Tine Bergen's Blog

De spookspeurders

Kettingbrief

Oktober 2020

Aan jou

Ik kan jou niet vastpakken. Maar jij hebt deze brief wel vast. Waarschijnlijk op een scherm. Misschien zelfs op papier. Wegen de woorden? Voel je het schuren? Zoals twee warme armen om je nek. Of de stoppels van een ongeschoren kin tegen je voorhoofd.

De stem moet je er zelf bij denken. De stem die zegt: bij mij zijt ge veilig. De stem die zegt: je bent niet alleen. Ik ben er. En ik ga nergens heen. We doen dit samen. Dat maakt het zo moeilijk. Want we moeten het tempo volgen van de traagste, de lastigste. Dat maakt het ook zo makkelijk: een andere optie is er niet.

Natuurlijk denk je: ik kan dit niet. Ik wil dit niet. Niet ik. Niet nu. Niet nog. Het zou niet zo mogen zijn. Dit is het wreedste en moeilijkste dat we al hebben moeten doen. We willen allemaal weten waar het is: dat hol om in te kruipen en in te wachten tot het overgaat.

Dat hol is hier. Kruip gerust nog wat verder weg. Trek de woorden wat dichter rond je oren. Tot je het voelt hameren in je lijf: wij ons wij ons wij ons. Wentel jezelf. Pak de tijd. Papier heeft geduld. En ik ook.

Trouwens, dit is een kettingbrief. Stuur hem gerust door. Aan iemand die je mist. Iemand aan wie je denkt. Iemand die je wil zeggen: ik heb je vast. Ook nu. Zeker nu. En ik laat niet los.

 

Succes!

 

Zullen we het liefde voor de boekenfee noemen?

Zondag 16 augustus mocht ik vijf exemplaren van Zullen we het liefde noemen? verstoppen op vijf mooie bankjes in Leuven. Het blijft zo fijn om bookfairy for a day te zijn! En gevonden en gelezen worden, blijft ook geweldig.

Knoop het in je oren!

‘Vissen praten niet‘ is de komende maand gratis te beluisteren! Je kan het hier terugvinden.

Ga zeker ook een keer op de nieuwe site van Uitgeverij Vrijdag kijken, daar vind je nog veel ander moois waar je de komende weken zomaar voor niks van kan genieten.

Zullen we het Liefde Noemen?

Ondergang

Volgende week ligt hij er écht: Ondergang, het laatste deel van de Young-adult reeks Het College die ik schreef bij Baeckens Books.

Ik ben heel blij en opgelucht dat het gelukt is om de reeks af te ronden. Ik ben zo bang geweest dat ik mezelf onderweg klem zou schrijven.

Eleni Debo heeft trouwens weer voor een prachtige cover gezorgd!

Shortlist Hercule Poirotprijs!

Vissen praten niet staat op de shortlist van de Knack Hercule Poirotprijs! Moet ik je nog vertellen dat ik daar zooo blij mee ben?

Bij deze vertel ik het je: ik ben daar zoooo blij mee!

Stemmen kan en mag trouwens, op www.knack.be/poirot2019

Boekenfee

Drie keer hoera, want ik mag nog een keer boekenfee-voor-één-dag zijn

Wie durft?

Een van de redenen waarom ik schrijven zo fijn vind, is dat het voor mij een manier is om binnen te gluren in het hoofd van iemand die anders denkt dan ik. Zo af en toe kan ik (daarom?) ook heel moe worden van wat er allemaal door mijn hoofd raast. Maar wie het toch wil wagen: zondag 18 augustus kan je dankzij Magical Stories en z33 in de Begijnhoftuin in Hasselt binnenkijken in mijn hoofd en dat van thrillerauteurs Bjorn Van den Eynde en Chinouk Thijssen. Je bent heel erg welkom!

Literaire wandeling

Eind juni mocht ik meer dan dertig enthousiaste lezers meenemen op een wandeling doorheen de stukjes van Wenduine die ik gebruikt heb bij het schrijven van ‘Vissen praten niet‘. Ik droomde van een zwoele avondwandeling (en vreesde dat we uitgeregend naar de bib zouden moeten uitwijken). Maar ik kreeg wat ik wou: een warme zomeravond met de voeten in het zeezand en heel veel lieve mensen erbij. Een beter begin van de zomer had ik mezelf niet kunnen wensen!