iyong ngiti

. . . . .at sa aking unan ay lalapag na balahibo

ang pag-ibig ng kasintahan at pighati ng ina,

na malimit magkapiling.

Marahil ay mababaliw muli ako

sa himig ng klarín

at  ang buhok ko’y mag-aamoy pulbura

habang naglalakad gaya ng inihulog sa buwan.

Marahil ay mababaliw muli ako

sa isang halik:

. . . . .gaya ng apoy sa bantulot na lampara

magsisimula akong mangatal

habang sumasayad ito sa balát.

Ngunit iyan ay tanging simoy sa aking labì,

at wala mang saysay ay sisikaping

habol-habulin ang guniguning laylayan

ng malantik na bestidong kumakampay.

Filed under: halaw, salin, salin, tula,, tula Tagged: balahibo, baliw, bestido, halaw, ina, kasintahan, pighati, salin, tula

Pagtunog ng Toreng Orasan, ni Jaroslav Seifert

salin ng “The Striking of the Tower Clock” ni Jaroslav Seifert ng Czech Republic.

salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Republika ng Filipinas.

Pagtunog ng Toreng Orasan

para kay Cyril Bouda

Nang gabing iyon, nang ang dilim ay nasa pintuan

at ang mga ipot ng kalapati sa mga kornisa ng mga tore

ay kahawig ng liwanag ng buwan,

nakikikinig ako sa simoy ni Vivaldi

sa Hardin ng Maltese.

Isang batang babae ang humihihip ng pinilakang plawta.

Ngunit ano ang maikukubli ng daliri ng paslit na babae?

Wala ni anuman!

Kung minsan ay nalilimot ko nang  makinig!

Sa ilalim ng tulay ay lumalaguklok ang malayong saplád:

kahit ang tubig ay hindi makatitiis sa mga tanikala,

at mag-aaklas ito palabas sa apaw-agusan.

Halos di-halatang pinalilipas niya ang oras

sa dulo ng kaniyang tsinelas;

namumutawi sa kaniyang labi ang lumang himig

tungo sa antigong hardin.

Mula sa malayo, mula sa lungsod doon sa timog,

sa hanay ng mga ugat ng mga lanaw

ay nakaluklok ang himig sa pulso ng dagat.

Pinangatal ng himig ang himaymay ng kaniyang pagkatao.

At bagaman ang mairuging mga nota

ay hitik sa pang-aakit,

ang kariktan ng dalagita nang sandaling iyon ay lantad

na kahit sa aking isip ay wala akong lakas ng loob

ni hayaan ang sarili kong sumuko sa gayong guniguni

na hipuin siya ng dulo ng daliri hanggang sa mamula.

Sa ngumingiting dula ng karimlan at plawta,

ng tumutunog na orasan mula sa tore

at ng pahilis na bumubulusok na bulalakaw,

kapag posibleng magmadali kung saan paakyat,

pataas sa ipoipong paglipad

nang hindi humahawak sa barandilya,

mahigpit kong kinuyom ang metal na tatangnan

ng aking tungkod na yaring Pranses.

Nang maglaho ang mga palakpak

waring mula sa takipsilim ng malapit na parke

ay maririnig ang mga bulong

at ang mga bantulot na yabag ng mga mangingibig.

Ngunit ang kanilang marurubdob na halik,

gaya ng batid mo na,

ay naging unang mga luha ng pagmamahal.

At lahat ng dakilang pag-iibigan sa daigdig na ito

ay may nakamamatay na pagwawakas.

Filed under: halaw, salin, salin, tula,, tula Tagged: halaw, orasan, pagmamahal, plawta, salin, tore, tula

Paghihiwalay, ni Jaroslav Seifert

salin ng “Parting” ni Jaroslav Seifert ng Czech Republic.

salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Republika ng Filipinas.

Paghihiwalay

Mga hangal ang puso ng maraming babae,

pangit man o marikit,

ang mga bakás ng kanilang talampakan

ay mabilis maglaho sa buhanginan ng gunita.

Ngunit ang higit mong napansin

sa ating pangwakas na paghihiwalay

ay ang aking gusgusing damit—

hindi ba iyon ang suot ng pulubi?—

hindi mo makita ang mga luha gaya ng baluti.

Paalam, o kawan ng mga langaw

na sumasagitsit sa aking mga panaginip,

paalam, aking gabing tahimik at ang aking

kaha ng sigarilyong napalalamutian ng rosete!

Sa pagbukas ng pinto’y narinig ko ang palahaw

ng mga anghel na bumubulusok sa impiyerno.

Filed under: halaw, salin, salin, tula,, tula Tagged: Babae, luha, paghihiwalay, palahaw, rosete, salin, tula

Awit ng Lupang Tinubuan, ni Jaroslav Seifert

salin ng tulang “Song of the Native Land” ni Jaroslav Seifert ng Czech Republic.

salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Republika ng Filipinas.

Awit ng Lupang Sinilangan

Maganda gaya ng bangang pintado ng bulaklak

ang lupaing nagsilang sa iyo, nagbigay ng buhay,

maganda gaya ng bangang pintado ng bulaklak,

matamis kaysa tinapay mula sa dinikdik na arina

na pinagbaunan mo nang malalim ng patalim.

Maraming ulit kang nasiraan ng loob, nabigo,

at madalas sariwang nagbabalik ka rito,

maraming ulit kang nasiraan ng loob, nabigo,

sa lupaing ito na napakayaman at pilî ng araw,

dukha gaya ng taglagas sa hukay na pulos graba.

Maganda gaya ng bangang pintado ng bulaklak,

mabigat ang aming sála na hindi napapawi,

ni ang gunita nito’y hindi maaagnas kailanman.

At sa wakas, sa dulo ng ating pangwakas na oras,

matutulog tayo sa napakapait na sahig ng luad.

Filed under: halaw, salin, tula Tagged: arina, bulaklak, graba, Grade 10-12, K-12, lupang sinilangan, panulaang pandaigdig, taglagas

Tatlong Tula ni Jaroslav Seifert

salin ng tatlong tula ni Jaroslav Seifert ng Czech Republic.

salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Republika ng Filipinas.

Awit sa mga Dalaginding

A song about girls

Palagós sa lungsod ang dakilang ilog,

at taglay ang pitong tulay;

libong dalaginding ang bakás sa baybay

at iba-iba ang hubog.

Mainit ang palad nang dibdib sa dibdib

sa pag-ibig na may apoy;

libong dalaginding ang muling lumusong,

hawig lahat kung tumitig.

Pilosopiya

Philosophy

Tandaan ang winika ng mga pilosopo:

Ang búhay ay kay-bilis lumipas.

Tuwing hinihintay natin ang mga kasintahan

ang kisapmata’y walang hanggan.

Nobyembre 1918

November 1918

                                   Sa alaala ni Guillaume Apollinaire

Taglagas noon. Sinakop ng banyagang hukbo

ang mga dalisdis ng ubasan, ipinuwesto

ang mga riple sa mga baging na tila pugad,

at iniumang sa mga suso ni Giaconda.

Nakita namin ang naghihikahos na lupain,

mga kawal na walang binti o kamay

ngunit hindi nagmamaliw ang pag-asa,

ang pintuan ng moog ay bumubukas-bukas.

Simoy-pabango ang otonyong langit: sa ibaba

ang lungsod na kimkim ang sakiting makata,

ang bintana sa isang panggabing araw.

Heto ang helmet, ang espada, at ang baril.

Totoong sa lungsod na ito ako isinilang,

ang mga ilog nito’y umaagos nang pasuray-suray;

ngunit minsan, sa ilalim ng tulay ako’y napaluha:

ang pipa, panulat, at singsing ang kipkip ko.

Ang mga impakto sa bubungan ng katedral

ay isinusuka ang basura pababa sa mga alulod,

nakatungo sila pausli sa tuktok ng kornisa’t

pinabaho at dinungisan ng dumi ng kalapati.

Tumunog ang kampana, nahulog ang mga notang

bronse, ngunit sa sandaling ito na walang pag-asa

ay dapat tumawid ang korteho ng punerarya

doon sa mga lansangan ng Montparnasse.

Nagwika ang mga kilapsaw ng ilog sa mga ibon,

at ang mga ibon ay lumipad para sabihin sa ulap

at hinimig ang balita tungo sa kaitaasan:

hindi nagpakita ang mga bituin nang gabing iyon.

At ang Paris, na tumindig, ang Lungsod ng Liwanag,

ay nagtalukbong sa kay-lalim, kay-itim na magdamag.

Filed under: halaw, salin, tula Tagged: alulod, dalaga, dalaginding, gabi, Grade 11, halaw, ilog, K-12 panitikan, liwanag, lungsod, otonyo, pilosopiya, salin, taglagas, tula, ulan

“Walang kabaong, walang puntod,” ni Jared Angira

Salin ng “No Coffin, No Grave” ni Jared Angira mula sa Kenya.

Salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo mula sa Filipinas.

Walang kabaong, walang puntod

Inilibing siya nang walang kabaong,

nang walang puntod

tinistis ng mga basurero ang bangkay

sa bukás na punerarya upang suriin

nang walang esterilisadong patalim

sa harap ng naytklab.

ang mga garalgal na riple

ay nagsipagpugay sa  araw na iyon

sa pang-estadong paglilibing

lumuhod ang kotse, lumuha ang pulang plaka,

na tigmak sa dugo ng amo nito

naghayag sa dagat ang talaarawan

umangkla roon pagkaraan ang ulan

hindi ba pula, itim, at puti ang ating watawat?

kayâ ibinálot niya nang maigi ang sarili

sino ang maghuhudyat ng dilaw kung dapat

nang iwan sa mga eksperto ang politika

at magmaktol sa mga aklat

magmaktol sa gutom

at sa mga batang babaeng mag-aaral

maghinagpis sa puwit ng itimang palayok

matulog sa loob ng butás na kulambo

at hayaang sipsipin ng mga kuto ang bituka

ginoo ng inuman, nagsasalita ang pera, ginang

babaeng batubalani, nagsasalita ang pera, ginang

tinatakpan lamang natin ang bumabahòng karimlan

ng yungib ng ating mga bunganga’t

tinatanong ang ama kung sino ang nasa impiyerno

para siya’y husgahang

mabilis at mabuti

Ang kaniyang talaarawan, na submarino

ng Ikatlong Digmaang Pandaigdig, ay nagpamalas

na pinangarap niyang mailibing sa ginintuang

kabaong, na gaya sa Napakahalagang Tao

sa lilim ng punong banaba sa gilid ng kaniyang palasyo

isang silungan para sa kaniyang libingan

at para sa maraming serbesa sa pagdiriwang sa lamay

ano’t anuman, may isang paslit ang nagmungkahing

ilabas na lamang ang mga traktora’t bungkalin ang lupain

Filed under: salin, tula, Tagged: diktador, Grade 10-12, Kamatayan, libing, panitikang pandaigdig, pera, politika, salin, satira, siste, tula, uyam

Tinig ng Tao, ni Vladimír Holan

salin ng “Lidský hlas” (Human Voice) ni Vladimír Holan ng Czech Republic.

salin sa eleganteng Filipino ni Roberto T. Añonuevo ng Republika ng Filipinas.

Tinig ng Tao

Hindi iginigiit sa atin ng bato at bituin ang kanilang musika;

Tahimik ang mga bulaklak, may pagbabantulot ang mga bagay;

At dahil sa atin ay ipinagkakait ng mga hayop

Ang taglay na armonya ng kawalang-malay at paglilihim;

Malimit sakáy ng simoy ang kadalisayan sa payak na galaw,

At anong awit ang tanging batid ng mga piping ibon,

Na hinagisan mo ng sariwang uhay sa bisperas ng Pasko?

Ang umiral ayon sa kaakuhan ay sapat na’t higit sa mga salita.

Ngunit tayo’y natatakot hindi lamang sa karimlan,

Bagkus kahit sa gitna ng masaganang liwanag.

Hindi natin nakikita ang ating mga kapitbahay

At sa labis na pagkadesperado hinggil sa eksorsismo

Ay sindák na sumisigaw: “Nariyan ka ba? Sumagot ka!”

 

Kaugnay na video na maaaring sangguniin hinggil sa pagbasa ng tula:

 

Filed under: halaw, salin, salin, tula, Tagged: Czech Republic, Grade 10-12, Grade 12, halaw, K-12 program, panitikan, salin, tao, tinig, tula